به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید عبدالعظیم خلیل زاده در اردیبهشت سال ۱۳۴۹ در شهر نقنه از توابع شهرستان بروجن در استان چهارمحال بختیاری به دنیا آمد.
فقط ۱۲ سال سن داشت. دانش‌آموز اول راهنمایی بود که با شروع جنگ تحمیلی خود را به جبهه‌های حق علیه باطل رساند.
در اولین حضورش در جبهه وارد گردان تخریب شد و با تلاش و خدمات زیاد مورد توجه فرماندهان قرار گرفت. در همان مرحله اول از ناحیه دست مجروح شد و در بیمارستانی در تهران بستری شد. بعد از بهبود نسبی دوباره عازم جبهه‌های غرب کشور شد.
در عملیات والفجر ۴ درحالی‌که پیشاپیش رزمندگان مشغول بازگشایی محور عملیاتی و خنثی کردن مین‌ها بود، به شدت مجروح شد و به اسارت نیروهای عراقی درآمد.
به خاطر مجروحیت او را در بیمارستان الرشید عراق بستری کردند ، اما با توجه به‌شدت جراحات وارده و از طرفی شکنجه های بعثیون عراقی ؛ هفتم آذرماه ۱۳۶۲ در همان بیمارستان غریبانه به شهادت رسید.
در بخشی از وصیت نامه شهید عبدالعظیم خلیل زاده آمده است:
«میدان، میدان امتحان و آزمایش است و تا امتحان نباشد، ثابت نمیشود که کدام فرد واقعا مدافع اسلام و قرآن است.»
پیکر عبدالعظیم را در همان مکان دفن می کنند تا اینکه بعد از بیست سال پیکرش را به ایران انتقال و طی مراسم باشکوهی در گلزار شهدا زادگاهش به خاک می سپارند.
نظر شما