به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ می گفت: «کسی می‌تواند از سیم خاردارهای دشمن عبور کند که در سیم خاردارهای نفس خود گیر نکرده باشد.» هم پا و هم قد نیروهایش در برابر صدام می ایستاد. عراقی ها را عاصی کرده بود تا جایی که «عقرب زرد» نام گرفته بود.
فرمانده اطلاعات و عملیات لشکر انصار الحسین (ع) با تسلط به زبان عربی در دل دشمن به راحتی نفوذ می کرد.
حاج حسین همدانی درباره ایشان خاطره ای نقل می کرد که «در یکی از جلسات، فرمانده قرارگاه نجف پرسید: جوان ریش خرمایی کیه؟ یکی از فرماندهان گفت: مسؤول اطلاعات و عملیات، اعجوبه‌ای در کار اطلاعات است.
وقتی از علی چیت‌سازان خواستند گزارش آخر را بدهد، مقابل نقشه ایستاد و انگشت روی جاده زرباطیه به بدره گذاشت و گفت که فرمانده تیپ عراقی چه زمانی می‌آید و چه زمانی می‌رود، حتی اینکه تا کجا او را با سواری و بقیه مسیر را از کجا تا خط با جیپ و نفربر فرماندهی می‌آورند.
فرمانده قرارگاه اصلاً باورش نمی‌شد که علی و نیروهایش ظرف یک ماه، خطوط سه و چهار عراق را هم شناسایی کرده باشند! برای همین چیزها بود که صدام به او لقب «عقرب زرد» داده بود.»
«شهید علی چیت سازان» بسیار باهوش، شجاع و جسور بود. در سال ۱۳۴۳ به دنیا آمد و در ۱۸ سالگی بعنوان مربی آموزهای نظامی در پادگان قدس سپاه همدان انتخاب شد.
وی زمانی که فرمانده اطلاعات و عملیات تیپ انصار الحسین بود، رشادت های بسیاری از خود بر جای گذاشت. او توانست در عملیات مسلم ابن عقیل تا شهر مندلی در دل دشمن نفوذ کند.
در عملیات مسلم‌بن‌عقیل با اینکه بیش از ۱۷ سال سن نداشت، ۱۴۰ نفر از نیروهای بعثی را که به اسارت رزمندگان اسلام در آمده بودند از داخل خاک عراق به پشت جبهه انتقال داد و شهامت و شجاعت خود را به اثبات رساند.
علی چیت‌سازیان با تشکیل لشکر انصارالحسین (ع) به عنوان فرمانده اطلاعات و عملیات این یگان برگزیده شد و در بیشتر عملیات‌هایی که از سوی رزمندگان اسلام برای مقابله با متجاوزان صورت می‌گرفت شرکت کرد. او ۶ بار از نواحی مختلف مجروح شد، اما هر بار با جدیتی بیشتر و عزمی راسخ‌تر به جبهه بر می‌گشت.
علی چیت‌سازیان همانند فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، با وجود اینکه مسئولیت سنگین فرماندهی اطلاعات و عملیات لشکر انصارالحسین(ع) را به عهده داشت، هیچ گاه از نیروهای مخلص بسیجی دور نمی‌شد، در مواقع عملیات با اینکه مأموریت خود را که شناسایی مواضع دشمن بود، از قبل انجام داده بود، اما به برداشتن اسلحه و حضور در عملیات به یاری رزمندگان گردان‌های عملیاتی می‌شتافت.
سرانجام این سردار ملی و سرباز فداکار اسلام در روز چهارم آذر ۱۳۶۶ در حین انجام یک مأموریت گشت شناسایی به درجه رفیع شهادت نائل آمد. قبل از او برادر دیگرش امیر چیت‌سازیان در راه دفاع از اسلام ناب محمدی به درجه رفیع شهادت رسیده بود.
نظر شما