به گزارش خبرنگار سیاسی حیات؛ پادگان نظامی اشرف که منافقین به آن شهر اشرف می گویند، در ۸۰ کیلومتری مرز ایران یعنی استان کرمانشاه و ۸۵ کیلومتری بغداد بر سر راه جاده کرکوک ـ بغداد در استان دیالی کشور عراق در زمینی وسعت ۲۴هزار متر واقع شده است ، شهر مرزی خالص در استان دیالی نزدیکترین شهر به این پادگان  است که به مدت ۲۷ سال در اختیار سازمان مجاهدین خلق بوده است.

پادگان اشرف از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۱ مقر اصلی منافقین در کشور عراق با تعداد اعضای حدود ۳هزار و ۲۰۰ نفر بود، با نیم نگاهی به پیشینه آنها و دلیل مستقر شدن این گروهک منافق در مکانی در نزدیکی ایران باید به روابط دوستانه مسعود رجوی و صدام اشاره کنیم. صدام که از عملیات تروریستی این سازمان بر علیه جمهوری اسلامی ایران همزامان با اینکه صدام نیز ایران را درگیر جنگ با رژیم بعث عراق کرده بود تصمیم میگیرد تا زمین های کشاورزی در نزدیکی استان دیالی را به این سازمان هدیه دهد.

حال سوال اینجاست که چرا این پادگان به اسم اشرف نام گذاری شده بود! در واقع اشرف، نام همسر اول مسعود رجوی یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق بود که در سال ۱۳۶۰ در درگیری با نیروهای سپاه پاسداران در خانه های تیمی که داشتند، به هلاکت رسید.

سازمان مجاهدین خلق ایران در نبرد مسلحانه‌ برضد جمهوری اسلامی در سال ۱۳۶۰، با شکست بزرگی روبرو شد و پس از آن مسعود رجوی که خود را شجاع و رهبر سازمان می دانست به خارج از کشور فرار کرد. فرانسه اولین کشوری بود که توانست به آنجا فرار کند ولی در سال ۱۳۶۵ دولت فرانسه وی را به دلیل بی‌توجهی به قوانین داخلی و امنیتی اخراج کرد. رهبر منافقین که در به در دنبال کشوری برای پناهندگی بود در نهایت به عراق پناهنده و البته مورد حمایت صدام نیز قرار گرفت. این پادگان به تعبیر سازمان، نماد بازوی نظامی این گروهک تروریستی بود و به دلیل وجود نمادهای ایدئولوژیکی مثل برج موسوم به آزادی، اهمیت زیادی در هویت بخشی به اعضای خود داشت و تا بتوان از این طریق جوانان و ایرانیان ساکن کشورهای اروپایی را اغفال کنند.

این پادگان اصلی‌ترین پایگاه آموزشی، پشتیبانی و عملیاتی سازمان محسوب می‌شد. دراین سازمان  بین سال‌های ۱۳۷۶-۱۳۷۵ با فریب دادن ایرانیانی که به دلایل مختلف وارد ترکیه می‌شدند و حتی آدم ربایی اقدام به جذب نیرو می‌کردند. این پادگان بزرگترین مرکز آموزش و تربیت منافقین در منطقه بود بدون هیچ گونه ارتباطی اعم از تلفن، اینترنت و پست با دنیای پیرامون تحت شیوه های پیچیده فرقه ای آموزش داده می شدند. اعضای سازمان از هرگونه ارتباط تلفنی، اینترنتی و دسترسی به راه های ارتباطی با خانواده هایشان محروم بودند زیرا سران این فرقه دوست نداشتند تا هیچ کسی از بیرون سازمان از اتفاقاتی اعم از طلاق زوج ها و ازدواج های تشکیلاتی که داخل رخ می دهد باخبر شوند.البته با ایجاد ترس و ارعاب بین اعضای خود سعی می کردند تا مانع از فرار آنها از پادگان اشرف شوند به طور مثال مسعود رجوی به آنها می گفت که اگر در صورت فرار از این مکان، سربازان عراقی شما را خواهد کشت و با توجه به اینکه نگاه مردم ایران به سازمان چیست قطعا جایی در ایران هم نخواهید داشت ولی علیرغم تمام تهیدات و ارعاب ها، بسیاری از آنها از شرایط پادگان اشرف خسته شده، گاه دست به خودکشی زدند و گاه نیز با استفاده از فرصت، پا به فرار می گذاشتند و به گفته برخی از آنها، سربازان عراقی رفتاری بسیار خوب با آنها داشتند.

