گلعلی بابایی، نویسنده و پژوهشگر موفق دفاع مقدس، یکی از چهره‌های پرکار و مؤثر ادبیات پایداری و مقاومت در گفتگو با حیات گفت:جنگ جنگ است. جنگ داخل خاک ریزی مشخص است دشمن هست یکی شجاعت نشان می دهد و ایثارگری می کند و شهید می شود و حماسه ایجاد می کند این می شود. یک کتاب یک کار یک شعر.در عقبه‌ی آن این رزمنده پدر و مادر و همسر و فرزند دارد. جنگ ما جنگ مردمی بود و قشر خاصی نمی آمدند که بگوییم فقط این اقشار می رفتند و می جنگیدند آن قشر خاص شاید ده درصد از رزمنده‌های ما را تشکیل دادند بقیه اقشار دیگر بودند که از مکان های دور، کاسب و دانشجو فقیر و غنی روستایی و غیره می آمدند.
وی در ادامه افزود:این ها وقتی در جبهه بودند مشکلاتی داشتند مثلا طرف مستأجر بود و نمی رسید اجاره بدهد یا مریض داشت نمی رسید برود و برای درمانش اقدام کند. پشت جبهه تا دلت بخواهد سوژه هست مثل نحوه اطلاع رسانی به خانواده ها درشهادت فرزندانشان، که تعاون آن زمان انجام می داد. این ها همه سراسر سوژه هست و متأسفانه فیلمسازان ما از این سوژه ها غفلت می کنند. آنقدر مکاتبات عاشقانه بین رزمنده ها وخانواده هایشان هست که می شود روی آن ها کار کرد.
او در ادامه در ارتباط با کتاب‌های منتشر شده در این حوزه گفت: از نظر ادبی می شود به این کتاب‌ها اتکا کرد ولی به لحاظ استنادی یا فضا سازی لنگ می زنند نویسندگان جوان فضای جنگ را که ندیده اند فقط شنیده اند نویسنده‌ای که فضای جنگ را دیده است آنچه دیده است بازگو می‌کند اما این ها ندیده‌اند و می‌نویسند.
گلعلی بابایی گفت: ادبیات جنگ در دنیا جزو ژانرهای محبوب ادبی ست و عموما به این حوزه علاقه نشان داده اند. اما چون ما ذائقه‌ی مخاطب غیرفارسی زبانمان را شناسایی نکردیم، می‌گوییم آن ها رمان را بیشتر دوست دارند اما آن ها می‌خواهند تاریخ ایران را بدانند و ما هم وظیفه داریم که این را معرفی کنیم و حرفمان و تاریخمان را به آن ها نشان بدهیم.
انتهای پیام/
