به گزارش گروه اجتماعی حیات؛ یکی از مهمترین گلایه‌های مسافران نوروزی در سفر به استان‌های مختلف از جمله استان سمنان گرانی ارائه خدمات از سوی تاسیسات گردشگری و اقامتی مانند بومگردی‌ها بود.
پس از ماه‌ها شیوع بیماری کرونا و کاهش سفرهای نوروزی، استان سمنان همزمان با آغاز تعطیلات نوروز 1402 بالاخره مملو از جمعیت مسافران عبوری شد مسافرانی که اغلب مقصدشان مشهد مقدس بود و برای طی 640 کیلومتر از یک هزار کیلومتر مسیر بین تهران- مشهد می‌بایست از شهرهای استان سمنان عبور می‌کردند.این تعطیلات فرصت مغتنمی بود تا تأسیسات گردشگری بعد از مدت‌ها میزبان جمع عظیمی از مسافران باشد و به قول مردم استان سمنان، آب زیر پوست کاسبی شأن بدود.
طرح خدمات نوروزی به مسافران و زائران رضوی هم که از هجدهم اسفند ماه به طور رسمی آغاز به کار کرده بود و دستگاه‌های خدمت رسان در 250 نقطه استان با استقرار نیروهای خود تلاش کردند تا بهترین خدمت رسانی را به مسافران نوروزی داشته و به خصوص زائران را به سمت مراکز گردشگری استان سوق دهند امسال حتی هلال احمر در کنار چادرهای هدایت مسافران ستاد خدمات سفر، مسافران را به سمت جاذبه‌های گردشگری استان سمنان دعوت می‌کردند تا هم استراحت کرده و از تصادفات جاده‌ای کاسته شود و هم زیرساخت‌های گردشگری استان از این امر انتفاعی کسب کنند.
مسافران نوروزی اما از بهای بالای ارائه خدمات گردشگری در استان سمنان گلایه‌مند هستند بوم گردی‌ها که قرار بود زیرساخت‌های اصلی و اساسی برای گردشگری اقتصادی و ارزان خانوار باشند خود به یکی از گران‌ترین اماکن اسکان مسافران نوروزی بدل شدند تا جایی که برخی از مسافران مجبور به پرداخت هزینه‌های هنگفتی برای اقامت در این زیرساخت‌ها شدند.
تجربه تلخ مسافران
یک مسافر نوروزی ضمن بیان اینکه دوم فروردین ماه و همزمان با سرمای شدید هوا به شهرستان شاهرود رسیدیم گفت: تمام مدارس مملو و از مسافر بودند و آموزش و پرورش هیچ جای خالی نداشت از سوی دیگر فقط به کسانی که دارای چادر مسافرتی بودند در نمازخانه مدرسه‌ها و حتی زورخانه‌ها جایی برای خوابیدن می‌دادند اما مجبور شدیم برای راحتی خانواده به چند مرکز اقامتی نیز سری بزنیم.
حسین نیک مرام با بیان اینکه تمام مهمان‌پذیرهای شاهرود پر از مسافر بودند و فقط یک بوم گردی آن هم در فاصله هفت کیلومتری شاهرود یک اتاق 9 متری یعنی دقیقاً سه متر در سه متر با دو عدد تشک، تشک دو پتو و دو بالش و هیچ امکان دیگری، پیدا کردیم که خالی بود اما برای یک شب اقامت بدون غذا 600 هزار تومان از ما طلب کرد ما مجبور به پرداخت این هزینه شدیم چرا که آن شب بسیار سرد بود و اگر به شاهرود باز می‌گشتیم معلوم نبود که بتوانیم حتی در زورخانه جایی برای خوابیدن پیدا کنیم.
وی با گلایه از این رفتار بیان کرد: فردای آن روز گلایه خودم را به مالک بوم گردی انتقال دادم زیرا برای شش ساعت خوابیدن یعنی 12 شب تا شش صبح آن هم بدون هیچ خدماتی پرداخت 600 هزار تومان بسیار زیاد بود و در نهایت پس از شنیدن این گلایه‌های ما 500 هزار تومان دریافت کرد که با اکراه پرداخت کردیم زیرا همین هم زیاد بود چون خودم سر روی کاپشنم گذاشتم و خوابیدم.
