به گزارش خبرنگار سیاسی حیات؛ همانطور که می دانیم منافقین (سازمان مجاهدین خلق) یک سازمان تروریستی است که در سال ۱۳۴۴ در ایران تأسیس شد. این سازمان در دهه ۱۳۵۰ علیه حکومت پهلوی فعالیت می‌کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، علیه حکومت جمهوری اسلامی ایران دست به فعالیت‌های تروریستی زد.

اعضای این گروهک که به برکت قیام مردم و در آستانه پیروزی انقلاب از زندان های رژیم خلاصی یافته بودند، ادعای میراث‏ خواری از انقلاب و گرفتن سهم بیشتر داشتند و از همین روزها بود که صف‏ بندی علیه انقلاب اسلامی را در کنار گروهک های دیگر مانند طیفی از وابستگان رژیم شاه و ساواکیان و کمونیست ها آغاز کردند. بعد از عزل بنی‏ صدر اعضا و هواداران سازمان منافقین، که بعد از پیروزی انقلاب از ضعف دولت موقت و حمایت های بنی‏ صدر کمال استفاده را برده و تشکیلات خود را گسترش داده بودند، در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ دست به اغتشاشی خونین زدند. ساعاتی بعد مردمِ تهران، آشوبگران را سرکوب و جمعی را دستگیر کردند. از این پس منافقین رسماً دست به اقدامات براندازی و فعالیت های تروریستی زدند و سران و اعضای این گروه تروریستی، در خانه‏ های تیمی مخفی شدند و دهها تن از نقش ‏آفرینان نهضت امام خمینی را در سرتاسر ایران به شهادت رساندند و علاوه بر چهره‏ های سیاسی و مذهبی و مدیـران نظام اسلامی، افـراد زیادی از مردم کوچـه و بازار را نیز به جرم دفاع و پاسداری از انقلابشان در اقدامات تروریستی و انفجار بمب هایی که در اماکن عمومی کار می گذاشتند، ترور کردند.

 از جمله این جنایات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

ترور مسئولین و سران نظام

این گروهک تروریستی در دهه های ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰، مسئولین و سران نظام جمهوری اسلامی ایران را هدف ترورهای خود قرار می داد.

ترور محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر

در ۷ تیر ۱۳۶۰، منافقین دفتر نخست‌وزیری جمهوری اسلامی ایران را با بمب‌گذاری هدف قرار دادند. در این حادثه، محمدعلی رجایی، رئیس‌جمهور وقت ایران و محمدجواد باهنر، نخست‌وزیر وقت ایران به همراه ۷۲ تن از اعضای دولت و کارکنان دفتر نخست‌وزیری کشته شدند.

ترور مرتضی مطهری
در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۵۸، منافقین مرتضی مطهری، فیلسوف و متفکر مسلمان را ترور کردند. مطهری از بنیان‌گذاران نهضت آزادی ایران و از روحانیون مبارز علیه حکومت پهلوی بود.

ترور علی‌اکبر پرورش

در ۱۲ تیر ۱۳۶۰، منافقین علی‌اکبر پرورش، نماینده مجلس شورای اسلامی و وزیر آموزش و پرورش وقت ایران را ترور کردند. پرورش از مدافعان انقلاب اسلامی و از مخالفان منافقین بود.

ترور شهید صیاد شیرازی

۲۱ فروردین ۱۳۷۸؛  فردی مسلح با پوشش رفتگر شهرداری به خودروی صیاد نزدیک می‌شود و ۴ گلوله به سمت او شلیک می‌کند. صیاد که شیشه خودرو را پایین داده بود، هر ۴ گلوله به سر و گردنش اصابت می‌کند و در دم به شهادت می‌رسد. او ۵ روز قبل از ترورش به درجه سرلشکری ارتقا یافته  بود.

