به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ پرداختن به زندگی شهدا و اسطوره‌های سرزمینمان و حتی جهان یکی از مواردی است که توجه افراد زیادی را جلب می‌کند، شهدا در میان همگان جایگاه ویژه ای دارند و می‌شود از منش، رفتار و زندگی این بزرگواران درس‌ها آموخت و الگو ها گرفت، در قرآن نیز به جایگاه خاص و ویژه شهدا اشاره شده است و آیات زیادی وصف شهیدان نازل شده است. 

در آیات ۱۶۹ تا ۱۷۱ سوره آل عمران آمده است: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ* فَرِحِینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُونَ* یسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللَّهَ لا یضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ؛

هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده اند، مرده مپندار، بلکه زنده اند که نزد پروردگارشان روزی داده می شوند. به آن چه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند و برای کسانی که از پی ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته اند شادی می کنند که نه بیمی بر ایشان است و نه اندوهگین می شوند. بر نعمت و فضل خدا و این که خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمی گرداند، شادی می کنند.»

وقتی در کتاب آسمانیمان جایگاه ویژه شهدا را می‌بینیم خوب است که به زندگی آن ها نیز توجه کنیم که شهدا چگونه بودند که به این مقام عالی رسیدند؟ یکی از شهیدانی که امروز به روایت تصویری و  زندگی‌اش پرداخته‌ایم شهید « محمدابراهیم احمدپور » است.

شهید محمدابراهیم احمدپور در آذر ماه سال ۱۳۳۳، در قم دیده به جهان گشود. پدرش ابوالفضل، کارمند بود و مادرش، عفت نام داشت. دو سال پس از تولد محمد ابراهیم بود که خانواده تصمیم گرفتند به تهران مهاجرت کنند و در منطقه محمودیه شمیران ساکن شدند.
از آنجا که وضعیت اقتصادی خانواده خوب بود، شرایط رشد و تحصیل برای محمد فراهم بود، او در کنار تحصیل به دلیل علاقه ای که به فراگیری مسائل مذهبی داشت در جلسات مذهبی و درس های قرآنی نیز شرکت می کرد، او در رشته ریاضی دیپلم گرفت و با همّت خود در دانشگاه تربیت معلّم تهران در رشته فیزیک در سال 1346 پذیرفته شد. محمد ابراهیم تحصیلات خود را تا پایان دوره کاردانی در رشته تربیت معلم گذراند.

به دلیل قبولی در دانشگاه خدمت سربازی اش به بعد از اتمام درسش موکول شد. فعالیت های شهید احمدپور در انجمن اسلامی دانشگاه و در کنار دانشجویان مسلمان شکل منسجم برای مبارزه با رژیم حاکم پهلوی پیدا کرده بود. به دلیل گسترش فساد، تبعیض و بی دیانتی در دوره رژیم پهلوی این شهید گرانقدر تصمیم به مبارزه با این رژیم کرد.

شهید احمدپور در روز چهاردهم اسفند ماه سال 1355 زندگی مشترک خود را با همسرش شریفه خانم علی مرادیان آغاز کرد. با آغاز جنگ تحمیلی، به جنوب آمد، مدتی در ستاد پشتیبانی شوش خدمت کرد و سال 1360 شهردار ماهشهر شد.

وی  برای حل مشکلات مردم جنگ‌زده خوزستان خصوصاً مردم ماهشهر فعالیت‌های مهمی انجام داد.در روز یکشنبه 20 دی 1360 در حال بازگشت به ماهشهر در جاده ماهشهر تصادف کرد و استخوان کتف او شکست. سه روز بعد از وقوع حادثه به بیمارستان نورافشار شمیران منتقل شد. ده روز در بیمارستان و سیزده روز در خانه بستری بود و به علت ناتمام بودن کارهایش در ماهشهر با همان حالت مریضی (ناراحتی قلبی و ریوی و شکستگی استخوان کتف) به اتفاق مادرش به آنجا رفت.

به خاطر شدت یافتن درد نتوانست به کار ادامه دهد. لذا دوباره به تهران بازگشت و بعد از وخیم تر شدن حالش به بیمارستان لبافی نژاد واقع در خیابان پاسداران تهران انتقال یافت. اما با وجود تلاش پرسنل یبمارستان و اطبا، حالش روز به روز بدتر می‌شد و به همین علت تصمیم گرفته شد که به آلمان منتقل شود؛ روز دوم فروردین به اتفاق مادرش راهی آلمان شد. اطبای آلمان بیست و یک روز او را زیر دستگاه نگاه داشتند در حالی که قلب و ریه‌اش به طور کلی از بین رفته بود.

این شهید بزرگوار سرانجام در  فروردین ماه سال 1361 در سن 27 سالگی  به فیض شهادت نائل آمد.

فرازی از وصیت نامه شهید محمدابراهیم احمدپور

شهید محمدابراهیم احمدپور در وصیت نامه‌اش که در تاریخ 25/ 6/ 1360 نوشته بود، خانواده اش را به صبر و بردباری توصیه کرد و اینکه از هیچ سازمانی وجهی بابت شهادت او دریافت نکنند تا از اجر شهادت کاسته شود.

همچنین در بخشی دیگر از وصیتنامه شهید آمده است که «مقدار پولی را که در بانک دارم خرج مستضعفان با راهنمایی حاج آقا گوهری بنمایید »

گفتنی است آرامگاه این شهید بزرگوار در قطعه 26، ردیف 39 شماره 48 گلزار شهدای بهشت زهرای تهران قرار دارد.

