به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ او بسیار خوشرو و مهربان است. چشمانی گرم و گیرا دارد و در خانه ای کوچک در محله مهرآباد جنوبی پذیرایمان است. قبلا هم با او تلفنی مصاحبه کرده ام؛ اما حالا دیدارش توفیقی است که حال گروه را تغییر می دهد. روز تولدش با تولد امام رضا (ع) همزمان شده است. ما در این روز کنارش نشستیم و با او گفتگو کردیم.

خانم شهربانو ولدخانی ویژگی و روحیات شهید الله کرم از کودکی تا جوانی چگونه بود؟

در نوزادی بسیار آرام و خوشخواب بود، آنقدر آرام بود که گاهی می‌ترسیدم در خواب برای او اتفاقی افتاده باشد. بزرگتر که شد قدی بلندتر از باقی هم سن‌وسالانش داشت. در ابتدایی و دبیرستان هیچ وقت من را مدرسه نخواستند تا بروم و کسی از دستش شاکی نبود.

کم کم با حمایتهای برادر بزرگترش که او نیز از جانبازان 8 سال دفاع مقدس است، به  مسجد و پایگاه بسیج رفت. در حقیقت این مسجد بود که او را ساخت. اینگونه کم کم راهشان را پیدا کردند و به راهی که می خواستند برسند، رسیدند.

فکر می کنید مادر در تربیت فرزندان چقدر موثر است و چطور می شود  مادری فرزندی به نام شهید الله کرم را تربیت می کند؟

لقمه حلال پدر کارساز است؛ اما من فکر می‌کنم مادر اصلی‌ترین نقش را در تربیت بچه ها دارد. مادر باید با خوشرویی با بچه ها رفتار کند و بچه ها را دوست داشته باشد تا بتواند آنها را هدایت کند تا هر کاری که انجام می دهند را برای او تعریف کنند.  در درجه اول اخلاق پدر و مادر با فرزندان مهم

است و اگر این دو اخلاقشان خوب باشد فرزندان همه چیز را می پذیرند. آنها باید به بچه ها احترام بگذارند و با اجبار چیزی را به بچه ها نگویند.

من از خواهر شهید شنیدم که آقا جواد به تربیت و آگاهی نسل شیعه خیلی حواسش بود.

بله به ویژه اینکه تاکید داشت که یک خانم باید در جامعه بتواند از پس زندگی خود بربیاد. یک مومن باید آگاه باشد و همه چیز را یاد بگیرد؛ همچنین او احترام به مردم، نماز اول وقت و حساسیت به بیت المال را سرلوحه زندگی اش قرار داده بود.

وقتی در منزل و همراه شما زندگی می کردند رفتارشان چطور بود؟

زمانی که مجرد بود گاه گاهی رو به قبله می ایستاد و سلام می داد یا یکباره به سجده می رفت. می دانید من معتقدم که شهدا جلوتر خودشان را آماده کرده اند؛ در واقع شهدا می دانند چخبر است و ما نمی‌دانیم. به قول حاج قاسم سلیمانی شرط شهید شدن شهید بودن است.

چی شد ایشان مدافع حرم زینب (س) شدند؟

او از سال 90 دائما به ماموریت می رفت و ما گاهی نمی‌دانستیم که کجا می رود. حتی یک زمانی یکسال گذشت تا برگشت. همانطور که می دانید در قرآن ذکر شده است که زندگی جهاد عقیده است. شهدا به خوبی این راه را می دانستند که آگاهانه در آن قدم گذاشتند و از همسر و فرزند گذشتند. آقاجواد همیشه در مسجد بود. مکرر ماموریت می رفت و جوری شده بود که دیگر عاشق کوچه های دمشق شده بود و دیگر حواسش پیش ما نبود.

از روز شهادت ایشان و زمانی که این خبر را شنیدید برایمان بگویید.

19 اردیبهشت و روز اول شعبان بود. از صبح که بلند شدم آیه « وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ﴿۱۶۹﴾ (ای پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند». در سر من تداعی می‌شد. هیچ کسی به من هنوز خبر شهادت ایشان را نداده بودند. عصر که شد خبر شهادت ایشان ظاهرا در فضای مجازی منتشر شده بود. دخترم با چند نفر آمدند منزل ما و ناراحت بودند. آنجا بود که دلیل تداعی شدن این آیه در ذهنم را متوجه شدم و پرسیدم جواد طوری شده است؟ در واقع شهادت پسرم را این آیه قرآن به من خبر داد.

