به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ روز گذشته دیدارهای دومین روز از هفته سیزدهم رقابت های لیگ برتر هم برگزا شد، 3 بازی انجام شده و یک دیدار معوقه که حاصل آن سه بازی هم تنها یک گل از  روی نقطه پنالتی در دقایق پایانی بود که اگر داور آن را نمی‌دید چه بسا سومین بازی هم که میان استقلال و صنعت نفت برگزار شده بود مثل دیدار پرسپولیس و پیکان و البته تراکتور و مس با تساوی بدون گل به پایان می‌رسید. نکته جالب توجه اینجاست که دیدارهای روز نخست هم یک نتیجه تساوی بدون گل و دو تساوی یک - یک داشت و به جز بازی سپاهان - نفت مسجد سلیمان که پر گل بود و طلایی پوشان 4 بار دروازه حریف را باز کردند در سایر بازی‌ها گل‌های چندانی شاهد نبودیم. 5 گل در شش بازی برای لیگی که اسم حرفه‌ای را یدک می‌کشد چیزی در حد فاجعه است.

درسی که از جام جهانی نگرفتیم

جام جهانی مهم‌ترین آوردگاه فوتبال دنیاست و تیم‌ها از ماه‌ها و حتی سال‌ها قبل برای حضور در آن برنامه ریزی می‌کنند و از فرصتی که برای خودنمایی در این عرصه به دست می‌آورند بهترین استفاده ممکن را می‌برند. اختلاف سطح تیم‌ها در جام جهانی به مراتب بیشتر از سطح تیم‌هایی مثل لیگ برتر است ولی چیزی که مانع تماشای دیدارهای جذاب و پرگل از سوی مخاطبین نمی‌شود همین کنار گذاشتن دامنه احتیاط و تلاش برای رسیدن به تساوی بدون گل است. در کل 64 بازی جام جهانی 2022 قطر تنها 7 بازی به تساوی بدون گل منجر شد و تعداد بازی‌هایی که 4 گل و بیشتر داشت 14 دیدار بود و این یعنی دیدارهای جذاب و پرگلی که مخاطب از آنها لذت می‌برد. با این تفاسیر می‌توان به این نکته پی برد که چرا استقبال مخاطب ایرانی از فوتبال در طول سالیان رو به افول رفته و به حداقل خودش رسیده است.

عواقب نبود تماشاگر

یکی از دلایلی که می‌توان برای کاهش جذابیت بازی‌ها و عدم انگیزه و شور و شوق کافی بازیکنان برای درخشش در زمین برشمرد نبود تماشاگر است. تماشاگر در فوتبال تاثیر بسیار زیادی در ایجاد شور و شوق در مربیان و بازیکنان و جریان بازی دارد و در اوقاتی که بازی از ریتم افتاده و از شور و هیجان خارج شده با تشویق و به وجد آوردن بازیکنان فضا را تغییر داده و این تغییر در ریتم و نتیجه بازی ایجاد شود. اگرچه نمی‌توان همه قصور را به نبود تماشاگر ربط داد ولی بخش زیادی از آن مربوط به سوت و کور بودن سکوهای خالی از تماشاگر است و امید می‌رود به زودی با بازگشایی درب ورزشگاه ها به روی مخاطبین فوتبال این معزل تا حد زیادی برطرف شود.

رابطه عدم ثبات با ترس

نبود ثبات در فوتبال ایران به مسائل فنی به شکل مستقیم ضربه زده است. وقتی ثبات مدیریت وجود نداشته باشد مدیر نمی‌تواند به سرمربی اعتماد کند و زمان زیادی برای نتیجه گرفتن به او بدهد و در نتیجه این عدم ثبات از صندلی مدیریت به نیمکت مربیگری هم منتقل می‌شود و آمار تغییر سرمربی در فوتبال ایران با استانداردهای جهانی و فوتبال روز دنیا فاصله زیادی دارد. تا اینجای کار که بیش از یک سوم فصل گذشته صنعت نفت آبادان دو بار سرمربی تغییر داده و نفت مسجد سلیمان هم سرمربی خودش را عوض کرده و البته یک تغییر اجباری هم در تراکتور شاهد بودیم و چه بسا به زودی مس کرمان و ملوان و پیکان هم تصمیم به ایجاد تغییرات بگیرند. همین موضوع بلاشک به ترسو بودن مربیان منجر می‌شود و باعث می‌شود ابتدا در زمین به دنبال نخوردن گل باشند تا گلزنی و نتیجه اش آنی می‌شود که می‌بینیم.

مراکش باید درس عبرت باشد

مجتبی حسینی، سرمربی پیکان که از تساوی بدون گلش در مقابل پرسپولیس خوشحال است می‌گوید تیمش با توجه به وضعیت دو تیم نتایج قابل قبولی گرفته است. حرف او اشتباه نیست و با توجه به هزینه و زیرساخت و چشم انداز، پروژه پرسپولیس با پیکان متفاوت است و از همین رو تساوی هم می‌تواند برایشان حکم پیروزی را داشته باشد ولی یک مربی که اهداف بزرگی در سر دارد و آن را به شاگردانش منتقل می‌کند به خوبی می‌داند بازی برای تیمی مثل پیکان که برای ماندن می‌جنگد مقابل پرسپولیسِ مدعی یک فرصت ویژه است که بازی جسورانه‌ای رقم بزند و شانسش را برای پیروزی امتحان کند. اگر موفق شد با شکست دادن تیم مدعی می‌تواند سکوی پرتابی برای خودش و شاگردانش باشد و اگر هم شکست بخورد اتفاقی خلاف انتظار رخ نداده و خیلی مورد مواخذه قرار نمی‌گیرد و یکی مثل مجتبی حسینی با تزریق چنین روحیه‌ای به شاگردانش می‌توانست یک تیم هجومی با فوتبالی چشم نواز ارائه دهد که نمایش دلچسب تیمش که ممکن است در طول فصل چند نتیجه غیر قابل انتظار مقابل تیم های مدعی رقم بزند هم خودش  را در مربیگری چند پله ارتقا دهد و هم برخی از بازیکنانش مثل خیلی‌هایی که سابق بر این دیدیم از این دیدارها به عنوان سکوی پرتاب خود استفاده کنند و پیشرفت قابل ملاحظه‌‌ای در فوتبال خود داشته باشند.

نمونه بارز آن در جام جهانی در کنار تیم‌هایی مثل کره و ژاپن و استرالیا، مراکش بود که با چنین رویکردی تا نیمه نهایی هم صعود کرد و هم الرکاکی سرمربی و هم بازیکنانش در مارکت فوتبال دنیا خود را چندین پله بالا کشیدند و جهان به ستایش آنها ایستاده برایشان دست بزنند.

تا چنین رویکردی در فوتبال ایران نباشد هم در جذابیت بازی ها و جذب مخاطب مشکل خواهیم داشت و هم در معرفی چهره های جدید در بازی و مربیگری به فوتبال ایران به عنوان ستاره‌های آینده که اگر این چنین بود هر روز شاهد افول سطح فوتبال داخلی نسبت به کشورهای قاره کهن نبودیم.