معصومه تاجیک خواهر سه شهید دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات؛ درباره نحوه شهادت سه برادر شهید خود گفت: برادر اولم علی اکبر تاجیک در سال 1362 از رزمندگان گروه نامنظم شهید چمران بود. زمانی که به عملیات رفت و مفقودالاثر شد در گروه شناسایی قرار داشت؛ در حال حاضر بیش از 41 سال است که گمنام است.

وی در ادامه بیان کرد: برادر دومم حسین است؛ ایشان زن و دو فرزند داشت. او بعد از علی اکبر طاقت نیاورد و در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه کربلای ایران با تیر قناصه وسط پیشانی اش آسمانی شد. حس 13 سال و 4 ماه و یک روز مفقودالاثر بودند و بعد از این مدت استخوانهایش را برای ما آوردند. همانطور که دوستانشان گفته بودند با تیر قناصه وسط پیشانی به شهادت رسید.

تاجیک تشریح کرد: برادر سومم داوود تنها برادرم بود که جناه‌زاش را برای ما آوردند. وی در تپه های ماموت عراق به شهادت رسید. ایشان همانطور که آرزو داشت مانند مولای خود حضرت علی (ع) به شهادت رسیدند. 12 روز بعد پیکرش را برای ما آوردند. وی قبل از شهادت از همرزمانش خواسته بود که جنازه ام را حتما برای پدر و مادرم ببرید چون آنها دق می کنند.

خواهر سه شهید دفاع مقدس تشریح کرد: زمانی که پیکر برادرم را بعد از 12 روز برایمان آوردند، هنوز از فرق سر او خون سرازیر می شد. با توجه به اینکه برای بند آمدن خون تلاش می کردند اما خون سرش بند نمی آمد. باز هم بعد 12 روز از سرش خون می آمد و این یعنی معجزه و شهدا زنده هستند.

تاجیک در پاسخ به این سوال که آیا اگر دوباره زمان به عقب برگردد برادرانتان به جبهه می روند، گفت: شک نکنید. 100درصد می رفتند چون معامله آنان با شخص یا حکومت نبوده بلکه معامله با خداست. معامله با خدا برد-برد است. اما باید این نکته را اشاره کنم که اولین برادر من بیش از 40 سال است که به شهادت رسیده است؛ اما من جایی عکس آنها را نمی بینم. جای تاسف دارد که سازمان حفظ آثار جنوب شرق استان تهران بعد از این سالها به تازگی بعد از چند سال تمثال برادران من را با اصرار خودم در گنجینه شهدا گذاشته است و این همه سال این کار را نکرده بودند. برادران من از شهدای شاخص ورامین هستند.