به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ میر رحمان ربیعی تالارپشتی پانزدهم مرداد ۱۳۴۲، در شهرستان سیمرغ به دنیا آمد. پدرش میرعلی، کشاورز بود و مادرش آمنه نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. ششم تیرماه ۱۳۶۲، در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

در فرازی از وصیت نامه شهید ربیعی آمده است:

«سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی جهان امام خمینی و درود و سلام بر تمامی شهیدان اسلام به خصوص شهیدان جنگ تحمیلی عراق به ایران. آرزوی من این است که بتوانم سرباز اسلام و سرباز امام زمان و نائب بر حقش امام خمینی باشم. این است که تا آخرین قطره خونم می‌خواهم در مقابل این مزدوران بعثی و به ویژه این منافقین کوردل و از خدا بی خبر و تمامی گروه‌هایی که می‌خواهند ضربه‌ای به اسلام بزنند، تا آخرین لحظه جانم را برای اسلام و برای قرآن و امام عزیز اهدا کنم، ولی وصیتم به همرزمانم این است که اگر دیده اید من شهید شدم هرگز برای من ناراحت و ناامید نشوید و راهم را ادامه دهید و اسلحه مرا از زمین بردارید تا کفر صدامی را از این آب و خاک ایران خارج کنید.»