به گزارش گروه فرهنگی حیات؛ شهید علی‌اوسط مهدی، دوم خرداد ماه سال ۱۳۳۲ در روستای خوزنین از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش محمدعلی، کشاورز بود و مادرش معصومه (فوت۱۳۴۲) نام داشت، در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت، بنا و معمار بود، سال ۱۳۵۳ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، چهارم فروردین ماه سال ۱۳۶۱ در شوش بر اثر اصابت ترکش به سر و سینه شهید شد و مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

در متن وصیت‌نامه شهید علی‌اوسط مهدی آمده است:

با نوشتن این وصیت‌نامه، با دشمن کافر و مزدور اتمام حجت می‌کنم و با آغوش باز به استقبال شهادت می‌روم؛ ما می‌رویم برای جهاد در راه اسلام، تا با کُفار بجنگیم.

پدر و مادرم، برادران و خواهرانم! اگر گمان کردید دوری از شما و دیگر دوستان و آشنایان، مرا از وظیفه‌ای که بر عهده دارم غافل کرده، نهایت بی‌مهری است؛ زیرا فرزندی که سال‌های متوالی زیر سایه تربیت چنین پدر و مادری رشد کرده و بزرگ شده است، هیچ‌گاه آن چهره نورانی و سخنان مهرانگیز را که سعادت دو جهان را به او ارزانی داشته است، از یاد نخواهد برد.

من فرزند پدر و مادری هستم، که اولین امام‌شان علی (ع) و آخرین آن‌ها امام زمان (عج) است. پدر، مادر، برادر و خواهرانم! من نماینده شما در این سنگرها هستم، که سنگر اسلام و قرآن است.

پدر عزیزم! هدف من، فقط جنگیدن برای اسلام و آزادی انسان هاست. پدر جان، مادرم، همسرم و دختر عزیزم! اگر انشاءالله شهید شدم، برایم گریه نکنید؛ چون این یک سعادت است و امیدوارم که این سعادت نصیب همه بشود. خداوند همه مسلمین و مستضعفین جهان را پیروز و موفق بدارد. به امید جهانی شدن انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی؛ انشاءالله.

درود بر روحانیت مبارز، این سربازان واقعی اسلام؛ پدر، مادر و برادران عزیزم! اگر باری بر دوش شما بودم، مرا ببخشید و مبادا فکر کنید که پناه بُردن به شهادت، فرار از زندگی است؛ بلکه فرصتی است که به دست آمده است و من خود را در صدر اسلام می‌بینم و فرصت دستیابی به فوز عظیم شهادت را که عین سعادت است، غنیمت می‌شمارم. پدر جان! برای من هیچ‌گونه خرج نکنید؛ چون من در این دنیا، مال دنیا ندارم.