به گزارش گروه سیاسی حیات؛ سرانجام با فشار و تلاش غیرقانونی ایالات متحده آمریکا، جمهوری اسلامی ایران که طی یک فرآیند دموکراتیک و با اکثریت آرا به عضویت کمیسیون مقام زن سازمان ملل درآمده بود، از این کمیسیون حذف شد. بر این اساس، قطعنامه ایالات متحده با رای شکننده‌ای به تصویب رسید و فقط 2 رای بالاتر از حد نصاب کسب کرد. قطعنامه حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل با 29 رای موافق، 8 رای مخالف و 16 رای ممتنع به تصویب رسید.

آرژانتین، اتریش، بلژیک، بنین، بلغارستان، کانادا، شیلی، کلمبیا، کرواسی، چک، دانمارک، فنلاند، فرانسه، یونان، گواتمالا، رژیم صهیونیستی،‌ ایتالیا، ژاپن، لتونی، لیبریا، لیبی، مونته نگرو، نیوزیلند، پاناما، پرو، پرتغال، کره جنوبی، بریتانیا و آمریکا کشورهایی بودند که رأی موافق دادند.

کشورهای بولیوی، چین، قزاقستان، نیکاراگوئه، نیجریه، عمان، روسیه و زیمبابوه به قطعنامه پیشنهادی برای حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل رأی مخالف دادند.

بنگلادش، بوتسوانا، بلیز، کنگو، ساحل عاج، اسواتینی، گابن، هند، اندونزی، ماداگاسکار، مکزیک، جزایر سلیمان، تایلند، موریس، تونس و تانزانیا هم رأی ممتنع برای خروج ایران از کمیسیون مقام زن دادند.

در این نشست، نمایندگان ونزوئلا، برزیل، پاکستان، چین، روسیه، سوریه و بلاروس از حذف ایران، انتقاد و با آن مخالفت کردند. نمایندگان این کشورها، استفاده ابزاری آمریکا از نهادهای سازمان ملل برای اغراض سیاسی را محکوم کرده و این قطعنامه را دارای استانداردهای دوگانه، ریاکارانه و بر خلاف قواعد بین‌المللی دانستند. همچنین نماینده رژیم صهیونیستی هم در این نشست، شعار «زن، زندگی، آزادی» را به زبان فارسی بیان کرد و خواستار حذف ایران از تمام سازمان‌های بین‌المللی شد. طبق اعلام رسمی حقوقدانان بین‌المللی، به رای گذاشتن اخراج یک کشور از یک کمیسیون بین‌المللی اساسا سابقه نداشته و حذف یک کشور از کمیسیون مقام زن سازمان ملل می‌تواند به عنوان یک بدعت، تبعات حقوقی سنگینی برای سایر اعضا داشته باشد. این موضوع از سوی نماینده روسیه نیز در جلسه بیان شد که به یک درگیری حقوقی میان نمایندگان کانادا و روسیه منتهی شد که در نهایت با تایید رای روسیه از سوی رئیس جلسه همراه شد و به همین دلیل از اعضا برای قانونی یا غیرقانونی بودن این اقدام رای‌گیری شد.

واکنش ایران به بدعت حقوقی سازمان ملل

نخستین واکنش رسمی ایران به این بدعت غیرقانونی را سخنگوی وزارت امور خارجه داشت. ناصر کنعانی با اشاره به اینکه ایران در طول ده سال گذشته (از سال 2011 میلادی تاکنون) دو دوره عضو کمیسیون مقام زن بوده و طی انتخابات سال گذشته نیز با آرای حداکثری (43 رأی از  54 عضو اکوسوک) برای سومین بار عضویت این نهاد را کسب کرده بود، افزود؛ این اقدام مغرضانه آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، تلاشی برای تحمیل خواسته های سیاسی یکجانبه و نادیده گرفتن رویه انتخابات در نهادهای بین المللی است.  وی تصریح کرد: اقدام به محروم کردن یک عضو قانونی کمیسیون مقام زن، یک بدعت سیاسی، اعتبار زدائی از این تشکل بین المللی و همچنین ایجاد کننده رویه ای یکجانبه برای سوء استفاده های آتی از نهادهای بین المللی است؛ و مضحک اینکه رژیم جعلی اسرائیل با سوابق سیاه جنایات سازمان یافته علیه ملت مظلوم فلسطین، با حمایت آمریکا و اذنابش عضو کمیسیون مقام زن به شمار می رود.  کنعانی با اشاره به تلاش های گسترده و طولانی مدت آمریکا در بی ثبات سازی ایران و نقش این کشور در نقض فاحش حقوق ملت ایران اظهار داشت: کشوری که خود ناقض بزرگ حقوق ملت و جامعه زنان ایران است و از ابتدای انقلاب اسلامی ایران تاکنون، از هیچ اقدام خصمانه ای علیه حقوق و منافع مردم  ایران دریغ  نکرده، چگونه اکنون داعیه دار حمایت از حقوق زنان ایرانی شده است؟ بی تردید آمریکا نمی تواند با سیاه نمائی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران، بر نقض گسترده حقوق عامه ملت و خاصه زنان ایران از طریق تحمیل تحریمهای یکجانبه در چند دهه متمادی سرپوش بگذارد. 

