به گزارش خبرنگار سیاسی حیات؛ آزادی بیان، اندیشه و عقیده، مفهومی از آزادی ست که همه کشورها موظف به اجرا و احترام به آن هستند لذا باید طبق منشور و مقدمات اعلامیه جهانی حقوق بشر، دنیا به بیان عقاید، مذاهب و نشان های همه کشورها احترام گذاشته و هیچ گونه بی احترامی از جمله به آتش کشیدن یا لگدمال کردن آنها و اقداماتی از این قبیل روی نیاورند از این رو نقض این آزادی در عقاید، مذاهب و آرمان ها همواره به نابودی سایر موازین حقوق بشر منجر می شود.

مقصود و خواسته طرفداران آزادی بیان، نشان دادن این آزادی برای جستجوی حقیقت است. آزادی بیان از اجزای اصلی دموکراسی و ارتباط مستقیم آن با کرامت انسانی ست و نقش عمده‌ای در بهبود سطح زندگی بشر داشته است.

حال سوال اینجاست که آیا قرآن سوزی مطابق با این منشور تعریف شده است؟ با توجه به اینکه دین اسلام از ادیان بزرگ جهان به حساب می آید آیا این توحش صورت گرفته با مفاهیم ازادی و دموکراسی همخوانی دارد؟ آیا کشورهایی که خود را جهان اولی می نامند و آزادی بیان را پُتکی برای سرکوب اعتراضات در همه کشورها می خوانند، می دانند که افکارشان با اعمالشان در تناقض است، پشت پرده این تفکرات و این اعمال چگونه می گذرد که افرادی مجوز برای سوزاندن کتابی می گیرند که هیچ گونه شناختی بر محتویات آن ندارند.

کتابی مقدس و جامع که اگر از لحاظ فلسفی، عرفانی و علمی به آن رجوع کنید؛ کاملترین و جامع ترین راهنما برای بشریت است. همه ادیان بر تکامل قرآن به عنوان کتابی کامل و بدون نقص ایمان دارند، حال چگونه می شود از بی خردی افراد برای سوزاندن این کتاب استفاده کرد؟ تحریک و جدال بین شیعیان و ادیان دیگر به نفع چه کسانی تمام خواهد شد؟

آیا با سوزاندن و یا لگدمال کردن بزرگترین کتاب در کاملترین دین می توان آن را عاجز و کم ارزش خواند؟

مسلمانان از اینکه قرآن به دست بی خردان سوزانده می شود ناراحت هستند اما بخش اعظم این ناراحتی بدلیل عدم شناختی است که برخی از افراد نسبت به این کتاب مقدس دارند. اگر آنها صفحه ای از این کتاب را باز کنند در همان دقایق اولیه آنچنان متحول می شوند که انگار حُر در آخرین لحظه توبه کرده است. این عظمت و کمال قرآن است که می تواند بشریت را در دقیقه ای متحول کند و این ترس فردی ست که قبل از تحول، نمی تواند آن را بخواند که نکند شاید قدرت این کتاب او را گرفته و به راه مستقیم هدایت شود.

آتش زدن قرآن و توهین به دین اسلام، پیامبر و ائمه از حقیرترین رفتارهای اجتماعی و بین المللی ست که در یک کشور اتفاق می افتد بدون آنکه بدانند چه می کنند. این اسلام هراسی نیست این ترس از فراگیری اسلام است. در میان برخی از کشورها در حمایت از کشورهای مسلمان بیانیه هایی صادر کرده اند اما در مقابل به صدور مجوز برای تجمعات ضد دینی این سوال را به وجود می آورند که تفرقه بین ادیان از کجا نشات می گیرد، آیا این فریب در میان دین ها و عقاید هنوز کار ساز است؟ آیا می توان دین را به پای فردیت برخی نوشت که به اسم دین اقدامات ضدارزشی انجام می دهند. مگر غیر از این است که همه ادیان به تنهایی و بدون تفکر افراد قابل احترام هستند. آیا آتش زدن کتاب مقدس یک دین و فحاشی، یک بیان است که ذیل آزادی بیان گنجانده شود؟

 اقدامات اخیر کشور سوئد نسبت به دادن مجوز برای قران سوزی و هتک حرمت به ادیان، از نفرت برانگیزترین اقداماتی بود که می توانست انجام شود.

گاهی نیاز نیست با کشوری وارد جنگ شد بلکه می توان با توهین به ادیان و مذاهب خود را از چارچوب تجارت و سیاست آن کشور ها خارج کرد، همانگونه که سید حسن نصرالله در سخنرانی که در روز چهارم محرم الحرم داشت بیان کرد اگر موساد پشت این قضایا باشد این اهانت ها ادامه داشته و حتما در مسیری که سوئد انتخاب کرده است دچار خطا خواهد شد.

دبیر کل حزب الله لبنان در ادامه از همه کشورهای مسلمان خواست تا با اخراج سفرای سوئد از کشورهایشان اقدام به بازگرداندن سفرای خود از این کشور کنند.

از آنجاییکه دانمارک از جمله کشورهای بود که به مقدسات دین اسلام توهین نموده، از این رو سید حسن نصرالله بیانیه دانمارک نسبت به این موضوع را کامل ندانسته و آن را دو پهلو خوانده است.

همانگونه که هر کشور قوانین خود را دارد لذا احترام به آن قوانین از وظایف دیگر کشورهاست، براین اساس در قانون اساسی آمریکا در قالب حمایت از آزادی بیان، مواردی همچون آتش زدن پرچم کشورشان و یا توهین به ادیان و پرچم کشورهای دیگر مورد حمایت قرار گرفته می شود و آزاد اعلام شده است و این در حال است که آن این ازادی را در مورد نمادهای خود نیز آزاد میدانند.

در پایان تاکید بر این نکته ضروری است که توهین به مقدسات، پیامبران و نمادهای کشورهای دیگر، جز توحشی تحت تاثیر تروریسم چیز دیگری نخواهد بود.

گزارش: زینب شیاس