به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، «نِعمَ العوُن عَلَی طاعَة الله» این جمله‌ای کوتاه ولی بسیار پر محتوا است که حضرت علی (ع) هدف از ازدواج با حضرت صدیقه کبری(س) را کمک گرفتن از همسر برای اطاعت از خداوند قرار برشمرد و ایشان را بهترین مصداق برای توفیق در این مهم دانست.

حضرت فاطمه (س) فرزند پیامبر عظیم الشأن اسلام بود، پس بی‌شک توانسته بود لیاقت خود را برای همسری امیرالمؤمنین (ع) اثبات کند.

حضرت علی(ع) در این خصوص فرمودند: مرتبه خداشناسی و نیکوکاری، تقوا و خداترسی فاطمه (س) بالاتر از آن بود که بخواهد در طول زندگی‌اش دروغی گفته باشد یا خلافی مرتکب شده باشد. میزان علاقه و دوست داشتن من به حضرت زهرا(س) به‌حدی بود که هرگز فراق او بر من محو نشد و فراموش پذیر نیست.

ایشان در جایی دیگر در خصوص حضرت فاطمه(س) فرمودند: چنان در دل علی جا گرفته‌ای که هرگز فراموش نمی‌شوی و محبت تو در دلم به‌حدی است که با شیر عجین شده و با جان به در خواهد شد.

حضرت علی(ع) در نامه ۲۸ نهج‌البلاغه می‌فرمایند: بهترینِ زنانِ جهان فاطمه، از طائفه ماست.

امام اول ما شیعیان پس از شهادت فاطمه(س) فرمودند: به چه چیزی آرامش یابم ای دختر محمد(ص)؟ من به وسیله تو تسکین می یافتم، بعد از تو به چه چیزی آرامش یابم؟

میزان وابستگی حضرت علی (ع) به فاطمه (س) باعث شده بود که به اصحاب و یاران و فرزندانش می‌فرمودند: اگر بیم چیرگی ستمکاران نبود، برای همیشه کنار قبر زهرا (س) می‌ماندم و در این مصیبت بزرگ چون مادر فرزند مرده، اشک از دیدگانم می‌راندم (اصول کافی، ج ۱، ۱۵۹).

پس از حضرت صدیقه کبری (س) حضرت علی (ع) موقعی که آن حضرت را دفن می‌نمودند، با حزن و اندوه فراوان رو به قبر پیامبر صلی الله علیه و آله عرضه داشتند:خدا چنین خواست که ایشان زودتر از دیگران به شما بپیوندد، پس از او شکیبایی من به پایان رسیده و خویشتن‌داری‌ام از دست رفته، آنچنان که در جدایی شما صبر کردم، در مرگ فرزندت چاره ای جز صبر ندارم اما، شکیبایی بر من سخت است.

شهادت بانوی اسلام(س) ضربه سختی بر حضرت علی(ع) وارد کرد که بارها فرمودند: رفتنت مصیبت رسول خدا(ص) را  برای من تازه نمود، یقیناً مصیبت تو بزرگ است، مصیبتی که هیچ کس نمی تواند به من دلداری دهد و هیچ چیز نمی تواند جایگزین آنان شود (قزوینی، ج1، 610).

آن حضرت هنگامی که بدن مطهر دختر نبی اکرم را به خاک می سپرد با پیامبر درد دل کرد و فرمود: ای رسول خدا، از من و دخترت به تو سلام باد که در جوار تو آمد و به سرعت به تو ملحق شد. به راستی که امانت، برگردانده شد اما غصه من ابدی است، به زودی دخترت از همدستی امت برای ستم به او، خبر خواهد داد. در پرسیدن از او اصرار کن و خبر اوضاع را از او بخواه. اگرچه زمان زیادی بین ما و شما فاصله ایجاد نشد، اما این همه ستم به ما روا داشتند. به هر دو نفر شما سلام باد...