به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ در سوم شهریور ماه سال 1321 مردی از تبار روستای گلبوی کدکن از توابع شهرستان تربت حیدریه دیده به جهان گشود. نام او عبدالحسین بود، فردی که از شهدای بزرگ دوران دفاع مقدس است با آغاز جنگ تحمیلی از نخستین افرادی بود که قدم در جبهه های نبرد گذاشت.
شهید عبد الحسین برونسی تا هنگام ازدواج و پس از آن به شغل‌های ساده ای نظیر کشاورزی ، کار در مغازه لبنیات فروشی و سبزی فروشی و نهایتا به بنایی مشغول بود.
فعالیت های شهید قبل از انقلاب
از سال 1341 مبارزات شهید آغاز شد. هیچ وقت بدون غسل شهادت از منزل بیرون نمی‌رفت. وقتی سر کار هم می رفت غسل شهادت می‌کرد. سال 1352 پس از آشنایی با یکی از روحانیون مبارز با درس‌های آیت الله سید علی خامنه ای رهبر انقلاب آشنا شد و از آن پس دل در گرو جهاد و انقلاب نهاد.
فعالیت او در اندک مدتی چنان بالا گرفت که ساواک بارها و بارها خانه اش را مورد هجوم و بازرسی قرار داد، آخرین بار در مراسم چهلم شهدای یزد دستگیر و به سختی شکنجه شد. از جمله این شکنجه ها این بود که ساواکی‌ها تمام دندانهایش را شکستند.
پیرامون یکی از موارد دستگیری می‌گوید: «در زندان به قدری جای ما تنگ بود که به نوبت چند نفر می‌خوابیدیم و چند نفر دیگر می‌ایستادیم، ما را شکنجه می‌کردند. همان اول که ما را گرفتند فکر می‌کردی چه کسی را گرفته‌اند. دور ما را گرفتند یک مسلسل را به پشتم گذاشتند دیگری را روی سینه‌ام و یکی هم سیلی می‌زد و می‌گفت: پدر سوخته بگو دوستان شما چه کسانی هستند. گفتم: من هیچ دوستی ندارم تک و تنها هستم، یکی از آن‌ها گفت: نگاه کن پدر سوخته را هر چه کتک می‌زنیم رنگش تغییر نمی‌کند. می‌گفتند: تو را می‌کشیم، می‌گفتم: بکشید، به دهانم می‌زدند هر دندانی که می‌افتاد می‌گفتند. پدر سوخته دندانهایش دارد می‌ریزد و کسی .را لو نمی‌دهد»
کمی بعد به قید ضمانت آزاد شد و دوباره به فعالیت پرداخت و در نقش رابط مقام معظم رهبری که به ایرانشهر تبعید شده بودند ایفای وظیفه کرد.
فعالیت های شهید بعد از انقلاب
این شهید بزرگوار در عملیات‌های متعددی چون عاشورا، فتح‌المبین، بیت‌المقدس، رمضان، والفجر 3، خیبر و بدر حضور فعال داشت.
وی پس از پیروزی انقلاب به صورت افتخاری به سپاه پاسداران پیوست. با آغاز درگیری های کردستان به پاوه رفت و با شروع جنگ تحمیلی در شمار نخستین کسانی بود که خود را به جبهه های نبرد رسان . او در عملیات فتح المبین به عنوان فرمانده گردان خط شکن مرکز فرماندهی عراقی‌ها را نابود ساخته و خود از ناحیه کمر مجروح شد.
جراحت نمی توانست شهید عبدالحسین برونسی را از پا بیندازد. او در عملیات بیت المقدس به عنوان فرمانده گردان خط شکن حر و در عملیات‌های رمضان، مسلم ابن عقیل ، والفجر مقدماتی ، والفجر یک به عنوان فرمانده گردان خط شکن عبد الله رزمید و حماسه آفرید و نامش در آزمون جنگ و جهاد شهره شد.
او باز هم مجروح شده بود و هر چند از ناحیه دست، گردن و شکم جراحات سختی را بر تن داشت اما روحیه عظیم و پرشکوه او مانع از باقی ماندن وی در پشت جبهه می‌شد . با شروع عملیات‌های والفجر 3 و 4 به عنوان معاونت تیپ 18 جواد الائمه (ع) در تمامی مراحل آن‌ها شرکت داشته و گردان‌های خط شکن را رهبری می‌کرد و در عملیات‌های خیبر ، میمک و بدر به عنوان فرمانده تیپ 18 جواد الائمه (ع) آن‌چنان حماسه بزرگی آفرید که نامش لرزه بر وجود کاخ نشینان بغداد افکند.
نظر مقام معظم رهبری درباره شهید برونسی
مقام معظم رهبری درباره شهید برونسی فرمودند: «به نظر من شهید برونسی و امثال او را باید نماد یک چنین حقیقتی به حساب آورد؛ حقیقت پرورش انسان‌های بزرگ با معیارهای الهی و اسلامی، نه با معیارهای ظاهری و معمولی. به هر حال هر چه از این بزرگوار و از این بزرگوارها تجلیل بکنید، زیاد نیست و بجاست».
همچنین مقام معظم رهبری درباره این شهید بزرگوار گفت: شهید برونسی تحصیلات عالیه که نداشت، وقتی سخنرانی می‌کرد تأثیر حرفش از آدم های تحصیل کرده به مراتب بیش تر بود، کاملاً تحت تأثیر قرار می‌داد. روحیه انقلابی این است.
قسمتی از وصیت نامه شهید برونسی
در قسمتی از وصیت نامه شهید برونسی می‌خوانیم : من با چشم باز این راه را پیموده ام و ثابت قدم مانده ام. خوب به آیت قرآن گوش کنید و سرمشق زندگی تان قرار دهید. آیت قرآن را زمزمه کنید تا شیطان به شما رسوخ پنهانی نکند. فرماندهی برای من لطف نیست یک تکلیف شرعی است. مسلماً در راه امر به معروف و نهی از منکر از مردم نادان زیان خواهید دید، تحمل کنید و بر عزم راسخ تان پایدار باشید.
شهادت شهید عبدالحسین برونسی
سردار شهید عبدالحسین برونسی در ساعت 11 صبح روز 23 اسفند 1363 با اصابت ترکش خمپاره به بدن مطهرش در عملیات بدر به شهادت رسید. اما دست تقدیر اینگونه بود که پیکر پاکش در 25 اسفند شناسایی و بالاخره پس از 27 سال مفقودی در تاریخ 19 اردیبهشت سال 90، همزمان با سالروز شهادت حضرت زهرا (س) بر دوش مردم مشهد تشییع و به خاک سپرده شد.
