محمدرضا رحمانی در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری حیات با اشاره به نقش انجمن ها در حفاظت از محیط زیست گفت: خوشبختانه تا به امروز انجمن های مختلفی در زمینه حفاظت از محیط زیست نقش فعالانه ای داشتند و کمک بسیاری در جهت آگاهی رسانی به مردم کرده اند اما این به تنهایی کافی نیست.

این فرزند جانباز 50 درصد نقش دولت را در جهت حفاظت از محیط زیست بسیار پررنگ خواند و بیان کرد: دولت برای فعالیت در بسیاری از امور بیشتر به منافع خود توجه می کند. در این خصوص سازمان حفاظت از محیط زیست هم کم کاری هایی داشته است. یکی از این موارد، حقوق محیط بانان است که به عنوان سرباز خط مقدم در حال انجام وظیفه هستند.

وی ادامه داد: تا زمانی که یک محیط بان از حقوق اولیه خود برخوردار نباشد نمی توان از او انتظار حفاظت از محیط زیست را داشت. هرچند در شرایط فعلی این دیدگاه دیگر مطرح نیست که فقط محیط بان از محیط زیست حفاظت کند؛ پس بهتر است که همه مردم خود را یک محیط بان بدانند و در حفظ و حراست از محیط زندگی خود تلاش کنند.

رحمانی با اشاره به کم کاری های شکل گرفته در حوزه صنعت گفت: امروز خودروهای بی کیفیتی که در کشور تولید می شوند خود ضربات جبران ناپذیری را به محیط زیست می زند. سوخت بی کیفیت و همچنین مصرف بالای سوخت از دیگر عوامل اصلی در تخریب محیط زیست به شمار می رود. در همین رابطه پسماند و فاضلاب کارخانه ها جای خود را دارند که به راحتی در محیط زیست رها می شوند و کسی به دفع آنها توجه نمی کند.

وی افزود: از سوی دیگر این مردم هستند که باید دغدغه بیشتری نسبت به محیط زیست داشته باشند و فکر آینده را کنند. در این زمینه هم دولت باید امکاناتی را مهیا کند تا مردم بتوانند به نسبت به محیط زیست خود دلسوزانه رفتار کنند و الا هر گروهی به تنهایی نمی تواند از محیط زیست حراست کند.

این مدرس دانشگاه پایین بودن سطح آگاهی مردم را در بی توجهی به محیط زیست مهم خواند و اذعان کرد: از آنجایی که ما نتوانستیم آگاهی رسانی درستی برای مردم داشته باشیم به همین خاطر هزینه های بسیاری در جهت تخریب محیط زیست متحمل شده ایم. به طور مثال اگر مردم و یا حتی شکارچیان بدانند که حفظ محیط زیست منافع بیشتری برای آن ها دارد مسلما آنها به سمت نگهداری هر چه بیشتر از محیط زیست گام بر می دارند. از آنجایی که صدمه زدن به محیط زیست عوارض خود را در بلند مدت نشان می دهد به همین خاطر مردم توجه چندانی به این موضوع نمی کنند و در نظر آنها جلوه گر نخواهد بود.

دکتر رحمانی یادآور شد: گونه های درحال انقراض مورد توجه اکوتوریسم است و از طرفی این گونه ها مثل یوزپلنگ می تواند نماد کشورمان باشد. این درحالی است که تمامی گونه های گیاهی و حیوانی چه آنها که در حال انقراض است و چه آنها که شرایط مساعدتری قرار دارد در یک چرخه و یک شبکه به هم پیوسته قرار دارد. با این وجود اگر یکی از گونه ها را که به عنوان ذخیره ژنی محسوب می شود از بین ببریم این باعث می شود که زنجیره محیطی دچار اختلال شود و تبعات بسیار زیادی را برای محیط زیست به همراه داشته باشد.

رحمانی در پایان با اشاره به این که سازمان محیط زیست در تعامل خوبی با سازمان ها و نهادهای خارجی است گفت: سازمان محیط زیست با بسیاری از کشورها از جمله کشورهای منطقه و همسایه تعامل خوبی دارد. چنان که ارتباطات، تبادل اطلاعاتی بسیاری را به همراه خواهد داشت و در حفظ هر چه مطلوب تر از محیط زیست به ما کمک خواهد کرد.