سلامی بدهیم به روح پرفتوح شهدا با قرائت زیارت نامه شهدا:

اَلسَّلامُ عَلی رَسوُلِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلی نَبِی اللّهِ اَلسَّلامُ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّهِ؛ اَلسَّلامُ عَلی اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرین اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَیُّهَا الشُّهَدآءُ الْمُؤْمِنُونَ؛ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ بَیْتِ الاْیمانِ وَ التَّوْحیدِ اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ دینِ اللّهِ وَ اَنْصارَ رَسُولِهِ عَلَیْهِ وَ الِهِ السَّلامُ سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدّارِ اَشْهَدُ اَنَّ اللّهَ اخْتارَکُمْ لِدینِهِ وَ اصْطَفاکُمْ لِرَسُولِهِ؛ وَاَشْهَدُ اَنَّکُمْ قَدْ جاهَدْتُمْ فِی اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ وَ ذَبَبْتُمْ عَنْ دینِ اللّهِ وَ عَنْ نَبِیِّهِ؛ وَ جُدْتُمْ بِاَنْفُسِکُمْ دُونَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّکُم قُتِلْتُمْ عَلی مِنْهاجِ رَسُولِ اللّهِ؛ فَجَزاکُمُ اللّهُ عَنْ نَبِیِّهِ وَعَنِ الاِْسْلامِ وَ اَهْلِهِ اَفْضَلَ الْجَزآءِ وَ عَرَّفَنا وُجُوهَکُمْ فی مَحَلِّ رِضْوانِهِ وَ مَوْضِعِ اِکْرامِهِ مَعَ النَّبِیّینَ وَ الصِّدّیقینَ وَ الشُّهَدآءِ وَ الصّالِحینَ وَ حَسُنَ اُولَّئِکَ رَفیقاً اَشْهَدُ اَنَّکُمْ حِزْبُ اللّهِ وَ اَنَّ مَنْ حارَبَکُمْ فَقَدْ حارَبَ اللّهَ وَ اَنَّکُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبینَ الْفائِزینَ الَّذینَ هُمْ اَحْیآءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ فَعَلی مَنْ قَتَلَکُمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ الْمَلاَّئِکَةِ و َالنّاسِ اَجْمَعینَ اَتَیْتُکُمْ یا اَهْلَ التَّوْحیدِ زائِراً وَبِحَقِّکُمْ عارِفاً وَ بِزِیارَتِکُمْ اِلَی اللّهِ مُتَقَرِّباً وَ بِما سَبَقَ مِنْ شَریفِ الاْعْمالِ وَ مَرْضِی الاْفْعالِ عالِماً فَعَلَیْکُمْ سَلامُ اللّهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ بَرَکاتُهُ وَ عَلی مَنْ قَتَلَکُمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَ غَضَبُهُ وَ سَخَطُهُ اَللّهُمَّ انْفَعْنی بِزِیارَتِهِمْ وَ ثَبِّتْنی عَلی قَصْدِهِمْ وَ تَوَفَّنی عَلی ما تَوَفَّیْتَهُمْ عَلَیْهِ وَ اجْمَعْ بَیْنی وَ بَیْنَهُم فی مُسْتَقَرِّ دارِ رَحْمَتِکَ اَشْهَدُ اَنَّکُمْ لَنا فَرَطٌ وَ نَحْنُ بِکُمْ لاحِقُونَ؛

سلام بر رسول خدا سلام بر پیامبر خدا سلام بر محمد بن عبداللّه سلام بر خاندان پاکش سلام بر شما ای شهیدان با ایمان سلام بر شما ای خاندان ایمان و توحید سلام بر شما ای یاران دین خدا و یاران رسول خدا - که بر او و آلش سلام باد - سلام بر شما بدان شکیبائی که کردید پس چه خوب است خانه سرانجام شما گواهی دهم که براستی خداوند شما را برای دین خود انتخاب فرمود و برگزیدتان برای رسول خود و گواهی دهم که شما در راه خدا جهاد کردید آن طور که باید و دفاع کردید از دین خدا و از پیغمبر خدا و جانبازی کردید در رکاب رسول خدا و گواهی دهم که شما بر همان راه رسول خدا کشته شدید پس خدای تان پاداش دهد از جانب پیامبرش و از دین اسلام و مسلمانان بهترین پاداش و بشناساند به ما صورت های شما را در جایگاه رضوان خود و موضع اکرامش همراه با پیمبران و راستگویان و شهیدان و صالحان و چه نیکو رفیقانی هستند آن ها گواهی دهم که شمائید حزب خدا و هر که با شما بجنگد مسلماً با خدا جنگ کرده و براستی شما از مقربان و رستگارانید که در پیشگاه پروردگارشان زنده اند و روزی می خورند پس لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آن که شما را کُشت آمده ام به نزد شما برای زیارت ای اهل توحید و به حق شما عارفم و بوسیله زیارت شما بسوی خدا تقرب جویم و بدان چه گذشته از اعمال شریف و کارهای پسندیده دانایم پس بر شما باد سلام خدا و رحمت و برکاتش و لعنت خدا و خشم غضبش بر آن کس که شما را کُشت خدایا سود ده مرا به زیارت شان و بر آن نیتی که آن ها داشتند مرا هم ثابت بدار و بمیرانم بر آن چه ایشان را بر آن میراندی و گرد آور میان من و ایشان در جایگاه خانه رحمتت گواهی دهم که شما بر ما سبقت گرفتید.