به گزارش حیات: دنیای امروز را می بایست دنیای ارتباطات دانست. دنیایی که در آن تحقق زندگی بهتر، آگاهی بیشتر و شکوفایی استعدادهای انسانی در بستر یک زندگی جمعی دور از تصور نیست. بخشی از پرورش، رویش و نمایش این مولفه ها در بستر رسانه امکان پذیر است که با استفاده از این ابزار می توان مسیر پیش روی را به تصویر کشید و زمینه را برای شناخت کاستی ها و یافتن راهکارها برای برون رفت از وضعیت موجود، هموار نمود.

این ابزار به همان میزان که می تواند زمینه ساز رشد و تعالی اجتماعی شود، می تواند لبه دیگری داشته باشد که در صورت عدم کنترل بسیار برنده، خطر آفرین و فسادزا خواهد بود. رسانه های رسمی عموما در دسته اول و برخی از رسانه های غیر رسمی که عموما توسط طیف و یا جریانی خاص به منظور دستیابی به مطامع شخصی و گروهی مدیریت می شوند، در دسته دوم قرار می گیرند.

رسانه های جریان اول عموما به دنبال افزایش آرامش، اطمینان بخشی به مردم و به عبارتی امید آفرینی در سطح جامعه هستند تا در سایه این رویکرد میزان استرس های اجتماعی کاهش و ضریب امید به آینده روندی رو به رشد به خود بگیرد. در مقابل، تجاوز به حریم شخصی افراد و شهروندان، نشر اکاذیب، پخش اخبار غیر مستند با تکیه بر شنیده ها و گفته ها عموما دستور کار رسانه های جبهه دوم است.

موشکافی فعالیت رسانه های این جریان نشان از عدم وجود رفتار حرفه ای چه در حوزه تولید محتوا و چه در حوزه استفاده از ادبیات صحیح رسانه ای دارد. عناصر خبری در این رسانه ها صرفا باج ابزارهایی هستند که در دست افراد پشت پرده این رسانه ها قرار دارند.

در این نوشتار عناصر خبری از این باب، باج ابزار نامیده شدند که عموما از رسانه های جریان دوم به عنوان باج نیوز یاد می شود. رسانه هایی که با ترفند «بگم بگم» به دنبال راهی برای کسب منافع بیشتر از سفره بیت المال برای خود هستند. این طیف از رسانه ها عموما در تلاش اند با انتشار اخبار به اصطلاح پشت پرده خود را در قامت مصلح و خیرخواه اجتماعی نشان دهند در حالی که اتاق فکر آنها عموما متشکل از افرادی است که دیگر در دایره قدرت جایگاهی نداشته و دستشان از سفره بیت المال کوتاه شده است.

افرادی که در زمان تصدی مسئولیت، امین شایسته ای برای بیت المال نبودند و حالا با استفاده از مفاهیمی همچون ایثار، شهادت، خدمت به مردم، ایجاد رفاه و ... به دنبال تحریک احساسات عمومی در نوشتارها، پردازش ها و خط دهی های خود هستند تا از این طریق تغییر نقش از سوء استفاده گران دیروز به حامیان امروز را روی صحنه نمایش سیاست زده خود ببرند.

یقینا یکی از راهکارهای مواجهه  با این دست از رسانه ها که قارچ گونه در حال رشد هستند، افزایش سواد رسانه ای مردم جامعه، کارکنان و جامعه هدف سازمانها و نهادها است. سوادی که باعث می گردد تا افراد به سادگی بازیچه قرار نگرفته و به پیاده نظام زیاده خواهی های افراد پشت پرده مبدل نشوند.