حیات: در زندگی همه ما افرادی وجود دارند که به واسطه فداکردن جان، مال و آسایش خود امنیت را برای سایرین به ارمغان آورده اند. 

شاید همه ما با شنیدن واژه شهادت در وهله نخست به یاد رزمندگان جبهه و جنگ بیفتیم اما هستند کسانی که در جبهه هایی از جنس آتش جان خود را فدای آسایش دیگران می کنند.

بی شک اولین چیزی که پس از شنیدن ماه مهر در ذهن ها تداعی می شود روز بازگشایی مدارس است اما با تورق تقویم به روزی برمیخوریم که حکایت از رشادت های آتش نشانان جان بر کف دارد.

هفتم مهرماه روز مردانی است که قسم خورده اند از خود بگذرند تا همنوعشان از بلا و خطر نجات یابد.

در چنین روزی در سال های ابتدایی پیروزی انقلاب، رژیم بعث عراق به پالایشگاه آبادن حمله هوایی کرد و نیروهای آتش نشانی از منطقه و شهرهای اطراف با هدف مهار حریق به پالایشگاه اعزام شدند اما در حین عملیات اطفای حریق توسط هواپیماهای دشمن بمباران و به مقام رفیع شهادت نائل شدند. 
بی اغراق این مردان شریف، فرشتگان نجاتی هستند که تمام شب های شیفت را با دلهره و اضطراب پشت سر  می گذارند و همیشه آتشِ عشقِ خدمت به خلق در وجودشان زبانه می کشد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: 

مَن رَدَّ عَن قَومٍ مِنَ المُسلِمینَ عادِیَهَ ماءٍ أونارٍ وَجَبَت لَهُ الجَنَّه 

کسی که دسته ‏ای از مسلمانان را از خطر سیل یا آتش سوزی نجات دهد، بهشت بر او واجب می شود.

قریب هفت سال از فاجعه دلخراش پلاسکو می گذرد. فاجعه ای که سبب شد مردم آتش نشانان را جور دیگری بشناسند. آتش نشانانی که فارغ از هرگونه هشدار از ریزش ساختمان بی محابا دل به آتش زدند و با هدف نجات جان و مال مردم در آتش و آوار پلاسکو برای همیشه جاودانه شدند.

از این رو هفت مهر، یادآور تلاش قهرمانانیست که بی ادعا جان خود را در طبق اخلاص نهادند تا به دیگران زندگی دوباره ببخشند، قهرمانانی که بعضا از ابتدایی ترین تجهیزات و ملزومات کار نیز محروم هستند.