حجت الاسلام محمدعلی فیض آبادی کارشناس مذهبی و استاد قرآن در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات با اشاره با داستان زندگی حضرت یوسف بیان داشت: با وجود اینکه حضرت یوسف پیامبر خداوند بود و مقام بالایی داشت زمانی که برادرانش از ایشان گندم درخواست کردند ایشان برادرانش را شناخت اما برادرانش او را به یاد نیاوردند حضرت یوسف با وجود ظلم هایی که برادرانش در حقش کردند با این حال به برادرانش گندم داد.

وی با اشاره به گذشت حضرت یوسف در مقابل برادرانش افزود: هر کسی به ما بدی می کند به او خوبی کنیم اگر این اتفاق بیفتد جامعه نورانی داریم، اگر کسی اذیتمان کرد او را دعا کنیم، اگر کسی قهر کرد ما برای آشتی با او پیشقدم شویم  و هر عمل بدی در حقمان شد بگذریم و برای هدایت آن شخص دعا کنیم.

حجت الاسلام فیض آبادی با اشاره به داستان برادران حضرت یوسف ادامه داد: برادران حضرت یوسف برای دفعه دوم که به دنبال گندم آمدند دوباره نیز حضرت یوسف به آن ها گندم داد؛ در همان زمان بود که ماموران مصر، بنیامین برادر کوچک حضرت یوسف را به جرم سرقت گرفتند. برادران حضرت یوسف نیز خطاب به عزیز مصر گفتند: برادرمان را که به جرم دزدی گرفته اید برادری به نام یوسف داشت او هم دزدی می‌کرد؛ در اینجا اگر ما خودمان را به جای حضرت یوسف قرار دهیم ممکن است واکنش های مختلفی از خود بروز دهیم اما حضرت یوسف باز هم به روی خودش نیاورد و به برادرانش گندم داد و آن‌ها نیز به راحتی و سلامت به منزلشان بازگشتند.

کارشناس مذهبی گفت: اگر کسی علنا به ما اهانت می‌کند بهتر است که باز هم به او خوبی کنیم؛ زمانی که برادران حضرت یوسف برای بار سوم به مصر رفتند و حضرت یوسف را شناختند، ایشان تنها یک جمله خطاب به پدرش حضرت یعقوب نبی گفت و فرمود:«خداوند به من لطف کرد که از زندان آزاد شدم.» در اینجا این مطلب مورد توجه است که حضرت یوسف به پدرش از شکنجه و سختی هایی که بر او در چاه گذشت و موارد دیگر سخن نگفت و تنها از الطاف و بخشش خداوند نزد پدرش گفت.

حجت الاسلام فیض آبادی با اشاره به سخن حضرت یوسف به حضرت یعقوب نبی گفت: زمانی که حضرت یوسف تنها از لطف خداوند سخن گفت دیگر این جمله را به زبان نیاورد که «خدا به من لطف کرد که از چاه آزاد شدم» دلیلش این بود که اگر کلمه چاه را به زبان می‌آورد، برادرانش شرمنده می‌شدند و ایشان نمی‌خواستند به گونه ای سخن بگوید که برادرانش شرمنده شوند. سعی کنیم در جامعه باعث شرمندگی کسی نشویم و این گونه است که جامعه قرآنی و نورانی می‌شود، اینکه می‌گویند قرآن نور ایجاد می‌کند همین نکته است که برای فرد، خانواده وجامعه خیر و خوبی بخواهیم.

وی در پایان گفت: خوب است که سعی کنیم زبانمان هیچ وقت مردم را آزار ندهد. برخی که کنار همدیگر می‌آیند فقط غر می زنند و از همه مشکلات شخصی، جامعه و ... سخن می‌گویند در صورتی که  لازم است از الطاف و خوبی‌های زندگی کنار هم سخن بگوییم و شکر خدا را برای نعمت هایی که خداوند به ما ارزانی داشته به جا بیاوریم.