حیات: این سرزمین قهرمان هایی دارد که داستان زندگی هر کدام روایت یک اسطوره است. اسطوره هایی که تاریخ این سرزمین را با خطِ سرخ سلحشورانه، عزتمندانه و آبرومندانه نوشته اند. قهرمان هایی که وجه اشتراک همه آنها یک چیز است؛ آنها فهمیدند که این سرزمین اکنون به «سرباز» نیاز دارد و برای رسیدن به مقام «سرباز» تلاش باید کرد. ما اگر در زندگی به «مقام سربازی» برسیم، امروزِ وطن پر افتخار و فردای آن، باشکوه روایت خواهد شد.

وقتی در مراسم تشییع شهدا شرکت می کنیم، مقتدرانه ترین صحنه را نظامیانی که برای با شکوه‌تر کردن مراسم می آیند، رقم نمیزنند، بلکه آن را کودکی رقم میزند. کودکی که سلاحی را بالا گرفته است و آن سلاح چیزی نیست جز عکس پدر شهیدش. اینجا ایران است. هیچ سلاحی در این سرزمین روی زمین نمی ماند و هیچ شهیدی بی منتقم نیست. منتقم شهدای ما حضرت مهدی (عج) است و انتقام را روزِ ظهورش به جانی ها خواهد چشاند و سلاح تا روز آمدنش در دست فرزندانی است که وقتی پدران خود را غرق در خون و کفتارها را مشغول هلهله دیدند، بی درنگ سلاح پدر را در دست گرفته و جانشینش در دفاع از میهن شدند در برابر دشمنان ایران، مقتدرانه تا قیامت ایستاده است. این عکس ها گواه این ادعاست.

آنها زمانی که سنگینی روزگار را بی سایه پدر می گذرانند، فرزندان شهدا هرجا که نیمه راه بودند و تاریکی برای بلعیدن آنها به سراغشان می آید، پدر شهیدشان به سراغشان می آید و چراغ راه می شود. در تمام سالهایی که نداشتن پدر جایش را با قاب عکسی پر می‌کند و در تمام سنگلاخ‌هایی که پیش روی دارند فقط یک چیز آنها را به ادامه مسیر زندگی مصمم می کند و آن میراثی است که پدر شهیدشان برایشان به جای می گذارد. آنها تنها به وصیت پدر خود عمل می کنند؛ آنجا که پدرانشان وصیت می کنند که همواره در خط امام بوده و گوش به فرمان او باشید.

میراث پدر برای آنها نه ویزا بود و نه پنت هوس های چند صدمتری در بهترین منطقه شهر، بلکه این میراث بصیرت و آگاهی و دلدادگی به مکتبی است که حاج قاسم ها در آن به شهادت رسیدند و حالا فرزندان شهدا میراث دار پدرانی هستند که از خمینی کبیر تا خامنه ای عزیز تفنگ پدر را بر دوش دارند. در واقع میراث پدری و خون حاج قاسم ها هدایتگر راه ظهور خواهد بود. آنجا که حاج قاسم خطاب به آنان می گوید:«عزیزانم تا پیشکسوتان این ملتید قدر خودتان را بدانید شهیدتان را در خودتان جلوه گر کنید، به طوری که هر کسی شما را می بیند، پدر شهید یا فرزند شهید را بعینه خود شهید احساس کند؛ با همان معنویت، صلابت و خصوصیت. دوست دارم جنازه ام را فرزندان شهدا بر دوش گیرند شاید به برکت اصابت دستان پاک آنها بر جسدم خداوند مرا مورد عنایت قرار دهد.»

این راهی است که نه تنها فرزندان شهدا بلکه تمامی ما ایمان داریم به مقصد اعتلا و سربلندی ایران عزیز و اسلامی، در رسیدن به تمدن نوین اسلامی و حکومت حضرت صاحب الزمان (عج) خواهد رسید.