به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ آیین رونمایی از کتاب « برادر احمد»  شامل روایت زندگی جهادی حاج احمد متوسلیان به قلم علی اکبری مزدآبادی با حضور امیر متوسلیان، محمدعلی صمدی، جواد اکبری، گلعلی بابایی، مرتضی قاضی

و جمعی دیگر از نویسندگان ادبیات پایداری و همرزمان ایشان در حوزه هنری برگزار شد. 

در ابتدا مزدآبادی نویسنده کتاب درباره وجه تمایز این کتاب گفت: کاری که دوستان در دهه های گذشته انجام داده اند تبدیل به کتاب شده است. آثاری که تاکنون چاپ شده است اهمیت دارد اما این کتاب بیشتر مربوط به زمان

فرماندهی ایشان در غرب است و بسیار کامل است. با توجه به حضور جمعی هم‌رزمان ایشان و گفتگو هایی که هست باعث شفافیت آن شده است. 

محمدعلی صمدی از پژوهشگران این کتاب گفت: زمانی که محتوای این کتاب آماده می شد من بسیار کودک بودم و اگر آقای داوود آبادی نبود امکان پذیر نبود. در آن زمان صحبت راجع به حاج احمد بسیار جذاب بود چون رمز آلود بود. 

عباس برقی عزیز در این زمینه بسیار کمک کننده بود. گعده تکرار نشدنی برای نگارش کتاب به وجود آمد  که بسیار کمک کننده بود. 

پژوهشگر کتاب «برادر احمد» ادامه داد: کاری که من انجام دادم همان انرژی زمان بچگی‌ام بود. وقتی علی‌اکبر مزدآبادی( نویسنده اثر) به من گفت می‌خواهد کتابی در این حوزه بنویسد و من جدی نگرفتم تا وقتی که کتاب به دستم

رسید و واقعا شگفت زده شدم.

گلعلی بابایی  از همرزمان حاج احمد گفت: یاد حاج احمد متوسلیان را گرامی می داریم . سال ۷۵ که در تدارک کنگره شهدای تهران بودیم استارت کتاب زده شد و تا آن زمان اسم حاج احمد از اسامی ممنوعه بود. تا اینکه زمانی محسن

رضایی گفت من از امروز اجازه می دهم از ایشان به عنوان شهید یاد کنید. این کتاب می تواند به عنوان کتابی مرجع باشد و بهتر است خالی از اشکال باشد.

وی افزود: البته که روایت‌ها همه از مریوان است. امیدوارم با انتشار این کتاب حاج احمد بیش‌ازپیش مورد توجه قرار بگیرد. حاج احمد فردی بود که کمک زیادی به خانواده‌های نیازمند می‌کرد و این امر با شناخت بیشتر حاج احمد بیشتر دیده می‌شود.یکی از خصلت‌های حاج احمد مردم دوستی و کمک به مردم بوده است. امیدوارم این منش های مردانه را سرمشق خود قرار دهیم. 

امیر متوسلیان برادر حاج احمد در ادامه بیان کرد: اخباری که قرار است بعد تکذیب شود نباید گفته شود. در این سال‌ها شایعات پیدا شدن آثار حاج احمد واقعا خانواده ما را اذیت می‌کرد و امیدواریم این اتفاقات رخ ندهد. همچنین

نمی‌دانم چرا تا سال ۱۳۷۶ جلوی آثار حوزه حاج احمد گرفته می‌شد، اینکه از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۶ جلوی حرف زدن در این مورد گرفته می‌شد سوال برانگیز است.