به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید ماشاالله شیخی که از شهدای شاخص شهرستان لار است در آذر ماه سال 1342 دیده به جهان گشود. فشار ورنج زندگی را در همان سالهای کودکی حس کرد. از حدود هفت سالگی با تعطیلی مدرسه همراه پدر به کار بنایی می رفت و از نزدیک با رنج طاقت فرسای کار آشنا شد. 

در سال 1357 دوره متوسطه را در دبیرستان صحبت لاری آغاز کرد و همین دوره آغاز تکوین شخصیت فکری و مبارزاتی او محسوب می شد. همزمان با آغاز مبارزات مردم علیه رژیم شاه در انقلاب اسلامی شرکتی فعال داشت. پس از سربازی مدتی در واحد بسیج جهاد سازندگی لارستان مشغول بود و طی این مدت در سرکشی به روستاها و بسیج امکانات شهر و شهرستان در خدمت جنگ کوشید؛ اما هیچ وقت از فکر جنگ و جبهه غافل نشد و هوای جبهه اش در سر بود، تا اینکه باز عازم جبهه شد و از آن پس بطور مداوم در جبهه ماند مگر چند روزی که برای مرخصی می آمد. در عملیات کربلای 5 به شدت مجروح شد، هنوز زخمش التیام نیافته بود که دوباره به جبهه بازگشت. سجایای اخلاقی او، نمازهای شب،روزه های متوالی، نوحه خوانی هایش، کلاسهای قرآن و عقاید او زبانزد همه بود و شخصیت متعالی او برای همه مثال‌زدنی بود.

در قسمتی از وصیت‌نامه شهید شیخی آمده است: «... و اما آیا (برای حسین (ع) سینه زدن صرف کافی است؟ آیا نباید از حرکت آنها درس بگیریم؟ حسینی که برای زنده ماندن اسلام از تمام هستی اش گذشت از شیعیان و پیروانش انتظار ندارد از رفتن فرزندانشان به جبهه ها جلوگیری کنند. اگر در عمل به دنبال حسین (ع) حرکت نکنیم این گریه ها هیچ ارزشی ندارد. اگر حسین (ع) را وسیله جمع آوری مال دنیا قرار دهیم این موعظه ها پوچ و بی ارزش و بی اثر است. همیشه به یاد خدا باشید تا کارهایتان اصلاح شده و رنگ خدایی بگیرد. این همه به فکر ساختن خانه های مجلل نباشید که همین ها انسان را به دنیا بند می کند و از مرگ می ترساند.
 به فرزندانتان از کودکی نماز و قرآن بیاموزید و مساجد را پر کنید و این را بدانید که زبان امام زبان خداست و تخلف از اوامر او تخلف از اوامر خداست.»

یاد و نام همه شهدای اسلام گرامی باد.