به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید علی‌رضا خلیلی، بیست و چهارم آبان ۱۳۴۴، در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش مهدی و مادرش اشرف نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. آهنگر بود. از سوی ستاد جنگ‌های نامنظم شهید چمران در جبهه حضور یافت. پانزدهم شهریور ۱۳۵۹، با سمت نیروی واحد مخابرات و بی‌سیم‌چی در مریوان توسط نیروهای عراقی به شهادت رسید. پیکرش را در امامزاده داوود روستای کن تابعه زادگاهش به خاک سپردند.

در متن وصیت‌نامه شهیدخلیلی آمده است:

«شهادت عشق است و حالا شما مارا از معشوق می‌ترسانید. (شهید مظلوم بهشتی)

خدمت پدر و مادر عزیزم، ان‌شاء الله از نوشتن این وصیت‌نامه ناراحت نشوید؛ این را برای آن‌هایی نوشتم که شهادت را و یا مرگ را بی‌مقدار می‌پندارند. پدر و مادر عزیز این را برای آن نوشتم شما که می‌دانید، ولی آن‌هایی که نمی‌دانند که من راه خود را انتخاب کرده‌ام و بهترین مرگ و زندگی را یافته‌ام و نکند که کسی بگوید که با چشم بسته این راه را رفت و این را بدانید که من به آرزویم رسیده‌ام و شما اصلا در مرگ من گریه نکنید، چون این تنها من نیستم که این راه را انتخاب کرده‌ام بلکه از انقلاب امام حسین (ع) تا کنون هزاران نفر از این راه استقبال کرده‌اند و خواهند کرد و شما اگر مقداری به اسامی آن‌ها توجه کنید می‌بینید که من در قیاس با آن‌ها هیچ نیستم و افراد این مملکت هستند که آرزوی شهادت را دارند و شما باید خوشحال باشید که از عاشقان شهادت یک نفر به آرزوی خود رسید و شما سعی کنید زیاد برای من خرج نکنید؛ فقط تنها خواهشی که دارم اینست که از دوستان من پذیرایی کنید و بدانید که آن‌ها هم مثل خود من هستند در ضمن تلاش کنید تا زندگی را همیشه وقف مردم و مملکت کنید تا ضدانقلاب‌ها نتوانند بهانه‌ای داشته باشند و از نقاط ضعف سوءاستفاده کنند و این انقلاب را به نابودی بکشانند. طول عمر رهبر کبیر را همیشه از خدا بخواهید تا خون شهیدان راه حق پایمال نشود. در ضمن اگر کسی مشاهده کرد چشمانم باز است به شما گفت که کورکورانه در این راه رفته به او بگویید باز و بیداری و شناخت کامل این راه را انتخاب کردم.
پیروز باد مبارزات ملت مسلمان ایران به رهبری امام خمینی (ع)
مرگ بر امریکا و مزدورانش»