به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ روز گذشته و در جریان مراسم بدره ورزشکاران ایرانی عازم مسابقات آسیایی هانگژوی چین، رئیس جمهور ابراهیم رئیسی در لا به لای صحبت‌هایش به لزوم ساخت یک ورزشگاه مدرن و مجهز در شهر تهران را داد. این صحبت‌های ابراهیم رئیسی در پی اتفاقات چندماه اخیر در ورزشگاه آزادی، و خرابی سکوهای این استادیوم ۵۰ساله در آستانه برگزاری لیگ قهرمانان آسیا، که موجب طعنه کشورهای عربی نظیر عربستان شد صورت گرفته است.

رئیس جمهور در این باره گفت: با ایجاد یک ورزشگاه جامع و آبرومند در تهران که در شان قهرمانان ما و میزبانی بین المللی باشد علی رغم هزینه های بالا کاملا موافقم. رئیسی اعلام کرد این مخارج، هزینه نیست و سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود و ساخت آن ضرورت دارد. من ماموریت آن را به وزارت ورزش و آقای هاشمی می سپارم. اینکار باید در کنار تکمیل پروژه‌های نیمه تمام پیگیری شود.

این دستور رئیس جمهور به سرپرست وزارت ورزش و جوانان در نوع خودش اقدامی جالب توجه، لازم و البته دیر هنگام است که باید خیلی زودتر از این به فکر مسئولان امر می‌رسید و برایش اقداماتی صورت می‌گرفت ولی حالا به اصطلاح رایج آن می‌توان گفت ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است.

تکیه بیش از حد بر ورزشگاه فرسوده آزادی

ورزشگاه آزادی تهران با در سال ۱۳۴۹ شروع به ساخت و یک سال بعد در سا ۱۳۵۰ مورد بهره برداری قرار گرفت. این ورزشگاه به منظور میزبانی ایران در مسابقات آسیایی ۱۹۷۴ احداث شد و مجموعه کاملی از زمین‌های ورزشی مربوط به رشته‌های مختلف در آن احداث شده و مورد بهره برداری قرار گرفت. استادیوم آزادی در زمان تاسیس خودش یکی از ۳ ورزشگاه بزرگ و مجهز دنیا بود که به زمان خودش نمونه یک ورزشگاه خوب و کامل به شمار می‌رفت و دهه‌هاست به عنوان ورزشگاه اول ایران میزبان مهم‌ترین مسابقات داخلی و خارجی است و زمین فوتبال آن با گنجایش بیش از ۷۰ هزار تماشاگر در طول این چند دهه میزبان رقابت‌های تیم ملی فوتبال ایران و همچنین دو تیم بزرگ و پرطرفدار پایتخت یعنی استقلال و پرسپولیس بوده است.

با این وجود عدم رسیدگی مناسب به در طول این سالیان نسبت به این محیط ورزشی و در کنارش عدم احداث یک محیط موازی برای برداشتن بار برگزاری مسابقات متعدد در آن در شهر تهران منجر به فرسودگی این محیط شده و کار به جایی رسیده که خطر ریزش در سکوهای آن به دلیل فرسودگی از اواخر فصل گذشته تا کنون مانع حضور تماشاگران در رقابت‌ها شده است که خودش منجر به نارضایتی اجتماعی و عمومی در میان علاقه‌مندان به دو تیم بزرگ پایتخت شده و از طرفی کیفیت و جذابیت مسابقات لیگ برتر را هم تحت الشعاع قرار داده است. از طرفی پرسپولیس تهران تا چند روز آینده باید در یک دیدار تاریخی و مهم به مصاف النصر عربستان برود و حضور کریستیانو رونالدو به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال در تهران برای تقابل با سرخپوشان خودش عامل جذابیت و استقبال تماشاگران از این دیدار بود که می‌توانست در بحث درآمدزایی هم ثمرات خوبی برای فدراسیون فوتبال و باشگاه پرسپولیس داشته باشد ولی با اعلام بدون تماشاگر بودن این دیدار چنین ظرفیتی عملاً از دست رفت تا ثابت شود خواسته ابراهیم رئیسی مبنی بر ساخت یک ورزشگاه موازی با آزادی در تهران درست و به جا بوده است.

کما اینکه فرسودگی ورزشگاه آزادی و عدم توانایی استقبال از تماشاگران در این مسابقه منجر به طعنه رسانه‌های عرب زبان شده است چرا که کشورهای عربی در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری خوبی روی توسعه اماکن ورزشی داشته و مدرن‌ترین ورزشگاه‌های دنیا را ساخته‌اند که نمونه آن را اخیراً در قطر و در میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ دیدیم.