سخنگوی وزارت امور خارجه افزود: جمهوری اسلامی ایران در طول چهل سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دستاوردهای بزرگی در حوزه پیشرفت زنان داشته و بدیهی است بعد از این نیز زنان ایران مسیر پیشرفت و ترقی را بر مبنای ارزش های ایرانی اسلامی ادامه خواهند داد.  کنعانی در پایان گفت؛ ما از 25 کشور عضوی که به اشکال مختلف از این قطعنامه حمایت نکردند و به آن رای مثبت ندادند، تشکر می کنیم و بی تردید اقدام آمریکا از نگاه ملت بزرگ ایران و در محکمه قضاوت وجدان های بیدار و دولت های مستقل جهان محکوم و غیرقابل قبول است.

کاظم غریب‌آبادی معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر، در واکنش به لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل با انتشار پیامی در صفحه توئیتری خود نوشت:

«طنز تلخی است که رژیم آمریکا خود را حامی و مدافع حقوق زنان و دختران ایرانی معرفی می کند. آمریکا با حمایت همه جانبه از ترور هزاران زن و کودک ایرانی توسط گروهکهای تروریستی، اعمال تحریم های ظالمانه و وحشیانه با آثار جبران ناپذیر بویژه بر زنان و کودکان و حمایت همه جانبه از کشتار زنان و کودکان ایرانی توسط رژیم صدام در جریان جنگ تحمیلی نشان داده‌ است و به تنها چیزی که در ایران نمی اندیشد، حقوق زنان و دختران است و در پس بیانیه ها و اظهارات مزورانه و ریاکارانه خود، تنها منافع و اهداف غیرانسانی و ضد حقوق بشری خود را پیگیری می کند».

مانوری برای دخالت خارجی

حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل تقریبا هیچ تبعات حقوقی علیه ایران ندارد. به همین خاطر این اقدام را نمی‌توان با رویه‌هایی همچون تصویب قطعنامه شورای امنیت علیه کشورمان مقایسه کرد. حذف ایران از این کمیسیون بیش از همه بعنوان یک اقدام نمادین شناخته می‌شود که توانایی اجماع آفرینی در میان اعضا را هم نداشت. 29رای موافق در برابر 24رای مخالف و ممتنع نشان داد که آمریکا همانند سابق توانایی اجماع آفرینی بین‌المللی در برابر نظام‌های سیاسی مستقلی چون ایران را نخواهد داشت.
با این حال به راحتی نیز نباید از کنار این بدعت سیاسی عبور کرد. تلاش مشترک ضدانقلاب و جریان‌های برانداز داخلی و خارجی در ماه‌های گذشته بر آن بوده است که فضایی را برای دخالت خارجی در امور داخلی ایران باز کنند. سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی به علت آنکه در ظاهر ماهیت چندملیتی دارند با بدبینی کمتری از سوی ملت‌ها پذیرفته می‌شوند. به عبارت ساده‌تر اگر ملت‌ها نسبت به دخالت یک دولت بیگانه گارد و زاویه‌ زیادی داشته باشند، این گارد و زاویه در برابر سازمان‌های بین‌المللی که عمدتا شعارها و نمادهای حقوق بشری دارند کمتر است.

اقداماتی همانند آنچه در شب گذشته حادث شد باب دخالت خارجی نهادهای بین‌المللی را در امور داخلی ایران بیشتر باز می‌کند. انتظار تکرار چنین رویه‌هایی از سوی دیگر نهادهای بین‌المللی و به بهانه دفاع از حقوق زنان ایرانی در بلندمدت تبدیل به ابزار مشروعیت آفرینی برای دولت‌های غربی هم خواهد شد. به همین خاطر سبک مواجهه ایران با این تصمیم واجد اهمیت اساسی است. در کنار اقدامات حقوقی و اعتراضات مرسوم دیپلماتیک، مقابله به مثل در برابر نهادهای خارجی و تبیین نقشه‌های شومی که در پشت پرده چنین تصمیماتی پی گرفته می‌شود برای مردم ایران، ضروری است.

باز شدن باب دخالت خارجی ابتدا از اقدامات نمادین و کم هزینه آغاز می‌شود و در بلندمدت به ابزارهای پرهزینه‌ای همچون جنگ و تحریم نیز وجاهت می‌بخشد. نباید این واقعیت را فراموش کرد که کارویژه اصلی جریان برانداز و ویرانی‌طلبان خارج از کشور آماده کردن شرایط داخلی برای عرض اندام دولت‌های خارجی است و به همین خاطر اهتمام ویژه‌‎ای بر حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل داشتند.