فرامرز نوروزی نویسنده و رزمنده 8 سال دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات درباره حال و هوای خرمشهر در ایام ماه محرم؛ گفت: پیش از اینکه رژیم بعث به صورت رسمی وارد جنگ علیه ایران شود، چند نقطه بحرانی در کشور ایجاد کرده بود که یکی از این مناطقی که ایجاد شد، خرمشهر بود. قبل از شروع جنگ به خاطر فتنه انگیزی های ضدانقلاب و استخبارات عراق در کشور درگیری هایی مانند ترور، بمب گذاری و ... ایجاد شده بود.

وی در ادامه افزود: در این حوادث معمولا دوستان ما به شهادت می رسیدند و زمانی که دوستانمان شهید می شدند برای هر کدامشان جگرمان می سوخت. برای همین در پایگاه منطقه، مسجد یا حسینیه ای جمع می شدیم و به عزاداری می پرداختیم این برنامه عزاداری ما برای همه شهدایی بود که در این اتفاقات از دست می دادیم.  

نویسنده و رزمنده 8سال دفاع مقدس با اشاره به این مطلب که با شروع جنگ برگزاری مراسم عزاداری کمی سخت تر شد، گفت: با توجه به قرابت مناطق جنگی به خرمشهر، دو خط بسیار مهم جبهه دست بچه های خرمشهر بود ضمن اینکه قسمت اصلی شهر را مانند مسجد جامع، مسجد حیدریه، مسجد عابدی مسجد چهار یک را از دست داده بودیم و حتی جایی برای عزاداری نداشتیم. در ادامه سپاه خرمشهر، طبقه همکف پرشین هتل را با عنوان پایگاهی برای عزاداری انتخاب کرده بود؛ در حقیقت طبقه همکف این هتل در قبل از انقلاب مصارف دیگری داشت؛ ما آن را به نمازخانه و حسینیه تبدیل کردیم. زمانی که یکی از هم‌رزمانمان شهید می شد، آنجا برقی نبود؛ اما با چند فانوس در آنجا دوستان جمع می شدند، دور می‌گرفتند و به عزاداری می پرداختند.

نوروزی گفت: از مداحان آن زمان می توان به شهید جمشید برون، حسین فخری و آقای کاظمی اشاره کرد. با مداحی آنان عزاداران در تاریکی غریبانه سینه می زدند و گریه می کردند و برای شهدا و دوستانی که از دست داده بودند عزاداری می کردند.

وی با تاکید بر اینکه در ایام ماه محرم عزاداری ها سنگین تر برگزار می شد، اظهار کرد: تمام بچه هایی که در خط بودند و شرایط به آنها اجازه می داد، می آمدند و در مراسم شرکت می کردند. حتی خانواده ها از ماهشهر می آمدند و در آنجا اقامه عزا  می کردند.

رزمنده 8 سال دفاع مقدس اشاره کرد: گاهی در آبادان جایی برای عزاداری تدارک می دیدیم؛ اما آنجا امنیتش کمتر بود. زمانی که خرمشهر آزاد شد در شهر دو پایگاه ایجاد کردیم که یکی مسجد جامع خرمشهر و دیگری مسجدی بود در کوی طالقانی با نام مسجد امام حسن (ع)؛ با اینکه این نقطه در تیررس عراقی ها و زیر آتش دشمن بود؛ نمیتوانستیم چراغی روشن کنیم یا بلندگویی بگذاریم؛ اما مراسم برگزار می شد.

فرامرزی افزود: دوستانی که در خط مقدم هم بودند به مسجد می آمدند و آقای محمود فخری که صدایی بسیار دلنشین داشت در مجلس نوحه می خواند و گاهی حتی از یگان های دیگر می آمدند و در این مجالس شرکت می کردند. حتی با اینکه عراق شهر را هم بمباران می کرد اما آن مراسم برگزار می شد.