وقتی خبر را شنیدید چه حالی شدید؟

وقتی خبر شهادت را به من دادند، من پاسخ دادم  «ان وعد الله حق» یک جورایی من خبر شهادت را به آنها دادم. شاید بشود گفت من آنان را تسلی می دادم و می گفتم این ها راهشان را انتخاب کرده بودند.

کاش به ما بگویید چطور اینقدر با آرامش هستید.

آرامش من به خاطر با خدا بودن است. اگر از خودت بگذری به خدا میرسی. قرآن به ما همه چیز را می گوید. همه چیز ما در قرآن است و ما باید بچه‌هایمان را قرآنی بار بیاوریم.

در این چهار سالی که ایشان مفقودالاثر بودند چه به شما گذشت؟

هیچی. خیلی خوب. چون ما قرآن می خوانیم خیلی راحت بود. در حقیقت باید بدانیم «الا به ذکر الله تطمئن القلوب». من که نمیتوانم برای خدا تعیین تکلیف کنم. هرکسی با خدا باشد خدا همه چیز را برایش آسان می‎کند.

پس این قوت قلب شما به قرآن و ارتباط با خدا مرتبط است؟

بله. دقیقا.

فکر می کنید هر کسی در هر جایگاهی که هست چه وظیفه ای در برابر این انقلاب دارد؟ وظیفه ما درباره جهاد تبیین چیست؟

در درجه اول این است که ما خودمان به این وظایف عمل کنیم و بعد به دیگران آگاهی بدهیم. ما با اخلاق خوب می توانیم همه را به راه بیاوریم. با تندی و پرخاش هیچ چیز عملی نمی شود.

آقا جواد زمان عروسی اش دوستان دانشگاهش را دعوت کرده بود. آنها کمی ظاهرشان با ما متفاوت بود به همین خاطر اطرافیان از او پرسیدند چرا ایشان را دعوت کردید؟ جواد خندید و گفت اتفاقا همین ها را باید دعوت کنیم تا مسیر را یاد بگیرند. این خودش به نوعی جهاد تبیین است.

شنیده‌ام خیلی مطالعه می کنید. چقدر مطالعه در زندگی و پیدا کردن مسیر موثر است؟

همین آگاهی که داریم و باعث می شود که راهکار را نبازیم، مطالعه است.

خلوص نیت چقدر در زندگی ایشان جای داشت؟

من بارها می گویم جواد جان شما که این راه رفته ایید؛ فقط خدا قبول کند. جواد تمام کارهایش را برای خدا انجام می داد. زمان تشییع پیکر ایشان با توجه به اینکه در دوران شیوع کرونا بود جمع کثیری از مردم شرکت کرده بودند ما باید بدانیم که اگر همه چیز برای خدا باشد خدا همه چیز را به ما می فهماند. او نظرش این بود که باید انقلاب اسلامی را جهانی سازی کرد و هر کسی هر مسئولیتی دارد باید آن را به نحو احسن انجام دهد تا ان شاءالله مقدمات ظهور امام زمان (عج) را فراهم کند.

در آخر اگر خاطره ای دارید دوست داریم بشنویم.

یک روز بعد از شهادت ایشان، مادران و همسران شهدا را به اداره آقا جواد دعوت کرده بودند، بعد از پایان سخنرانی حاج قاسم، از مادران و همسران شهدا برای تقدیر دعوت شد. زمانی که ما جلو رفتیم حاج قاسم پرسیدند آقا جواد فرزند شما بود؟ گفتند چه پسر نازنینی بود. من گفتم شما سلامت باشید، شما زنده باشید. من و همسرش در جواب گفتیم که اگر الان هم جواد برگردد و نیاز باشد برود، ما می گوییم برود.

گفتنی است؛ شهید مدافع حرم «جواد الله‌کرمی» متولد دوم تیر ماه سال ۱۳۶۰ و اهل محله مهرآباد تهران بود. وی از فرماندهان مقاومت بود که برای دفاع از حرم عمه سادات داوطلبانه به سوریه اعزام شد. او سه‌بار در سال های ۹۳ و ۹۴ در جریان جنگ سوریه مجروح شد. در جریان حمله نیروهای تکفیری به خان‌طومان در جنوب غرب حلب در زمان آتش‌بس در ۱۹ اردیبهشت سال ۹۵ به شهادت رسید. پیکر وی در منطقه ماند و در زمره شهدای جاویدالاثر قرار گرفت. پیکر مطهر شهید مدافع حرم «جواد الله‌کرم» پس از چهار سال مفقودی طی عملیات تفحص پیکر شهدای مدافع حرم در منطقه خان‌طومان کشف و هویتش شناسایی شد.

خبرنگار: ملیحه آدینه