به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ از دیرباز با فرا رسیدن فصل بهار مردم ایران به استقبال جشن نوروز می‌روند، نوروزی که آداب و رسوم متفاوتی در قومیت های کشورمان دارد اما همه ایرانیان در یک زمان معین این روز را جشن می‌گیرند. لحظه تحویل سال 1402 شمسی؛ ساعت 54 دقیقه و 28 ثانیه بامداد روز سه‌شنبه 1 فروردین 1402 هجری شمسی، مطابق با 28 شعبان 1444 هجری قمری و 21 مارس 2023 میلادی است.
به همین مناسبت حجت الاسلام حسین عباسی عضو هیئت علمی حرم امام رضا (ع) در گفتگو با خبرنگار فرهنگی ما گفت: یکی از موضوعاتی که انسان باید از آن پند و عبرت بگیرد و بیدار شود مسئله گذشت و مرور زمان است. امام صادق (ع) می‌فرمایند: هیچ روزى بر فرزند آدم نیاید مگر این که آن روز بگوید: اى پسر آدم! من روزى نو هستم و من بر تو گواهم. پس با من خوبى کن و در من کار نیک انجام ده، تا روز قیامت به سود تو گواهى دهم؛ چرا که دیگر مرا هرگز نخواهى دید. همچنین امام حسین (ع) نیز فرمودند:ای فرزند آدم! تو همان روز‌هایی هستی که سپری می‌کنی. هر روزی که می‌گذرد، بخشی از وجود تو از دست می‌رود، در روزهای آخر سال وقت حسابرسی نسبت‌به عمر است.
وی افزود: برخی از مردم در ارتباط با امور روزانه زندگی‌شان یک دفتر روزانه و هفتگی دارند و راجع به فعالیت‌های اقتصادی خودشان در آن روز و در آن هفته مطالبی را یادداشت می‌کنند و بعداً مطالعه می‌کنند که آیا از آن استفاده کردند یا ضرر کردند. بعضی از شرکت‌ها ادارات و مؤسسات دفتر سالانه دارند و گزارش سالانه ارائه می‌کنند و درآخر سال میزان کار خود را به مسئول خودشان اعلام می‌کنند. ما نیز باید فکر کنیم که یک‌سال بر ما گذشته یعنی بخشی از هستی ما رفت امسال بخشی از هستی ما بود که از ما گرفته شد و دیگر به ما برنخواهد گشت و ما روز قیامت می‌توانیم سال‌های عمرمان را مشاهده کنیم، فکر کنیم در این سالی که گذشت چه کار‌هایی انجام دادیم. آیا به یاد خدا بودیم؟ آیا او را ستایش کردیم؟ یا گرفتاری برادر مؤمن مان را برطرف کردیم و به این موارد توجه کنیم.
حجت الاسلام عباسی ادامه داد: وقتی وارد سال جدید شویم باید به این سوال ها پاسخ دهیم پاسخ به این سؤال ها باعث می‌شود که انسان نسبت به آینده‌اش مراقبت کند و از گذشته خود عبرت بگیرد.
وی با اشاره به نگاه اسلام به آیین نوروز گفت: مسئله جشن و بزرگداشت عید نوروز یک مسئله فراگیر و رایجی بوده که اگر اسلام و دین ما یا ائمه اطهار با آن مخالف بودند صراحتاً ما را از این مسائل نهی می‌کردند و نسبت به این‌موضوع تاکید داشتند که باید نوروز را رها کنیم ولی ائمه اطهار نوروز را نهی نکردند و آئین نوروز و بزرگداشت عید نوروز را باطل نشمردند، اسلام با نوروز مخالفتی نکرده بلکه برای بهتر برگزار کردنش یک آدابی نیز ذکر کرده است.
حجت الاسلام عباسی با اشاره به اعمال عید نوروز بیان داشت: در کتاب مصباح المتهجد یک روایتی را مرحوم شیخ طوسی از قول معلی بن خنیس از فرمایشات امام صادق (ع) ذکر کرده که وقتی نوروز شد در روز نوروز غسل کن، پاک ترین لباس خودت را بپوش، عطر بزن و در آن روز، روزه باش بعد از این که نمازهای نافله‌ی ظهر و عصر را خواندی چهار رکعت نماز بخوان در رکعت اول یک‌مرتبه حمد ده مرتبه سوره قدر و در رکعت دوم یک‌مرتبه حمد و ده مرتبه سوره کافرون در رکعت سوم یک مرتبه حمد و ده مرتبه سوره توحید و در رکعت چهارم یک‌مرتبه حمد و ده مرتبه سوره ناس و سوره فلق را بخوان؛ بعد از اتمام نماز سر به سجده بگذار و خدا را شکر کن و از خدا بخواه که گناهان تو را ببخشد و بیامرزد، اگر این عمل انجام شد گناه پنجاه‌ساله انسان آمرزیده می‌شود.
کارشناس مذهبی افزود: امام صادق (ع) فرمودند: «هیچ نوروزی نمی‌آید جز آن که ما خاندان در آن روز توقع فرج داریم و امیدوار هستیم که در آن روز حضرت مهدی (عج) ظهور کند» البته روایات ضعیفی هم در رد نوروز در جاهایی ذکر شده که قابل‌اعتماد نیستند چون سلسله روایت و سلسله نقل این حدیث ها خیلی معتبر نیست و لذا این روایات که در رد نوروز ذکرشده به‌خاطر ضعیف بودنشان است چون قابل اعتماد نیستند.
حجت الاسلام عباسی با اشاره به ریشه دعای تحویل سال افزود: دعای تحویل سال از دوره صفویه بین مردم مرسوم و معمول بود، البته دعاهای متعددی هستند که سند محکمی برای آن ها ذکر نشده اما به‌سبب مضامین عالیه‌ای که دارند مورد تایید علمای دین قرار گرفته‌اند مثل مناجات شعبانیه که مرحوم امام‌خمینی (ره) سفارش زیادی بر قرائت این دعا داشتند، در مورد دعای تحویل سال هم شاهد هستیم که هیچ یک از علما مخالفتی با این دعا نداشتند و ندارند.
کارشناس مذهبی گفت: حتی امام‌خمینی(ره) و مقام‌معظم رهبری در پیام‌های نوروزی همواره این دعا را می خواندند و می‌خوانند و این کار تأییدی بر صحت محتوای این دعا است، علامه محمدباقر مجلسی در کتاب زاد المعاد روایت کرده که موقع تحویل سال این دعا را بخوانید حتی بعضی از کتب ذکر شده از قول علما که سیصد و شصت و شش مرتبه به تعداد روزهای سال این دعا خوانده شود.