لازم به ذکر است، تمام خیابان‌های این پادگان با عدد نام‌گذاری شده بودند که خیابان ۱۰۰ بزرگ‌ترین و عریض‌ترین خیابان این مکان به شمار می رفت.حفاظت از پادگان اشرف با سیم‌خاردار و موانع فیزیکی و گاردهای مسلح انجام می شد در اینجا، مکان‌های متعددی  از جمله خانه‌های موقت و سالن اجتماعات (با دو خانه موقت برای رجوی)، خانه ثابت ستاد فرماندهی (خانه اصلی رجوی) و کاخ و پناهگاه ضد بمب خیابان ۱۰۰ (خانه رجوی و همسرش) وجود داشت.

پس از شکل گیری ائتلاف بین مسعود رجوی و صدام و حمایت دولت عراق از این گروهک تروریستی، منافقین به عملیات تروریستی خود ادامه می دادند ولی در نهایت با بحرانی شدن وضعیت عراق و سقوط صدام در سال ۲۰۰۳ یعنی سال ۱۳۸۲ شمسی، تمامی قرارگاه‌های سازمان مجاهدین خلق در شهرهای مرکزی عراق تعطیل و نیروهایشان به پادگان اشرف منتقل شد ولی پس از سقوط صدام، ارتش آمریکا با خلع سلاح اعضای سازمان مانع از ادامه فعالیت های مسلحانه آنها شد البته پس از حضور نیروهای آمریکایی در عراق، منافقین، پارک اشرف را برای تفریح و مهمانی آمریکایی‌ها و نیز تعدادی فروشگاه‌های جدید راه‌اندازی کرده و پادگان اشرف را به شهر اشرف تغییر نام دادند. با توجه به اینکه در پادگان ستادی  برای حفاظت از خودروهای شخصی، کامیون و تریلی وجود داشت، پس از ورود نیروهای آمریکایی، سازمان برای اینکه این خودروهای آنها به دست آمریکایی ها نیفتد، آن‌ها را به سران عشیره‌ها و معتمدین عراقی سپرد تا در فرصت مناسب از آنان تحویل بگیرد. زیرا که در نهایت در سال ۲۰۰۸ یعنی سال ۱۳۸۷، نیز حفاظت از پادگان اشرف به دولت عراق واگذار شد دولت عراق  نیز پرونده امنیتی این محل را در سال ۲۰۰۹ یعنی سال ۱۳۸۸ از نظامیان آمریکایی تحویل و اخراج اعضای سازمان را در اولویت کاری خود قرار داد. بسیاری معتقدند فروپاشی اشرف مرحله اصلی فروپاشی سازمان منافقین بود. با تصویب قانون اساسی جدید در عراق، حضور این گروهک تروریستی در این کشور که روابط دوستانه ای را نیز با ایران آغاز کرده بود، غیرقانونی اعلام شد و پس از تذکرهای زیاد مبنی بر خروج آنها از خاک عراق،  سرانجام ارتش این کشور با هماهنگی نیروهای آمریکایی دست به عملیات زدند و پس از آن به این سازمان اخطار دادند که تا پایان سال ۲۰۱۱ خاک عراق را ترک کنند عده ای از اعضای این گروهک با فرار و بازگشت به کشور، مورد عفو قرار گرفتند و برخی نیز در کشورهای اروپایی آواره شدند. پس از این عملیات، دولت نوری مالکی تحت فشار دولت آمریکا، توافقی با سازمان ملل امضا کرد.

پس از آن، اعضای سازمان که در پادگان اشرف ساکن بودند به پایگاه نظامی لیبرتی در نزدیکی فرودگاه بغداد منتقل شدند. آخرین گروه سازمان، هم در  تاریخ ۲۶ شهریور ۱۳۹۱ از پادگان اشرف خارج شدند. پادگان اشرف پس از حمله گروه انتفاضه شعبانیه در سپتامبر ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ به‌طور کامل تخریب شد. پس دادن زمین های کشاورزی پادگان به صاحبان اصلی در حاشیه شهر خالص و برچیده شدن بساط این گروهک تروریستی با سوابق جنایات گسترده علیه مردم عراق در سرکوب انتفاضه شعبانیه و کردکشی توسط صدام از مهمترین دلایل اهمیت تعطیلی این پادگان برای دولت عراق است.

با توجه به کینه ای که مردم عراق نسبت به منافقین دارند پیشنهاداتی مبنی بر اینکه این مکان به باغ وحش یا شهربازی  تبدیل شود وجود دارد. در حال حاضر پادگان اشرف به صورت موقت در اختیار لشکر دجله ارتش عراق بوده و نیروهای آن در این منطقه مستقر شده اند. پس از خروج نیروهای سازمان مجاهدین خلق ایران از این قرارگاه در سپتامبر ۲۰۱۳، و از زمان حملۀ داعش استان دیالی در عراق، این کمپ در اختیار حشدالشعبی قرار گرفت و از آن زمان به «اردوگاه شهید ابومنتظر المحمداوی» تغییر نام داد.