به گزارش گروه اقتصادی حیات؛ سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در پایان چهل و چهارمین نشست خود در دوحه قطر با انتشار بیانیه‌ای بی معنا از حق حاکمیت امارات عربی متحده بر سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی حمایت کردند و از ایران خواستند تا به تلاش‌های امارات عربی متحده برای حل این موضوع از طریق مذاکره مستقیم یا توسل به دیوان بین‌المللی دادگستری پاسخ دهد.
در بخش دیگری از این بیانیه، آمده است که کل میدان گازی دُره (آرش) در مناطق دریایی کشور کویت واقع شده و مالکیت آن مشترکاً متعلق به پادشاهی عربستان سعودی و دولت کویت است.
این بیانیه می‌افزاید: «آنها به تنهایی و بر اساس مقررات حقوق بین‌الملل و بر اساس توافقات موجود فی‌مابین، از حقوق کامل بهره‌برداری از منابع طبیعی آن منطقه برخوردارند. شورای عالی قاطعانه هرگونه ادعای حقوق طرفین دیگر در این زمینه را رد می کند.»
توسعه میدان گازی آرش مشروط است
سوابق تاریخی مذاکرات ایران و کویت نشان می‌دهد در طول مذاکرات دو کشور از ۶۰ سال پیش، بر سر تعیین مرزهای آبی و همکاری مشترک در برداشت از این منابع گازی، همواره سران دو کشور حق کشور مقابل را برای سهم‌داشتن در این منابع عظیم گازی به‌رسمیت شناخته‌اند.
در حالی سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، حق مسلم ایران در این میدان گازی را نادیده گرفته‌اند و به صورت یکجانبه، منابع ایران را بین دو کشور عربستان و کویت تقسیم کرده‌اند که اسناد رسمی مذاکرات کویت و ایران نشان می‌دهد که سال هاست این دو کشور، توسعه این میدان را مشروط و در انتظار مشخص شدن مرز آبی گذاشته‌اند.
در سال ۱۹۶۲ در میانه خلیج فارس ذخایر عظیم گازی کشف شد که حجم آن ۳۵ تا ۶۰ تریلیون فوت‌مکعب (۶۰ هزار میلیارد فوت‌مکعب) تخمین زده شده است، این میدان که بین دو کشور ایران و کویت مشترک شناخته شد، در سمت ایران با نام "آرش" و در سمت کویت با نام "الدره" نامیده می‌شود.
از همان سال ۱۹۶۰ اختلاف میان ایران و کویت بر سر مرز آبی دو کشور در منطقه قرارگیری این میدان مشترک آغاز شد، اما اختلافات به‌صورت اظهارنظرهایی در جلسات باقی ماند تا اینکه در سال ۲۰۰۱ ایران به استقرار تجهیزات برای آغاز حفاری اکتشافی در این میدان اقدام کرد. کویت با اطلاع از آغاز حفاری‌های اکتشافی توسط ایران، با تهدید کشورمان به شکایت در مراجع بین‌المللی، ایران را از هرگونه فعالیت تا زمان حصول نتیجه در تعیین مرز آبی نهی کرد و ایران نیز فعالیت‌های اکتشافی و توسعه‌ای خود را به‌روی میدان آرش متوقف کرد.
این اقدام کویت و همکاری ایران در توقف فعالیت هایش، در حالی بود که عربستان و کویت در طرحی مشترک از سال ۲۰۰۰ فعالیت‌های اکتشافی و توسعه‌ای را به‌روی این میدان گازی بدون اطلاع ایران آغاز کرده بودند. آغاز حفاری‌های اکتشافی در میدان مشترک "آرش ـ الدره" توسط عربستان و کویت به سال ۲۰۰۰ بازمی‌گردد که این کار بدون اجازه ایران به‌عنوان یک شریک در این میدان مشترک انجام گرفت [بحث اجازه و هماهنگی با ایران بدین منظور بیان شده است که دو طرف هنوز بر سر تعیین مرز مشترک آبی در این منطقه اختلاف نظر داشتند].
ادامه طرح شبیخون به ذخایر گازی ایران در میدان آرش، امضای سند همکاری اخیر بین سعودی‌ها و کویت برای تولید روزانه ۱ میلیارد فوت‌مکعب گاز و ۸۴ هزار بشکه میعانات گازی از این میدان مشترک بود.
درحالی کویت در همکاری مشترک با عربستان، در حال تقسیم سهم ایران با سعودی‌ها است و در اظهاراتی عجیب، این میدان مشترک گازی را میدانی کویتی ـ سعودی اعلام کرده است، که سوابق تاریخی مذاکرات ایران و کویت نشان می‌دهد در طول مذاکرات دو کشور از ۶۰ سال پیش، بر سر تعیین مرزهای آبی و همکاری مشترک در برداشت از این منابع گازی، همواره سران دو کشور حق کشور مقابل را برای سهم‌داشتن در این منابع عظیم گازی به‌رسمیت شناخته‌اند و تا اواخر قرن بیستم و رسیدن به سال ۲۰۰۰ نیز، سعودی‌ها نقشی در این مذاکرات دوجانبه بین ایران و کویت نداشتند و این طرح سعودی، برای سهم‌گیری از منابع گازی این میدان مشترک بین ایران ـ کویت، از حدود سال ۲۰۰۰ آغاز شد.
جواد اوجی، وزیر نفت ایران فروردین ماه ۱۴۰۱ با انتشار مطلبی اعلام کرد "مطالعات جامع میدان مشترک آرش با حفاری چاه اکتشافی و انجام لرزه‌نگاری تکمیل شده است و به‌زودی با نصب جکت (پایه) عملیات حفاری در این میدان آغاز خواهد شد. گرچه ما مایل به مذاکره و همکاری برای توسعه میدان‌های مشترک هستیم اقدامات یکجانبه، مانع طرح مذکور نخواهد گردید."
این اظهارات وزیر نفت نشان می‌داد ایران از این پس قرار نیست مثل سال‌های گذشته، نظاره‌گر تقسیم منابع گازی ایران در میدان مشترک آرش، بین کویتی‌ها و سعودی‌ها بماند و بعد از ۲۲ سال وقفه در توسعه میدان گازی آرش، بار دیگر اقدامات توسعه‌ای را برای برداشت گاز از این مخزن مشترک، آغاز می‌کند؛ اما در یک‌سال گذشته نیز اتفاق مؤثری در میدان آرش از سوی ایران رخ نداد و به‌نظر می‌رسد روز به روز این کشورها، در تقسیم منابع ایران حریصانه‌تر رفتار می‌کنند.
انتهای پیام/
نظر شما