به گزارش گروه وبگردی حیات؛ استیو جابز بنیانگذار شرکت اپل – Apple به خاطر اختراعات و نوآوری هایش، از کامپیوتر گرفته تا آیفون شهرت داشت. با این حال درمیان تمام ابداعات او یک چیز وجود دارد که او ترجیح می داد از آن استفاده نکند و آن هم ساعت مچی است.

دلیل آن هم برای این مردی که دنیا را تغییر داد روشن است. در میان مخترعین با استعداد، رفتارهای عجیب و غریبی وجود دارد که اغلب با استعدادهای خارق العاده شان همراه است. به عنوان مثال هنری فورد یک رژیم غذایی نامتعارف از ساندویچ های علف هرز داشت، یا مثلا آلبرت انیشتین هرگز جوراب نمی پوشید. استیوجابز هم به روش منحصر به فرد خود از قانون های زمان سنجی سرپیچی می کرد.

بیزاری جابز از ساعت های مچی توسط دخترش؛ لیزا برنان جابز، در خاطراتش عنوان شده است. او گفت و گوهای صریح پدرش را در سال چهارم دبستان به یاد می آورد زمانی که علت دست نکردن ساعت مچی را از پدرش جویا شد. پاسخ جابز بسیار عمیق بود. کنجکاوی لیزا برنان جابز درمورد ساعت دست نکردن پدرش زمانی به وجود آمد که مادرش کریسان برنان در دانشگاه هنر و صنایع دستی کالیفرنیا درحال تحصیل در مقطع لیسانس بود. لیزا در خاطرات خود فاش کرده که استو جابز از انداختن ساعت مچی امتناع می کرد چون نمی خواست خودش را مقید به زمان کند. لیزا یک روز صبح از پدرش پرسید “چرا ساعت نمی اندازی؟ مردان شیک پوش ساعت دستشان می کنند.”

پاسخ جابز دریچه ای بود به دیدگاه منحصر به فرد او درمورد زمان و زندگی. او به دخترش توضیح داد “من نمی خواهم به زمان مقید باشم.” برای مردی که اختراعاتش بر فناوری متمرکز بود که بهره وری و راحتی را افزایش می داد این موضوع کمی متناقض به نظر می رسید. بسیاری از مبتکرین ازجمله جابز به دنبال ساده سازی زندگی خود بودند. اما اجتناب جابز از ساعت مچی به خاطر راحتی نبود بلکه یک دیدگاه عمیق فلسفی داشت.

منطقی که پشت تصمیمش بود

تصمیم او برای عدم استفاده از ساعت مچی ریشه در میل او به زندگی کردن در لحظه داشت. برای او استفاده از ساعت مچی یادآوری دائمی ثانیه ها، دقیقه ها و ساعت ها بود. به نظر می رسید که جابز ساعت را نمادی از محدودیت می دانست. ازقضا درحالیکه استیو جابز شخصا مفهوم ساعت های مچی را رد کرد، شرکتی که او یکی از بنیانگذاران آن بود؛ شرکت اپل، به دنیای ساعت های هوشمند وارد شد. در سالهای اخیر اپل واچ را معرفی کرد. دستگاهی که فناوری پیشرفته را با زمان سنجی ترکیب می کند.

در این پارادوکس جذاب، ما دوگانگی جابز را می بینیم. مردی که در مقابل محدودیت های زمان مقاومت می کرد اما در نوآوری هایی مشارکت داشت که نحوه تعامل ما با آن را تغییر داد. میراث او نه تنها از طریق وسایلی که خلق کرد بلکه در فلسفه ای که او ارائه داد نیز باقی ماند. فلسفه ای که ما را تشویق می کند بدون تیک تیک ساعت از لحظه استفاده کنیم. او ممکن است ساعت دستش نکرده باشد اما تاثیر او بر دنیا گواه بینش بی انتهای اوست. او به ما یاد داد که با ارزشترین لحظات زندگی لحظه هایی است که از محدودیت های زمان رها می شویم و امکانات بی نهایت پیش رو را در آغوش می گیریم.