کشتار مردم بی‌گناه در حرم امام رضا(ع)

در ۲۰ تیر ۱۳۶۰، منافقین در جریان مراسم میلاد امام رضا(ع)، مردم بی‌گناه را در حرم امام رضا(ع) به رگبار بستند. در این حادثه، بیش از ۵۰ تن از مردم کشته و بیش از ۱۰۰ تن دیگر مجروح شدند.

کشتار مردم بی‌گناه در تهران

در ۲۴ تیر ۱۳۶۰، منافقین در جریان تظاهرات مردم تهران، مردم بی‌گناه را به رگبار بستند. در این حادثه، بیش از ۱۰۰ تن از مردم کشته و بیش از ۲۰۰ تن دیگر مجروح شدند.

کشتار مردم عادی در اهواز

در اواخر آبان ماه سال ۱۳۷۸ بود که دستور اجرای عملیات تروریستی در خاک ایران توسط مسعود و مریم رجوی سرکرده‌های منافقین صادر و به قرارگاه هفتم منافقین در خاک عراق یعنی حبیب (واقع در بصره) جهت اجرا ابلاغ گردید. اولین تیم سه نفره منافقین با همکاری استخبارات رژیم بعث صدام از مرز عبور کرده و از مسیر پاسگاه زید، سه راه حسینیه و جاده خرمشهر - اهواز وارد شهر اهواز شده و با جاسازی و استقرار یک قبضه خمپاره انداز ۸۲ میلی متری در محل پارک حجاب این شهر در چهارم آذر ۱۳۷۸، با پرتاب پنج گلوله خمپاره بی‌هدف و کور به داخل اهواز، دست به یک جنایت علیه مردم بی دفاع این شهر زدند.

در اثر این عملیات تروریستی ناجوانمردانه یکی از هموطنان اهوازی به نام محمد سعید جلیزاوی که دبیر آموزش و پرورش اهواز بود، شهید و ۱۱ زن و کودک بی‌دفاع نیز به شدت مجروح شدند.

پس از این عملیات تروریستی سرکرده‌های منافقین طی اطلاعیه‌ای که منتشر کردند، مسئولیت انجام این عملیات تروریستی را به عهده گرفته و پیام شادباشی برای قرارگاه هفتم این گروهک به جهت تشویق و ترغیب قرارگارهای دیگر منافقین برای انجام عملیات مشابه فرستادند.

ترور مردم عادی در قم

ساعت ۱۶ و ۲۰ دقیقه روز ۲ تیر ۱۳۶۰ بمبی توسط منافقین در سالن انتظار راه آهن شهر قم منفجر شد که باعث شهادت و زخمی شدن ده‌ها نفر از مردم بی‌گناه شد. روزنامه اطلاعات در گزارشی که روز بعد از فاجعه منتشر می‌کند درباره قربانیان این حادثه می‌نویسد: «در میان مسافران، عده‌ای سرباز عازم جبهه نیز دیده می‌شدند. ضمنا در میان قربانیان این فاجعه جسد یک زن و دو کودک نیز مشاهده شده است». بنابر این گزارش «بمب هنگامی منفجر شد که داخل سالن راه آهن و قطار، برادران سربازی برای عزیمت به جبهه در انتظار بودند».

همین گزارش حاکی از این است که این بمب از نوع تخریبی و آتش‌زا بوده و هنگام انفجار، شعله‌های رنگین ایجاد کرده. همچنین آثار سوختگی فراوان در بدن مجروحین و شهدا برجای گذاشته است.

قربانیان ترور در اصفهان

نشریه مجاهد ارگان رسمی سازمان مجاهدین خلق در شماره ۲۲۰ خود از ترور شهید مهدی جبار زارع یک مغازه‌دار ساده در میدان دروازه تهران اصفهان خبر می‌دهد. همچنین در شماره ۱۸۱ نشریه خود خبر ترور و به شهادت رساندن یک مغازه‌دار دیگر به نام ناصر ماندگار در مهر سال ۶۲ را مطرح می‌کند. همچنین، شهید میترا (زینب) کمایی یکی دیگر از نوجوانانی است که در آتش کینه و خشم منافقین در اصفهان جان داد. تنها جرم وی داشتن حجاب و شرکت در راهپیمایی علیه بدحجابی بود.

