به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ روز گذشته نخستین روز چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، با نمایش فیلم «شماره 10» با داستانی پیرامون روز‌های پایانی دفاع مقدس در پردیس ملت و برج میلاد آغاز شد.
حسین سلطان‌محمدی منتقد سینما درباره فیلم «شماره 10» گفت: در ابتدا به‌نظر می‌رسید فیلم شماره 10 نوعی داستان‌پردازی است؛ اما در تیتراژ، زمانی‌که صحبت‌های یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس یا آزادگان را دیدیم، متوجه شدیم که فیلم بنیادی واقعی دارد.
وی ادامه داد: در آخر نیز عوامل فیلم اعلام کردند که ساختن آن بر اساس مطالعاتی است که بر خاطرات آزادگان شده است و تنها فرار موفق دوران جنگ از اردوگاه‌های اسرا در عراق را به تصویر کشیده است.
منتقد سینما افزود: در حقیقت فیلم نماد آزاده مسلمان ایرانی را نداشت. اگرچه عوامل، اکشن بودن آن را رد کردند، اما فیلمی نظامی بود که تنها نماد آن برای مذهبی کردن اردوگاه‌های اسرا برگزاری دعای کمیلی بود که حتی آن نیز به‌اشتباه خوانده می‌شد. غیر از آن هیچ نماد دیگری در فیلم دیده نشد.
سلطان محمدی با اشاره به اینکه صحنه‌پردازی فیلم بیشتر در مایه‌های فیلم افعی یا قهرمان‌هایی مثل جمشید هاشم‌پور است، گفت: درواقع به‌خاطر پلان آخر فیلم بود که گفته شد از قهرمان به پهلوان رسیدیم.
وی بیان کرد: با توجه به اینکه خاطرات دوران اسارت رزمنده ایرانی، دست‌مایه ساخت فیلم قرار گرفته، اتفاق خوبی است؛ اما زیادی فیلم امروزی شده بود و مقداری از بن‌مایه‌ی اسرای دفاع مقدس در آن وجود داشت و می‌دیدیم که منافقین خیلی سطح بالا و دست پر نشان داده می‌شوند.
منتقد سینما با اشاره به اینکه عوامل فیلم تلاش کرده با تجمیع عناصری که چیده بودند، نشان دهند که قهرمان چقدر هوشمند و زبل است، گفت: برای رساندن این قضیه مقدمات یا عناصری که می‌خواست نقطه نهایی را نشان دهند، خوب کنار هم قرار نگرفته بود.
وی اظهار کرد: در حقیقت فیلم شماره «10» فیلمی دفاع مقدسی نیست؛ اگرچه از داستان‌های آن‌ها استفاده کرده ولی فیلم اکشن امروزی است. با توجه به اینکه عوامل فیلم اعلام کردند فیلم اکشن نیست؛ اما فیلم پرتحرک است و قواعد و قاعده‌های فیلم‌های نظامی و فرار اسیر از اردوگاه در آن مطرح است. مهم نیست که فیلم از کجا الگو برداری شده است؛ اینکه آن را به اسیر ایرانی وصل می‌کنند، معنایی ندارد.
وی ادامه داد: شخصیت‌پردازی فیلم مبنا نداشت و قهرمان اول که مجید صالحی است مشخص نیست چه کسی بود که این‌قدر مسلط و خبره بود. برای شخصیت منافقین توجیه منطقی وجود دارد. به‌هرحال تعدادی از اسرا به لحاظ تضعیف روحیه به سازمان منافقین وصل شدند. اینکه کارگردان به موضوعات این‌چنینی می‌پردازد بسیار قابل ستایش است.
منتقد سینما درباره پرداختن به موضوع فیلم که مبنای دفاع مقدسی داشت، گفت: موضوع فیلم زیادی امروزی و مدل فیلم‌های حادثه‌ای شده بود و هیچ نشانی از اسیر ایرانی در این فیلم دیده نمی‌شد. درواقع الگوی موفقی از پردازش فیلم‌های خارجی در این فیلم دیده شده‌است.
وی اضافه کرد: این فیلم براساس زندگی دو رزمنده ساخته‌شده که از یکی از آن‌ها هنوز هم خبری نیست؛ شاید جنازه‌ای باشد که منافقین آن را دفن کردند. در قسمت تیتراژ نیز یک رزمنده در حال بازگویی خاطرات دفاع مقدس خود است. فیلمی در انتهای تیتراژ وجود داشت که گذاشتن آن فیلم روی تیتراژ مناسب نبود چون زمانی است که مخاطب از سالن خارج می‌شود. در واقع سوژه فیلم خوب بود؛ اما پرداختی قوی نداشت چراکه باید در فیلم ارزش‌های جنگ دیده شود.