تنها یک ورزشگاه در بزرگترین شهر ایران

ورزشگاه آزادی تنها ورزشگاه استاندارد و مجهز فوتبال در تهران است. سایر ورزشگاه‌های این شهر که مهم‌ترین‌هایش دستگردی (پاس قوامین) در اکباتان، ورزشگاه شهدای شهر قدس و ورزشگاه تختی هستند پتانسیل میزبانی از بازی‌های تیم ملی و استقلال و پرسپولیس را ندارند و کارایی‌شان بیشتر میزبانی از رقابت‌های بدون تماشاگر تیم‌هایی مثل هوادار است که نیاز به اقدامات خاصی ندارد. ورزشگاه دستگردی تهران کمتر از ۹ هزار نفر ظرفیت دارد و ورزشگاه شهدای شهر قدس هم که فاصله زیادی از مرکز شهر تهران دارد با گنجایش ۲۵ هزار نفری میزبان مسابقات پیکان و سایپا در دوره‌های اخیر لیگ برتر بوده است و اشکالات زیادی دارد که امکان برگزاری رقابت‌های بزرگ و دیدارهای سرخابی‌های پایتخت و تیم ملی ایران در آن وجود ندارد.

ورزشگاه تختی تهران هم که ورزشگاه نیمه مجهزی در محدوده جنوب شرق تهران محسوب می‌شد با وجود اینکه قابلیت این را داشت تا در مواقع لازم جایگزین ورزشگاه آزادی شود چند سالی است که به حال خودش رها شده و قابل استفاده نیست. در دوره وزارت مسعود سلطانی‌فر مقدمات در نظر گرفته شدن اعتبارات لازم برای احیای این ورزشگاه فراهم شد ولی هیچ وقت به مرحله اجرا نرسید و این محیط ورزشی به حال خودش رها شده و قابل استفاده نیست.

هزینه ساخت یک ورزشگاه مدرن در تهران

تخمین هزینه ساخت یک ورزشگاه مدرن و به روز در شهر تهران کار راحتی نیست و باید عوامل مهمی در مورد آن در نظر گرفته شود. مورد اول و مهم در خصوص آن محل ساخت ورزشگاه و قیمت زمین آن است که بخش زیادی از آن را تشکیل می‌دهد. مورد بعدی مساحت ورزشگاه و امکانات و تجهیزاتی است که قرار است داشته باشد و اینکه چند زمین ورزشی و مربوط به رشته‌های مختلف قرار است در آن وجود داشته باشد.

گنجایش سکوهای زمین فوتبال و مواردی از جمله سرباز یا سرپوشیده بودن آن هم مورد دیگری است که باید در تخمین هزینه آن در نظر گرفته شود. کشور قطر که اخیراً اقدام به احداث چندین ورزشگاه جدید التاسیس در کشور خود برای میزبانی از مسابقات جام جهانی و جام ملت‌های آسیا کرده برای ساخت ورزشگاه‌هایش که جزو مجهزترین ورزشگاه‌های دنیا و با تکنولوژی روز ساخته شده است به طور میانگین هرکدام بین ۳۰۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار هزینه برداشته است.

با توجه به جمیع موارد در نظر گرفته شده می‌توان به طور حدودی تخمین زد که ساخت یک ورزشگاه مدرن و مجهز در شهر تهران با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی در کمترین میزان خودش حداقل هزینه 100 میلیون دلاری (معادل 5 هزار میلیارد تومان) خواهد داشت و باید دید دولت قصد دارد تا چه میزان اعتبار برای چنین موردی فراهم کند.

به کار گیری بخش خصوصی برای ساخت این ورزشگاه هم از سایر اقداماتی است که دولت برای کاهش هزینه ساخت این ورزشگاه می‌تواند در دستور کار قرار دهد. کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس در سال‌های اخیر اقدامات جالبی در این خصوص انجام داده‌اند. برای مثال هواپیمایی امارات در دهه گذشته با هزینه خودش ورزشگاهی در شهر لندن برای آرسنال ساخت تا میزبان بازی‌های خانگی این تیم باشد و جایگزین ورزشگاه ومبلی شد و حالا در تهران هم می‌توان با ظرفیت بالای تماشاگرانش از چنین پتانسیلی استفاده کرد و با حداقل هزینه و در کمترین زمان این ورزشگاه را ساخت و اقدام به بهره برداری از آن کرد.

باید دید این دستور رئیس جمهور تا چه میزان جدی گرفته شده و در احداث آن تا چه میزان جدیت و ممارست به خرج داده می‌شود چرا که این نگرانی وجود دارد که مثل پروژه‌هایی مانند آزادراه تهران - شمال چند دهه هزینه و وقت صرف آن شده و در نهایت آن چیزی که به نظر می‌رسید به عنوان خروجی از آب در نیامد.