شهید فاطمه طالقانی کودک سه ساله قربانی ترور بود که در زمانی که پدر و مادر جهادگرش در بندر ماهشهر به قصد خواندن نماز صبح، کانتینر محل اقامت خود را ترک می‌کنند و فاطمه سه ساله در خواب بوده، توسط دو نفر از منافقین کانتینر به آتش کشیده می‌شود.

ترور مردم عادی در مازندران

گروهک تروریستی منافقین در شماره ۱۴۳ ارگان خود از جنایتی دیگر علیه مردم ایران پرده برمی‌دارد؛ بر پایه این اعتراف، در ساعت ۸ صبح روز ۱۸ فروردین ۱۳۶۱، یک واحد عملیاتی از تروریست‌های گروهک منافقین مستقر در جنگل‌های مازندران، در یک عملیات کمین در جاده قائمشهر به قادیکلا، اتومبیل وانت حامل چهارتن از نیروی داوطلب مردمی در مازندران را متوقف می‌کنند و پس از پیاده کردن نیروها، آن‌ها را تیرباران می‌کنند. نکته شایان ذکر این است که نشریه منافقین، هیچ نوع سمت دولتی و حاکمیتی را برای این قربانیان ذکر نکرده است.

جنایت منافقین علیه مردم عادی در همدان

منافقین در سلسله عملیات‌های ترویستی خود این‌بار مردم بی‌گناه همدان را مورد هدف قرار دادند. بر اساس گزارش شماره ۱۳۰ نشریه مجاهد در ۵ شهریور ۱۳۶۱ یک روزنامه‌فروش به نام ناصر شریفی‌تبار در مقابل دکه‌اش در خیابان بوعلی همدان توسط منافقین ترور شد.

علاوه بر این ۱۰ آذر ۱۳۶۱ یک شیشه‌بر همدانی در مغازه‌اش تنها به جرم هواداری از جمهوری اسلامی توسط منافقین ترور شد که منافقین در شماره ۱۳۲ ارگارن رسمی مطبوعاتی خود (مجاهد) به این جنایت اعتراف کردند.

حمله به شهروندان گیلانی

سازمان منافقین در شماره ۱۳۹ ارگان مطبوعاتی خود (مجاهد) اعتراف کرد که در تاریخ ۹ آذر ۱۳۶۱ در جریان حملات موسوم به «مقاومت مسلحانه» در گیلان اتومبیل فردی به نام غلامرضا اکبری را که عضو انجمن اسلامی آتش‌نشانی رشت بوده متوقف و با شلیک گلوله وی را ترور کرده است. ۲۲ آذر همان سال اتومبیل حامل چهار تن از اعضای بنیاد مسکن گیلان توسط منافقین به رگبار بسته شد. جنایتی که در شماره ۱۳۲ نشریه مجاهد، منافقین به شرح آن پرداخته‌اند.

همچنین این نشریه در شماره ۱۴۰ اعتراف کرد که نیروهای منافقین مستقر در جنگل‌های گیلان یک عمو و برادرزاده به نام‌های محرم و محرم‌علی بهرامیان را بی هیچ دلیلی ترور کرده‌اند. گروهک تروریستی منافقین در شماره ۱۴۱ نشریه مجاهد نیز اعتراف کرد که پنج شهروند را در جنگل‌های گیلان ترور کرده است. نکته قابل توجه اینکه منافقین در این جنایت که در بهمن ۱۳۶۱ صورت گرفته، تاکید کردند که این افراد هیچ نوع سمت دولتی و حاکمیتی نداشتند و تنها به جرم احتمال «راهنما» بودن ترور شدند.

