به گزارش گروه فرهنگی حیات، در حاشیه چهاردهمین جشنواره بین المللی فارابی آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست استاد حوزه و دانشگاه در حوزه ادبیات عرب و خارج فقه و رئیس انجمن فقه و حقوق اسلامی‌حوزه علمیه درباره ایجاد فضای رقابتی در تولید نظریه‌های جدید و نوآوری‌های علمی‌توسط جشنواره‌ای مانند فارابی اظهار کرد: این جشنواره می‌تواند در ایجاد فضای رقابتی موثر باشد، اگر رقابتی هم ایجاد نکند، آثاری که نویسندگان برای آن‌ها وقت گذاشته‌اند، دارای اهمیت است. ما نباید اثر جشنواره فارابی را صرفاً رقابتی شدن در فضای علمی‌بدانیم، بلکه باید بررسی کنیم جشنواره فارابی چقدر به داوطلبان و برگزیدگان انگیزه و انرژی داده است.
این استاد دانشگاه و حوزه به ارتقای ضریب پژوهش‌های علمی‌به علت برگزاری جشنواره اشاره کرد و گفت: به اعتقاد من اگر جشنواره فارابی برگزار نشود، شاید سال‌ها طول بکشد که آثار با ارزش این حوزه شناخته شود. بسیاری از آثار خوب نیازمند این هستند که در یک فضای علمی‌بررسی و توسط اساتید برجسته آن رشته به عنوان برگزیده معرفی شوند تا تبدیل به یک چهره شوند. بسیاری از جوانان از طریق این جشنواره‌ها مطرح می‌شوند و استعداد آن‌ها در یک زمینه خاص شناخته می‌شود.
آیت‌الله علیدوست با بیان اینکه جشنواره فارابی باعث بهبود فضای علوم انسانی و اسلامی‌شده است، یادآور شد: جشنواره فارابی باعث دیده شدن و شناخته شدن آثاری می‌شود که اگر نبود شاید سال‌ها شناخته نمی‌شد. البته جشنواره فقط شامل آثار مکتوب نمی‌شود، زیرا از چهره‌های پیشتاز و پیشگام در عرصه‌های علوم انسانی نیز تقدیر به عمل می‌آورد که با ادامه این روند و رفع برخی از نقاط ضعف به جایگاه بهتری در فضای آکادمیک و دانشگاهی برسد.
این استاد حوزه و دانشگاه در پاسخ به این سوال که جشنواره فارابی در دوره جدید چه اقداماتی را می‌تواند و باید انجام دهد که پیش از این انجام نگرفته است؟ گفت: جشنواره فارابی چهاردهمین تجربه را پیش می‌برد و خودش را در تا حد زیادی بازسازی کرده است، بنابراین در جایگاه خوبی قرار دارد. اگرچه گاهی نمره‌دهی به آثار سخت گیرانه است و البته سخت گیری نیز به جاست، درغیراین صورت فارابی به این جایگاه نمی‌رسید.
وی درباره فرآیند داوری و میزان دقت داوران در بررسی آثار گفت: میان داورها گاهی اختلاف سلیقه وجود دارد و بعضا داور خود را معیار قرار می‌دهد. ما در کرسی نظریه پردازی به داوران تاکید می‌کنیم شاید یک نظریه برعکس نظر شما باشد. ما یک مشکل در داوری آثار داریم. داوران ما در رشته خود متمرکز هستند. فرض کنید اثر طلبه و دانشجویی به دست یک استاد تمام می‌رسد. او باید دانشجو را محور کار خود بداند نه اینکه بگوید اگر من می‌نوشتم این اثر بهتر می‌شد. البته جشنواره فارابی سطح بالایی دارد و آثار ارسالی هم رساله یا مقاله پژوهشی نیستند بنابراین سطح کار جشنواره بالاتر است. داورها هم باید با سطح بالاتری قضاوت کنند.
آیت الله علیدوست درباره مهم‌ترین مزیت‌های علمی‌جشنواره فارابی بیان کرد: معیار کار جشنواره بررسی آثار از نگاه علمی‌است و هیچ وقت خط سیاسی یا طرز فکر نویسندگان آثار معیار سنجش قرار نمی‌گیرد. داوران نمی‌دانند یک اثر متعلق به چه کسی است چون فضای علمی‌بر جشنواره حاکم است و فقط به این نکته توجه می‌شود که چه کاری از نگاه علم صورت گرفته و مهم نیست این اثر را چه کسی با چه دیدگاه سیاسی و شخصی نوشته است. وقتی به اسامی‌افراد حاضر در گروه‌ها نگاه می‌کنیم می‌بینیم که افراد فرهیخته و بی‌طرفی به بررسی آثار می‌پ‍ردازند و فضای علمی‌عاری از سیاست بر جشنواره حاکم است.
نظر شما