به گزارش خبرنگار اقتصادی حیات؛ انتقال میان‌حوضه‌ای که انتقال بین‌حوضه‌ای یا انتقال فراحوضه‌ای نیز نامیده می‌شود، اصطلاحی است که برای تشریح و بیان طرح‌های انسانی انتقال و هدایت آب به‌کار می‌رود. در این طرح‌ها آب از یک حوضه آبریز دارای آب به حوضه دیگری که کمبود آب دارد، یا امکان استفاده انسانی بهتری از آن وجود دارد منتقل می‌شود.

براساس آخرین آمار عرضه محدود و ثابت آب و کاهش آن در دوره‌های خشکسالی، موجب چالش در بیشتر مناطق، حتی در مناطق کوهستانی و سردسیری کشور شده است.

در یک دهه اخیر کاهش نزولات آسمانی، تغییر شکل بارش‌ها از برف به باران، افزایش دمای هوا و از سویی حفر چاه‌های غیرمجاز و برداشت بی‌رویه آب، سبب کاهش منابع و ذخایر آبی کشور شده است.

بر اساس این گزارش، دهه 1380 را می‌توان به عنوان بازه زمانی نمایان شدن محدودیت منابع آب و بسته شدن حوضه‌های آبریز ایران در نظر گرفت.

الگوی ادامه توسعه بهره‌برداری و افزایش مصرف در روند توسعه بهره‌برداری از منابع، حاکی از عدم پذیرش و رعایت قواعدی است که برای توسعه بهره‌برداری از منابع آب وضع شده‌اند.

در ادامه وضعیت تالابهای کشور مانند پریشان، بختگان، شادگان، هورالعظیم، ارومیه و باتلاق گاوخونی که نقاط تخلیه و تجمع آبهای جاری باقیمانده در حوضه‌های آبریز هستند نیز بیانگر رشد مصرف بیش از حد پایدار منابع آبی کشوراست، به نحوی که معیشت و نیازهای جوامع حاشیه این تالابها به شدت مورد تعرض واقع شده است.

افزایش مداوم مصرف آب شرایط را به حدی رسانده که عموم دشتهای کشور به دشتهای ممنوعه و بحرانی تبدیل شده و اختلافات بین بالادست و پایین دست حوضه‌ها به شدت درحال افزایش است، به طوری که 405 دشت از 609 دشت کشور به‌عنوان دشتهای ممنوعه شناخته شده و دچار اضافه برداشت هستند.

براساس آخرین اخبار در این راستا کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی و محیط زیست مجلس شورای اسلامی بر اساس دستورکار اعلام شده در روز (دوشنبه 1 اردیبهشت ماه) نشست خود را بر گزار می‌کند.

کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی و محیط زیست مجلس شورای اسلامی روز(دوشنبه 1 اردیبهشت ماه) با رئیس و کارشناسان مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در خصوص تحلیل سیستمی بحران آب نشست برگزار می‌کنند و پس از آن نیز در این کمیسیون گزارش هیات تحقیق و تفحص از انتقال آب بین حوضه‌ای بررسی می‌شود.

گزارش: معصومه غفاری