به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ سال‌ها می‌گذرد اما برای او هیچ چیز تغییر نمی‌کند. هنوز هم نیمه‌های شب بیدار می‌شود و در خانه را باز می کند به خیال اینکه او آمده است. نیست اما هنوز هم برایش سر سفره بشقاب می گذارد. هنوز هم روسری اش رنگ سیاه دارد تا از او خبری شود.

منتظر است؛ قلبش برای او و به عشق او می تپد؛ به خودش قول داده تا قوی باشد. تا وقتی او می آید توانی برایش مانده باشد.

هر زمانی که به یاد می آورد او چگونه می خندید؛ چگونه راه می رفت و چگونه قد کشید؛ قربان قد و بالایش می رود؛ او نیست اما در قلب، ذهن و یادش لحظه به لحظه زندگی می کند؛ «مادر» است دیگر؛ اما صبور است. او یاد گرفته برای آنچه که در آن لحظه وجود دارد؛ جزع نکند. در روزهای سختی که دارد الگوی خودش را در ذهن می آورد، صبرش را دوچندان می کند و ادامه می دهد.

آنجا که مادر شهیدان «خالقی پور» در جواب سوال خبرنگاری که بعدها به شهادت رسید و کسی نبود جز شهید آوینی می پرسد: «شما که دوتا از پسرهایتان شهید شده اند، چرا رضایت دادید سومی هم برود؟!» و مادر شهید در پاسخ می گوید: «ناراحتم چون پسر دیگری ندارم به جبهه بفرستم».

یا آنجا که مادر جانباز «حمید حق شناس» با مهر مادری پسر جانبازش را برای نماز مهیا می کند و از او با جان و دل پرستاری می کند؛ یا اینکه وقتی مادر شهید «علی اصغر قورت بیگلو» جوان دهه هشتادی که شهید اغتشاشات 1401 شد می گوید: «فرزندم را هدیه شش ماهه امام حسین (ع) کردم.»

یا نه؛ زمانی که مادر شهید اغتشاشات 1401 «حسین اجاقلو» که حالا در کمتر از یک سال انگار ۲۰ سال پیر شده، به کمک دوستان حسین، پایگاه بسیج علامه طباطبایی را می‌گرداند.  او همه دیوارهای خانه را با عکس‌های حسین زیبا کرده و راه پسری را ادامه می‌دهد که خودش مسیر را نشانش داده.

در یکی از دل‌نوشته‌هایش آمده است: «مامان‌جان! شب شد و باز دلتنگی اومد سراغم. نفسِ مامان، تمام جهانِ مامان، آرومم کن.مگه شهید نیستی؟ یک سربزن به مامان، دلتنگتم عشق مامان، مامان فدای خنده‌هات. خوش می‌گذره کنار اهل بیت؟

بیا ببینمت، الحمدلله عاقبت بخیر شدی بالاخره.» و هزاران مادری که جگرگوشه خود را در راه اسلام و وطن فدا کرده است سیره و مکتبی برگزیده که تحمل هزاران درد را برای آنان آسان تر می کند. به قول شهید مرتضی آوینی: « راه ما راه سید الشهدا است و آنان که پای یقین در این راه نهاده اند، آرزوی سرباختن دارند تا به ذبیح الله اعظم حضرت سیدالشهدا (ع) از همه نزدیکتر شوند.»

واقعیت این است شهید که باشی یکبار شهید می شوی اما مادر شهید که باشی هر روز شهید می شوی. دل مادران شهدا دریایی است که عظمت و بزرگی آن به واسطه اتصال به سیره حضرت ام البنین(س)؛ حضرت زینب(س) و حضرت  فاطمه (س) غیرقابل وصف است.