به گزارش گروه وبگردی حیات؛ به گفته سازمان بهداشت جهانی، بیماری دیابت نوع ۲، وضعیتی که با ناتوانی بدن در تنظیم و استفاده مؤثر از قند مشخص می‌شود، بیش از ۹۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند منجر به آسیب شدید عصبی و لطمه به عروق خونی شود و تشخیص زودهنگام آن برای پیشگیری بسیار مهم است.

در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای دیابت نوع ۲ وجود ندارد، گروهی از پژوهشگران دانشگاه نانجینگ در چین رویکرد جدید و امیدوارکننده‌ای را برای رسیدگی به علت اصلی این بیماری ارائه کرده‌اند.

دیابت نوع ۲ معمولاً شامل تداخل انسولین است. انسولین هورمونی است که سطح قند خون را تنظیم می‌کند. این بیماری منجر به مقاومت به انسولین می‌شود، جایی که سلول‌های کبد، ماهیچه و چربی به خوبی به این هورمون پاسخ نمی‌دهند.

پژوهش‌های قبلی نشان می‌دهد که مقاومت به انسولین توسط گونه‌های فعال اکسیژن(ROS) که مولکول‌های ناپایدار تولید شده توسط میتوکندری در سلول‌های ما هستند، ایجاد می‌شود. تولید بیش از حد ROS می‌تواند منجر به آسیب به دی‌ان‌ای، پروتئین و آران‌ای و مرگ سلولی شود.

دانشمندان گروهی از داروها به نام «جداکننده‌های میتوکندری» را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند تولید ROS را در منبع خود مهار کنند. این مهم است، چرا که درمان‌های سنتی مبتنی بر آنتی‌اکسیدان فقط می‌توانند به مولکول‌های ناپایدار که از قبل تشکیل‌ شده‌اند، رسیدگی کنند.

روش دیگر برای کاهش تولید اضافی ROS شامل استفاده از نانوذرات پلاتین بسیار کوچک است که به دلیل خواص ضد میکروبی، ضد سرطانی و آنتی اکسیدانی شناخته شده است. با این حال، اندازه کوچک آنها باعث می‌شود این نانوذرات خیلی سریع از کبد پاک شوند.

گروه پژوهشی دانشگاه نانجینگ این دو درمان را برای بازگرداندن حساسیت به انسولین و درمان موثر دیابت نوع ۲ ترکیب کردند.

این تیم با پوشاندن یک قالب با ذرات پلاتین و لایه‌ای از سیلیس، چیزهای موسوم به «نانو روبنده‌ها» را توسعه دادند.

آنها مطالعه خود را با استفاده از یک مدل حیوانی انجام دادند و نانو روبنده‌ها را روی موش‌های مبتلا به دیابت آزمایش کردند.

نتایج نشان داد که نانو روبنده‌ها به طور موثری به کبد سفر می‌کنند و محتوای چربی را کاهش می‌دهند و معمولاً به عملکرد کبد کمک می‌کنند و در درمان مقاومت به انسولین نیز امیدوارکننده هستند.

پژوهشگران بر این باورند که این پیشرفت می‌تواند تاثیر قابل توجهی در کاهش بروز دیابت نوع ۲ داشته باشد.

پژوهش روی نانو روبنده‌ها

بر اساس چکیده این مطالعه، دانشمندان نانوپوسته‌های سیلیسی زیست تخریب‌پذیر هدف‌ قرار دهنده کبد را طراحی کردند که با نانوذرات پلاتین همراه شده‌اند.

این نانوپوسته‌ها به عنوان گونه‌های اکسیژن فعال(ROS) و نانوحامل‌های توخالی عمل می‌کنند. آنها DNPME را که یک جداکننده میتوکندری است، در نانوپوسته‌ها قرار دادند و آنها را با یک لایه لیپیدی برای حذف طولانی مدت ROS در بافت کبد در موش‌های مبتلا به دیابت نوع ۲ پوشاندند.

این درمان با موفقیت توانست استرس اکسیداتیو، مقاومت به انسولین و اختلال در مصرف گلوکز را در شرایط آزمایشگاهی معکوس کند. علاوه بر این، در مدل‌های موش مبتلا به دیابت، ناشی از رژیم غذایی پرچرب به طور قابل توجهی تغییر چرب(استئاتوز) کبدی و ظرفیت آنتی اکسیدانی را بهبود بخشید.

تغییر چرب یا استئاتوز(steatosis) فرآیندی از حفظ غیرعادی چربی‌ها در درون یاخته‌ها است. تغییر چرب نشانگر اختلال در روند عادی سنتز و حذف چربی تری‌گلیسیرید است.

تجویز داخل وریدی این درمان نیز اثرات درمانی بر چربی خون، مقاومت به انسولین، هیپرگلیسمی و نفروپاتی دیابتی را نشان داد و با معکوس کردن مقاومت به انسولین کبدی از طریق مهار طولانی مدت ROS، یک رویکرد امیدوارکننده برای درمان دیابت نوع ۲ ارائه کرد.

در حالی که تحقیقات بیشتری برای تأیید این یافته‌ها و تعیین کاربرد آنها برای انسان‌ها مورد نیاز است، مطالعه دانشگاه نانجینگ فرصت‌های جدیدی را برای مقابله با دیابت نوع ۲ فراهم می‌کند.

با پیشرفت‌های مداوم در حوزه پزشکی، امیدها برای بهبود درمان‌ها و نتایج برای افراد مبتلا به این بیماری شایع وجود دارد.