به گزارش خبرنگار سیاسی حیات؛ پانزدهمین اجلاس بریکس در شرایطی برگزار شد که در آن ایران به عنوان عضو جدید آن معرفی گردید تا اعضای رسمی آن به شش کشور برسد. تغییر ساختار در بریکس سبب گردید تا بسیاری از تحلیلگران به این باور برسند که در آینده نزدیک این سازمان به یک قدرت جهانی تبدیل شود. این اتفاق در حالی رقم خورده که جهان به سمت نظم جدید و نوینی حرکت می کند و بزرگ شدن گروه بریکس زنگ خطری برای کشورهای غربی و اروپایی به حساب می آید.

گروه بریکس متشکل از کشورهای ست که دارای قدرت های هسته ای نظامی و تولید کننده های بزرگ انرژی خاورمیانه هستند که با این قدرت می توانند، حرف اول در جهان را بزنند.

بر اساس این گزارش تحلیلگران بین المللی بر این مهم اتفاق نظر دارند که امروزه گروه بریکس در مقابل گروه G20 قرار گرفته و تا کنون هیچ عضوی از کشورهای غربی را در خود نپذیره است. باید گفت که گروه بریکس نمادی علیه تبعیض کشورهای غربی خصوصا آمریکا علیه کشورهای جنوب و شرق جهان است چرا که آمریکا کشوری ست که تنها یک حرف و یک رویکرد را اعلام و سپس مابقی کشورها را موظف به اجرای آن می کند. اما برخلاف این رویه آمریکا کشورهای تشکیل دهنده بریکس تلاش کرده اند تا با اجماع و توافق نظر، قدرت خود را عملی و نشان دهند.

بنابراین کشورهایی مانند چین، روسیه و هند از کشورهایی هستند که در این گروه نقش اصلی و برتر را برعهده دارند. لذا باید گفت اتحاد بین کشورهای عربی و چین بر علیه آمریکا و همچنین فروش اوراق قرضه خزانه داری آمریکا زمینه ساز فرایندی برای خروج از بدهی های آمریکاست که سبب می شود تا قدرت تجارت جهانی و دلاری این کشور شکسته شود. لذا باید گفت شاید به این راحتی دلار آمریکا یک شبه ارزش خود را از دست نخواهد داد اما اعضای گروه بریکس در صدد هستند تا راهی برای دور زدن دلار به دست آورند.

نقش چین در گروه بریکس نقشی فزاینده در حوزه اقتصادی و سیاسی در خاورمیانه است اما نباید این را فراموش کرد که با عضو شدن ایران، امارات و عربستان به دلیل برخورداری از قدرت نفتی شان می توانند از نظر اقتصادی موثر باشند چرا که اضافه شدن این کشورهای آسیایی به بریکس یک تحول و جنبش بزرگ به حساب خواهد آمد.

گروه بریکس در کنار پیشبرد اهدافش در زمینه اقتصادی، سیاسی و... در حوزه انسانی نیز تلاش دارد تا بخش سلامت، تربیت کارگر توانمند برای صنعت و ... را مد نظر داشته باشد هرچند این گروه عظیم،  نه حوزه اصلی را جزء سیاست های کلان خود قرار داده است که شامل تجارت، سرمایه گذاری، توسعه شرکت های خرد و متوسط، تامین مالی، گسترش فناوری نو در حوزه انرژی، امنیت غذایی، توسعه زیر ساخت های حمل و نقلی و ... است.