به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید حاجعلی نعمتی، پنجم فروردین ماه سال ۱۳۳۹، در روستای حسین‌آباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش حاجی‌محمد، کارمند بود. وی تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. این شهید بزرگوار به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت، سیزدهم مهر ماه سال ۱۳۵۹، در سردشت هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید و مزار مطهرش در امامزاده حسین (ع) شهر زادگاهش واقع است.

در متن وصیت‌نامه شهید حاجعلی نعمتی آمده است:

«پدر جان! من، چون در سنندج نتوانستم به خواسته وجدانی خود، یعنی شهادت در راه اسلام، برسم؛ لذا خود را به سقز انتقال دادم که شاید بدین طریق بتوانم به هدف خود برسم.

انشاءالله اگر شهید شدم، ناراحت نباش؛ بلکه خوشحال شو. پدر جان! مبادا پس از مرگم گریه کنی که دشمن خوشحال می‏‌شود. به مادرم و همچنین به همه دوستان، فامیل و همسایگان سلام برسان و از آنان برایم طلب بخشایش نما. با وجودی که در دنیا آرزوهایم زیاد است ولی همه آن‌ها را فدای هدفم کردم.

در راه شهادت پیش میروم، چنان که حسین (ع) فرمود: «مرگ سرخ بهتر از زندگی ننگین است». من هم مرگ سرخ را ترجیح می‏‌دهم و از شما خواهش می‏‌کنم همان طور که از اول انقلاب مبارزه کردید، پس از مرگ من هم به مبارزه ادامه دهید و در راه اهداف مقدس اسلام، تا مرحله‌ی شهادت پیش بروید.

برقرار باد پرچم جمهوری اسلامی ایران؛ پیروز باد مبارزه مستضعفین علیه مستکبرین؛ پاینده و جاویدان باد ایران و ارتش جمهوری اسلامی ایران.