ترورهای منافقین در بابل

یکی دیگر از شهرهایی که شاهد جنایت های منافقین بود، شهر بابل بود. آیت‌الله محمد فاضل‌ استرآبادی در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره فعالیت‌ها و جنایت‌های سازمان منافقین در بابل می‌گوید: «منافقین در بابل‌ افراد زیادی‌ را ترور کردند. از جمله‌ روحانی‌ شهید نجاریان‌ که‌ در ماه‌ مبارک‌ رمضان‌ ترور شد. همین‌طور روحانی‌ شهید توحیدی که‌ او هم‌ به‌ دست ‌منافقین‌ در بابل‌ به‌ شهادت‌ رسید. از افراد غیرروحانی‌ هم‌ زیاد ترور کردند.»

جنایت منافقین در سمنان

مردم بی‌گناه سمنان نیز از جمله افرادی بودند که هدف حمله‌های کور منافقین قرار گرفتند. شهید «بتول صفدری» یکی از زنان ترور شده توسط منافقین بود که حتی به کودک ۱۳ ماهه اش‌هم رحم نکردند. شهید «محمد احمدی» تنها یک بنای ساده بود که فقط به خاطر حفظ شعائر اسلامی در آبان ۶۲ توسط منافقین در سمنان به شهادت رسید.

کردستان

مردم مظلوم کردستان هم از دیگر افراد مورد هدف سازمان منافقین بودند. بنابر گزارش ارگان رسمی منافقین ۴ فروردین ۱۳۶۱، تیم عملیاتی نیروهای این گروهک تروریستی به مرکز نگهداری ماشین‌آلات راهسازی در بانه حمله و آن را منهدم کردند. شماره ۱۳۷ نشریه مجاهد همچنین در مطلبی با عنوان «بیلان عملیات پیشمرگه های مجاهد خلق در دی ماه ۶۱» اعتراف کرد که این گروهک تروریستی به چهار پاسگاه مرزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در کردستان حمله و بر این اساس مسئولیت ترور ۱۵۰ پاسدار و جرح ۱۱۰ تن از اعضای سپاه را پذیرفت.

عملیات مروارید 

در بهار سال 1370 و در جریان جنگ اول خلیج فارس، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) اقدام به کشتار مردم کردستان عراق کرد.رهبری سازمان و صدام‌حسین در میانه جنگ عراق و کویت نیز سند همکاری امضا کردند تا منافقین در سرکوب اکراد عراقی نیز سهمی را به نام خود کرده باشند. در ابتدای اشغال کویت توسط صدام بود که منطقه «نوژل» در شمال عراق به حفاظت مجاهدین خلق سپرده شد تا اگر نیروهای نظامی عراقی درگیر جنگ در جبهه مرزی با کویت بودند، شمال کشور از یورش کردهای معترض و تلاش آنها برای سکونت در آنجا، مصون بماند.
سازمان مجاهدین قسمت عمده‌ای از مناطق کردنشین شامل شهرهای طوز، خرماتو، کفری، سلیمان‌بگ و خانقین را پیش از آنکه کردها به آن مناطق بیایند، به اشغال خود درآورده بود و از هر نوع مواجهه و کشتار کردهای معترض اجتناب نمی‌کرد. در این عملیات فرقه رضوی مردم آن منطقه را زنده به گور کردند.

