مجید شاه حسینی معاون وقت اجرایی کمیسیون اسرا و مفقودین ایرانی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات؛ گفت: شهید محمدجواد تندگویان در 9 آبان ماه سال 1359 در زمان انجام ماموریت در منطقه دارخوین به همراه راننده و چند نفر از معاونان خود به نام‌های سید محسن یحیوی و مهندس بوشهری به اسارت نیروهای رژیم بعثی درآمد که سید محسن یحیوی و مهندس بوشهری در روز آخر تبادل در 24 شهریور سال 1369 به همراه آقای ابوترابی آزاد شدند.

معاون وقت اجرایی کمیسیون اسرا و مفقودین ادامه داد: عراقی ها ادعا داشتند که شهید تندگویان در سال 61 شهید شده است؛ اما ما خبرهای موثقی داشتیم که ایشان در زندان الرشید نگهداری می شوند و با توجه به شکنجه های روحی و جسمی که داشتند، وضعیت جسمانی خوبی ندارند. حتی عبدالستار در سال 69 این موضوع را عنوان کردند که ایشان زنده است و دفعه بعدی که برای مذاکرات رفتیم؛ متوجه شدیم عبدالستار در تیم نیست.

وی افزود: زمانی که جویای احوال عبدالستار از عراقی ها شدیم، پاسخ دادند که ایشان تصادف کرده و کشته شده است؛ در واقع ایشان را از میان برداشته بودند.

معاون وقت اجرایی کمیسیون اسرا و مفقودین تشریح کرد: در نهایت ادعای عراق این بود که 4 سال شهید تندگویان را در سردخانه نگه داشته و سال 64 وی را دفن کرده است. حتی در 22 /7/ 62 در ملاقاتی که آقازاده وزیر نفت وقت با وزیر نفت الجزایر داشت؛ وزیر نفت الجزایر به آقازاده گفته بود ما از ایشان خبر داریم و حال ایشان خوب است. نماینده مسئول وقت میز ایران و عراق نیز به همسر شهید تندگویان نامه نوشته بود که ایشان زنده است.

شاه حسینی ادامه داد: عراقی ها به نمایندگان صلیب سرخ اعلام کرده بودند که شهید تندگویان گفته است، هر کسی بخواهد بیاید من را ببیند؛ خودکشی خواهم کرد. هافلی گر یکی از نمایندگان صلیب سرخ با مسئولیت خودش گفته بود می خواهم ایشان را ببینم باز هم عراقی ها نپذیرفته بودند. متاسفانه رسما اعلام شده بود که ایشان فوت کردند و در نهایت تصمیم گرفته می شود هیئتی تدارک دیده شود که برای شناسایی پیکر ایشان به عراق سفر کند.

معاون وقت اجرایی کمیسیون اسرا و مفقودین تشریح کرد: آقای افشار از وزارتخارجه سرپرست این هیئت بود؛ من، یحیوی، احدی، رجایی، پدر شهید تندگویان، برادر خانم ایشان و دکتر اعتمادی دندانپزشک ایشان در تاریخ  13 آذر سال 70 وارد بغداد شدیم و اولین جلسه در نهم آذرماه برگزار شد. در نهایت عراقی ها اذعان کردند که پیکر ایشان آماده است و می توانند آن را تحویل دهند. وجود تار موی ایشان و شناسنامه دندان پزشکی شهید تندگویان در سیر مذاکرات بسیار موثر بود.

وی ادامه داد: در جلسه ای که برای احراز هویت شهید تندگویان تشکیل شد، یک دکتر پاتالوژ نیز به عنوان نماینده صلیب سرخ نیز حضور داشت. در مذاکراتی که مدارک را ارائه دادیم، عراقی ها بسیار جا خوردند.

معاون وقت اجرایی کمیسیون اسرا و مفقودین تشریح کرد: در نهایت مقرر شد به قبرستان الکرخ بغداد برویم؛ در نتیجه با اعضای هیئت ایران، عراق و نماینده صلیب سرخ برای بررسی پیکر به قبرستان رفتیم؛ همانگونه که می دانید عراقی ها سنگ قبر ندارند و فقط یک میله بالای قبر نشانده بود که جایگاه آن را نشان می داد. قبر کنده شد و جعبه ای از آن را بیرون آوردند.

شاه حسینی ادامه داد:  پس از بررسی های نهایی در تاریخ 20 آذر سال 70 به این نتیجه رسیدیم که پیکر ارائه شده از سوی مسئولان عراقی متعلق به شهید تندگویان نبوده و اختلاف در اندازه جمجمه، قد، مو، سن، و دندان با  جزییات شهید تندگویان اختلاف دارد؛ همچنین دکتر صلیب سرخ نیز اذعان کرد که این پیکر متعلق به شهید تندگویان نیست. در پی این کار عراقی ها، هیئت ایرانی اعتراض شدیدی کرده و جلسه را ترک کردیم. در نتیجه مسئولان عراقی ساعت 12 با آقای افشار تماس گرفتند که اشتباه از طرف مسئول گورستان بوده و ایشان به اشتباه جسد را معرفی کرده است.

شاه حسینی افزود: در نتیجه عراقی ها بیان کردند که می توانیم جلسه را ادامه دهیم. نماینده صلیب سرخ به نام دکتر لاهار نیز همان شب به ژنو برگشته بود. 4 روز معطل شدیم که ایشان دوباره به عراق برگشت. اینبار 4 قبر آنطرف تر را نشان دادند که جسد را به آنجا انتقال داده اند. با بررسی مجدد متوجه شدیم که جسد دوم ارائه شده متعلق به شهید تندگویان است. جسد دوم مومیایی ناقص شده بود و مشخص نمی کرد ایشان در چه زمانی و چگونه به شهادت رسیده بود.

وی تشریح کرد: در 25 آذرماه تشییع جنازه ایشان در کاظمین و نجف انجام شد. 26 ام در کرمانشاه و 28ام ورورد پیکر ایشان در تهران بود که در روز 29 آذرماه پیکر ایشان در بهشت زهرا دفن شد.