به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ سوم تیر سال 1366 رمز یا زهرا (س) برای رزمنده های ایرانی شروعی برای عملیاتی جدید بود؛ عملیات نصر 5. دشمن بعثی وقتی دچار شکست‌های پی در پی در مناطق جنوبی کشور شد، روی تحرکات گروه‌های ضدانقلاب حساب کرده بود، لذا رزمندگان باید در دو جناح یعنی هم با دشمن بعثی و هم با گروه‌های ضدانقلاب مقابله می‌کردند. بیشتر تحرکات گروه‌های ضدانقلاب نیز در مناطق غربی کشور بود که اجرای عملیات نصر ۵ کمک شایانی برای سرکوب ضدانقلاب کرد؛ بنابراین اجرای این عملیات که موجب تسلط کامل رزمندگان اسلام بر دشت بوجار شد، راه نفوذ ضدانقلاب و گروه‌های معاند را به مناطق غربی کشور بست.

هدف از این عملیات تکمیل خطوط پدافندی نیروهای اسلامی در منطقه غرب سردشت، بستن معابر نفوذی ضد انقلاب و گسترش ارتباط با نیروهای تحت امر قرارگاه رمضان بود . استفاده از تاکتیک های ویژه جنگ های کوهستانی توسط نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از خصوصیات بارز این عملیات است.

شهر قلعه دیزه در کردستان عراق و نزدیکی سلیمانیه واقع است و شهری استراتژیک در دوران دفاع مقدس محسوب می‌شد، چرا که به‌دلیل ارتفاعش این سود را برای دشمن بعثی داشت تا بر نقاط مختلفی که رزمندگان اسلام حضور داشتند، اشراف داشته باشد. البته اکثر ساکنان این شهر که غالباً از عشایر بودند، در دوران جنگ، شهر را ترک کرده بودند، اما دشمن بعثی نورهای خیابان‌ها را روشن نگه داشته بود تا رزمندگان اسلام خیال کنند که زندگی در شهر جریان دارد. رزمندگان اسلام با رصد اطلاعاتی که داشتند، متوجه این توطئه دشمن شده بودند و یگان ویژه نیروی زمینی سپاه که در جنگیدن در مناطق کوهستانی دارای تخصص بود، عملیات نصر ۵ را اجرایی کردند.

این عملیات با هدف تصرف بخشی از ارتفاعات منطقه عمومی قلعه دیزه در کردستان عراق (محور شمالی جنگ) و جنوب غربی شهرستان سردشت اجرا شد. از طرفی رزمندگان اسلام بعد از اجرای عملیات نصر ۴ و نتایج خوبی که نصیب آن‌ها شد، به فکر آزادسازی شهر ماووت افتادند و به همین دلیل این هدف را نیز در اجرای عملیات نصر ۵ دنبال می‌کردند.

نیروهای سپاه در این عملیات به‌دنبال تکمیل خطوط پدافندی در غرب سردشت، بستن معابر نفوذی ضدانقلاب و استفاده از تاکتیک‌های ویژه جنگ کوهستان بودند. با پیشروی نیروهای ایرانی و تسلط دید در منطقه، عزیز جعفری و احمد کاظمی با مطالعه بیشتر منطقه، متوجه شدند بین دو ارتفاع کله‌قندی و فرفری یک یال ارتباطی وجود دارد که به علت وضعیت خاص استقرار و دید نیروها، تاکنون مشاهده نشده بود. روی این یال پنج پایگاه قرار داشت و پایگاه قله‌سنگی، اصلی‌ترین پایگاه عراق، در این یال بود و این تهدیدی بود برای کل عملیات؛ بنابراین تصمیم گرفتند لشکر 8 نجف اشرف، شب بعد با به کارگیری نیروهایی از گردان امام رضا(ع)، این یال ارتباطی را تصرف کند. با قطعی شدن این تصمیم، فرمانده گردان امام رضا(ع) و فرماندهان گروهان‌های عمل‌کننده، کار شناسایی و طراحی عملیات برای تصرف یال ارتباطی را آغاز کردند.

پس از آن گردان امام رضا (ع) با شش دسته (حدود 150 نفر) برای تصرف یال ارتباطی ارتفاع فرفری و ارتفاع کله‌قندی، از سه محور اصلی و یک محور فریب (حرکت اصلی از سمت کله‌قندی و طرح فریب از سمت فرفری) به سمت هدف حرکت کردند. نیروها همگی در ساعت مقرر به پای کار رسیدند، ولی در یک محور با کمین نیروهای عراقی مواجه شدند که این امر باعث تأخیر در اجرای هماهنگ عملیات شد. در ساعت 22:30 درگیری آغاز شد و به‌رغم آتش شدید ارتش عراق، نیروها به پیشروی ادامه دادند. آتش دقیق نیروهای ایران نیز کمک کرد تا نیروها قبل از روشنایی هوا به اهداف خود دست یابند. پس از آن دستگاه‌های جهاد سازندگی وارد منطقه شدند و اقدامات مهندسی را شروع کردند. 

با پایان این عملیات، دشت بوجار و تعدادی از روستاهای ایران که زیر دید و تیر مستقیم نیروهای عراق بودند، آزاد شد و نیروهای ایران بر نوار مرزی مسلط شدند. با تسلط بر ارتفاعات مشرف به منطقه شهر قلعه دیزه کردستان عراق (شرق اربیل و شمال سلیمانیه)، نوزده روستای عراق در دیدرس نیروهای ایرانی قرار گرفت. همچنین بیست کیلومتر از نوار مرزی در کنترل سپاه قرار گرفت و یک گروهان مکانیزه، یک گردان از تیپ 97 پیاده از لشکر 24 ارتش عراق و یک گردان از نیروهای جاش منهدم شدند. معابر ضد انقلاب در دشت بوجار نیز مسدود شد.

ارتش عراق با جمع‌آوری نیروهای پیاده خود در منطقه عملیاتی، در ساعت1:30 روز 8 تیر 1366 با انجام پاتک سنگینی توانست بخشی از یال ارتباطی را تصرف کند و نیروهای ایران به دستور احمد کاظمی، با دیده‌بانی و آتش خمپاره‌ها و وارد شدن چند تانک لشکر 27 محمد رسول‌الله ‌(ص) از پیشروی ارتش عراق جلوگیری کردند.

در این عملیات دشت بوجار و تعدادی از روستاهای ایران که زیر دید و تیر مستقیم قوای دشمن بود آزاد شد و طی آن یک گردان از تیپ پیاده از لشکر 24 ارتش عراق و یک گروهان مکانیزه از همین تیپ منهدم شد.