به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ حدیث معصوم (ع) همواره مفسّر و مبیّن قرآن است، به ویژه که فهم بسیاری از احکام دین، بدون کمک احادیث دست نیافتنی است؛ زیرا قرآن در بیشتر آیات به بیان کلیات پرداخته و تبیین جزئیات را به پیامبر اسلام (ص) و اوصیای پس از او واگذار کرده است.

امام علی (ع) فرمودند: «إنَّ أحْسنَ ما یَأْلَفُ بهِ النّاسُ قلوبَ أوِدّائهِم  و نَفَوا بهِ الضِّغْنَ عن قُلوبِ أعْدائهِم ، حُسنُ البِشرِ عند لِقائهِم و التَّفَقُّدُ فی غَیبتِهم و البَشاشةُ بِهم عند حُضورِهِم؛

بهترین وسیله ای که مردم با آن دلهای دوستان خود را به دست می آورند و کینه ها را از دلهای دشمنانشان می زدایند،خوشرویی هنگام برخورد با آنان است و جویای احوال آنان شدن در غیابشان و گشاده رویی با آنان در حضورشان.»

منبع: (بحار الأنوار: ۷۸/۵۷/۱۲۴ )