عملیات مهندسی/ شکنجه و اعدام اعضای خود

در سال ۱۳۶۰، منافقین عملیاتی را با عنوان «عملیات مهندسی» انجام دادند. یکی از اعضای دستگیرشده منافقین در بازجویی خود در مورد این عملیات‌ها می‌گوید: در پی ضربات شدید در اوایل سال 61 و لو رفتن بسیاری از خانه‌های تیمی، سازمان دستور داد افراد مشکوکی را که در حوالی خانه‌های تیمی مشاهده می‌کردند، ربوده و سپس آنها را برای کسب اطلاعات مورد شکنجه قرار دهند و تحلیل در مورد عملیات مهندسی نیز این بود که کار مهندسی خیلی پیچیده‌تر از کار عملیاتی است و احتمال بریدن هست. ما شکنجه می‌کنیم چون مجبوریم ولی وقتی که حاکم شویم، نمی‌کنیم. در این عملیات افراد زنده به گور میشدند یا بخش هایی از بدنشان توسط شکنجه گران بریده میشد.

در این عملیات، منافقین اعضای خود را نیز در شرایطی وحشیانه شکنجه و اعدام می‌کردند. در این عملیات، بیش از ۵۰۰ تن از اعضای منافقین کشته شدند.

عملیات مرصاد

عملیات مرصاد که این سازمان تروریستی از آن با نام فروغ جاویدان نام می‌برد بخش دیگری از اقدامات ضد ایرانی فرقه رجوی بود که در واپسین روزهای جنگ تحمیلی و در استان کرمانشاه به‌وقوع پیوست و اعضای این گروه با کمک تسلیحاتی غرب و ارتش بعثی، تجاوز گسترده‌ای به ایران اسلامی داشتند که در این تهاجم انواع و اقسام جنایات را در حق مردم استان کرمانشاه و رزمندگان حاضر در این منطقه روا داشتند.
 

این فهرست، تنها بخشی از جنایت‌های منافقین علیه مردم عادی بود. آن‌ها نه تنها سران نظام را هدف قرار می‌دادند، بلکه از کشتن و اعمال جنایت علیه مردم عادی نیز ابایی نداشتند. کشتن مردم بی‌گناه به جرم داشتن ریش! از بزرگ‌ترین جنایت‌های منافقین است که در تاریخ به ثبت رسیده است.

هرچند افکار عمومی دنیا و حتی کشور ما امروز داعش را به عنوان خشن‌ترین و بی‌رحم‌ترین گروه تروریستی می‌شناسد، اما تاریخ نشان می‌دهد که در گذشته‌ای نه چندان دور ایران نیز درگیر خشونت‌هایی مشابه عملکرد داعش و حتی در برخی موارد بسیار وحشیانه‌تر بوده است.

داعش از روش‌های عجیب سوزاندن در قفس، زنده آتش زدن  برای کشتن استفاده می‌کرد. هر دو گروه حتی در برخی اقدامات عیناً منطبق بر هم عمل کرده‌اند که فقط یک نمونه آن را می‌توان در صحنه مرصاد مشاهده کرد. منافقین در جریان مرصاد وارد بیمارستانی در کرمانشاه شده و مخالف با همه قوانین عرفی و بین‌المللی رزمندگان مجروح و تحت درمان را در حیاط بیمارستان قتل‌عام کردند.

اعضای سازمان در جریان این عملیات دستور داشتند هر جنبنده‌ای را هدف قرار دهند و در مسیر خود حتی مزارع کشاورزی را به آتش کشیدند. حال آنکه داعش نیز در جریان حمله به موصل به قتل عام مجروحین پرداخت و در سوریه و عراق حتی به مزارع، درختان و بناهای تاریخی هم رحم نکرد.

بررسی منافقین در دهه ۶۰ به خوبی نشان می‌دهد که هدف از اقداماتی از قبیل ترور مردم کوچه و بازار در انظار عمومی و روش‌های خشن کشتن فقط به دلیل ایجاد رعب و وحشت عمومی بوده است تا مردم به واسطه ترس از کشته شدن، دست از حمایت از انقلاب بردارند

این تنها بخشی از جنایات منافقین (سازمان مجاهدین خلق) است. این سازمان تروریستی خشن و خون‌خوار هیچگونه ارزشی برای جان انسان‌ها قائل نیستند و تنها به دنبال رسیدن به اهداف سیاسی خود است.