به گزارش گروه بین الملل حیات؛ عبدالرحمن الراشد، روزنامه‌نگار مشهور سعودی با انتشار مقاله‌ای تحت عنوان «مذاکره عربستان و اسرائیل» در روزنامه الشرق الاوسط نوشت: پروژه‌های صلح با اسرائیل به دو دسته‌ی جمعی و دوجانبه تقسیم می‌شود. پروژه‌های دسته جمعی اعم از کنفرانس مادرید، ابتکارعمل اجلاس سران فاس که توسط ملک فهد ارائه شد، ابتکارعمل اجلاس بیروت که از سوی ملک عبدالله مطرح و توسط اسرائیل رد شد و در نهایت پروژه صلح اقتصادی موسوم به «معامله قرن» که توسط جارد کوشنر، داماد و مشاور دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا مطرح شد، همگی شکست خوردند.

وی در ادامه مقاله خود نوشت: اما توافقات دوجانبه، تقریباً همه اهداف اعلام شده آنها محقق شد و امضاکنندگان به تعهدات خود پایبند بودند و این توافق‌ها تا به امروز پا برجا مانده‌اند. این توافق‌ها از چهار دهه پیش و از زمانی شروع شدند که توافقنامه کمپ دیوید به وضعیت جنگی پایان داد، صحرای سیناء و کانال سوئز را به مصر بازگرداند و مقرر کرد، آمریکا سالانه به ارزش یک میلیارد و نیم دلار از مصر حمایت کند.

وی در ادامه به طور خلاصه به بررسی این توافقات دوجانبه پرداخت و نوشت: اردن خواسته‌های خود را در توافقنامه صلح ۱۹۹۴ دریافت کرد که شامل پس گرفتن اراضی به اندازه نوار غزه، افزایش سهم آب و معافیت بدهی بود. مراکش در ازای به رسمیت شناختن منطقه صحرای غربی به عنوان بخشی از خاک خود توسط رژیم صهیونیستی، این رژیم را به رسمیت شناخت. سودان رابطه‌ای با رژیم صهیونیستی برقرار کرد که شامل منافع و همکاری امنیتی و نظامی بود. لبنان در ازای به رسمیت شناختن حقوق نفتی خود، توافقنامه‌ای را برای تعیین مرزهای آبی خود با رژیم صهیونیستی امضا کرد. در مورد امارات و بحرین هم همین منافع دوجانبه محقق شد زیرا توافق ابراهیم شامل پروژه های اقتصادی و تفاهمات متعدد بود.

این روزنامه‌نگار سعودی ادامه داد، اما توافق اسلو در سال ۱۹۹۳ هم در موفقیت و هم در شکست خود استثنا بود. به موجب آن تشکیلات خودگردان فلسطین با مشروعیت بین المللی و یک دولت مدنی برای کرانه باختری و نوار غزه متولد شد، اعضای جنبش فتح و خانواده های آنها به همراه حدود ۱۲۰ هزار فلسطینی در تبعید از تونس به فلسطین منتقل شدند و تشکیلات خودگردان فلسطین تعهد اروپا و آمریکا را برای حمایت های سالانه دریافت کرد که در دوره ریاست جمهوری ترامپ متوقف شد و سپس با جو بایدن، رئیس جمهوری فعلی آمریکا از سر گرفته شد اما این توافق نتوانست بقیه وعده های خود را تکمیل کند.

عبدالرحمن الراشد درباره اهداف مذاکرات میان عربستان و رژیم صهیونیستی پیرامون صلح در صورتی که نهایی شود، در مقاله خود نوشت، همه توافق‌های کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی از توافق کمپ دیوید گرفته تا آخرین توافق با بحرین بر پایه منافع دوجانبه استوار هستند و احتمالاً عربستان نیز همین رویکرد را دنبال خواهد کرد. این بار پیشنهاد آمریکا برای صلح با رژیم صهیونیستی با خواسته‌های متعدد عربستان مواجه شد که می‌خواهد منافع خود را تامین کند. همکاری دفاعی برای امنیت، تسلیحات، پروژه هسته‌ای و موارد دیگر عربستان اهمیت دارد و در عین حال این مذاکرات راهکار تشکیل دو دولت را احیا می‌کند.

وی در رابطه با راهکار تشکیل دو دولت افزود: محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان با رسانه‌های آمریکایی از تمایل خود برای توانمندسازی طرف فلسطینی به منظور مذاکره در چارچوب تلاش‌های سعودی صحبت کرد.

الراشد گفت، اما جزئیات مذاکرات دوجانبه عربستان و رژیم صهیونیستی توسط این دو طرف تعیین می‌شود و مذاکرات صلح با هدف تشکیل کشور مستقل فلسطین و حل مسائل باقیمانده مانند موضوع آوارگان، شهرک سازی‌های رژیم صهیونیستی، پایتخت و غیر آنها به دست خود فلسطینی‌ها و طی مذاکراتی جداگانه انجام خواهد شد.

وی عنوان داشت، فلسطین اینبار به سرعت دست به اقدامات دیپلماتیک زده که نشان می‌دهد می‌خواهد از این تحولات جدید به نفع خود بهره برداری کند هرچند که قرار بود تشکیلات خودگردان فلسطین از دیگر مذاکرات دوجانبه قبلی عرب‌ها با رژیم صهیونیستی برای حمایت از وضعیت خود سود ببرد، اما در مذاکرات لبنان، امارات، مراکش و دیگران این کار را نکرد.

وی افزود، ممکن است مذاکرات میان عربستان و رژیم صهیونیستی به بهبود اقتصاد فلسطین، ورود آنها به بازارهای عربی، بهبود وضعیت معیشتی وخیم فلسطینی ها و حرکت به سمت راهکار تشکیل دو دولت کمک کند.

الراشد تاکید کرد، شاید مذاکرات عربستان و رژیم صهیونیستی پیرامون عادی سازی روابط منجر به تشکیل کشور فلسطین نشود اما یک فضای سیاسی متناسب با آن را ایجاد خواهد کرد زیرا از همان نخستین مذاکرات با رژیم صهیونیستی جهان عرب و کل منطقه تغییر کرده است و لازم است که این متغیرات اعم از مثبت و منفی فهمیده شوند.

این روزنامه‌نگار سعودی در پایان مقاله خود نوشت، اکنون زمان آن نیست که تشکیلات خودگردان فلسطین به خاطر فرصت‌های از دست رفته سرزنش شود یا کشورهای عربی به دلیل ناکامی در حمایت از مردم فلسطین توبیخ شوند بلکه باید بیشتر به دنبال فرصت‌هایی برای اصلاح شرایط رو به وخامت، احیای اوضاع سیاسی و توقف اختلافات فلسطینی بود.