به گزارش حیات؛ این روزها در جای جای شهر که قدم میزنی، گوشه به گوشه رد پای عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) را می بینی که هر کسی به وسع و ظرفی که در اختیار داشته برای اظهار ارادت به ایشان تکیه ای زده تا ولو به عرضه یک استکان چای و چند حبه قند ارادتش به پسر فاطمه (س) را نشان دهد.

هر مادری دست کودک خردسالش را گرفته و به روضه های حسین (ع) می برد تا این عشق به حسین (ع) از قلبی به قلبی دیگر سرایت کند. ایام عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) هر سال با شکوه تر از قبل برگزار می شود و این شوری است که هرگز از میان مردم برداشته نخواهد شد ولو با تهاجمات گسترده فرهنگی که ارادت مردم سرزمین ما به اهل بیت (ع) را نشانه می روند.

ویژه‌تر زمانی که فوج فوج مردم از سراسر کشور کار و زندگی را رها کرده و برای رسیدن به دلدارشان راهی سرزمین عراق می شوند تا در مراسم اربعین حسینی شرکت کنند و این عشقی که به حسین (ع) در ایران وجود دارد به امروز و دیروز برنمی گردد؛ چراکه زیارت اربعین امتداد راه شهدا است.

اگر کمی به قبل برگردیم، زمانی را متصور خواهیم شد که جوانان ما، مرد و زن برای کشور و دفاع از مرز و بوم و آنچه که حسین (ع) به ما آموخته بود قدعلم کردند تا آموخته هایمان از اینکه زیر بار ظلم نرویم، زیر سوال نرود؛ ما برای همیشه به یاد داریم که وارثان خون شهدا در امتداد راه کربلا هستیم. در مراسم اربعین حسینی هر قدمی که بر می داریم باید یادآور این نکته باشد که این ما هستیم که باید این راه و مسیری که شهدا برایمان هموار کرده اند را فراموش نکنیم.

کربلا همیشه راه حق بوده و سربند (یا حسین) رزمنده های اسلام تداعی این شعارشان بود که « تا کربلا راهی نمانده». گویی آنان اشراف داشتند به اینکه راه کربلا برای همیشه به روی شیعیان حسینی باز خواهد شد. دریای خونی میان ما و زیارت ابا عبدالله الحسین (ع) هدیه شده است که از آن لاله های پرپر دیار عاشقان همیشگی ابا عبدالله الحسین (ع) است.

وعده صادقی که تمامی شهدا در وصایای خود به آن اشاره کرده اند و جمله ای در آن مشترک است که «روزی خون شهدا راه کربلا را باز خواهد کرد» این جمله از شهید ناصر سراغی است که در ادامه وصیت خود به این نکته اشاره می کند که « ای مردم بدانید اگر ما رفتیم و شهید شدیم، اما خون ما باعث پیروزی اسلام و باز شدن راه کربلا خواهد شد؛ و شما ان شاءالله قبر امام حسین (ع) را از نزدیک زیارت خواهید کرد که در آن زمان نیز شهدا را یاد کنید.»

همچنین شهید قربانعلی شرفخانلو نیز در فرازی از وصیتنامه خود خطاب به زائران حسینی (ع) می گوید: «چون بدون زیارت و با آرزوی زیارت کربلا از این دنیا می روم، خواهش می کنم که ان شاءالله بعد از آزادی کربلا عکس مرا به عنوان زائر امام حسین (ع) به کربلا ببرید.» اینها دو نمونه از خروار خروار اعتقادی است که شهدا می دانستند. آنها می دانستند که راه کربلا برای همیشه باز خواهد شد و ایران مادر این قهرمانان بود.