کد خبر 137569
۶ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۰:۰۰

گزارش ویژه حیات از نمایشگاه گروهی طراحی و نقاشی «آیینه های بی زنگار»

گزارش  ویژه حیات از نمایشگاه گروهی طراحی و نقاشی «آیینه های بی زنگار»

نمایشگاه گروهی طراحی و نقاشی آیینه های بی زنگار از 30 بهمن ماه در گالری عالی حوزه هنری برگزار شده است و تا 14 اسفند نیز ادامه خواهد داشت.

صبح امروز به حوزه هنری رفتم تا از نمایشگاه نقاشی  که چهره شهدا را از آسمان معنویت به قابی هنری پیوند زده بود. عده ای را همچون شهید همت می شناختم صبور و مقتدر تصویر شده بود و چهره هایی هم هرچند نا شناخته اما جاوید الاثر یافتم.   در گوشه ای از نمایشگاه مرد میانسالی را دیدم که با نگاهی مهربان و آرام به نقاشی ها نگاه می کرد و گویی سال ها خاطرات پیش چشمانش رژه می رفتند، عده ای از مسئولین نمایشگاه کنارش جمع شده بودند و در ارتباط با نقاشی برای او توضیح می دادند، اما نگاه او به چهره یکی از شهدا خیره مانده بود و بغضی که  پشت سنگر پلک هایش کمین کرده بود را در لرزش آرام صدایش لو می داد، آری او پدر شهید علی عبدالهی، مدافع جاوید الاثر حرم حضرت زینب (س) بود که در منطقه خان طومان، پاداش مقابله با شیاطین روزگار (داعش) را با عزیمت به آن سوی آسمان گرفت.   پدر شهید عبدالهی در گفتگویی صمیمانه با خبرنگار حیات بیان داشت: علی پسر بسیار خوبی بود، هرگز فراموش نمی کنم که خمس، نماز اول وقت، حق الناس و وقت شناسی از اولویت های او بود و در سال 90 هم که به  عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد، همواره به دنبال مسیری برای اعزام به  سوریه و دفاع از حریم مقدس حرم حضرت زینب (س) بود.   پدر شهید عبدالهی ادامه داد: الگوی پسرم در نوجوانی، شهید صیاد شیرازی بود و هر زمانی که برای زیارت اهل قبور می رفت حتما بر سر مزار شهید صیاد شیرازی هم حاضر می شد و فاتحه ای برای ایشان قرائت می کرد.   وی گفت: علی آقای ما خیلی سر نترسی داشت و پس از آنکه از فاوای سپاه انصار به سپاه قدس مامور شد، از همه فرماندهان خود می خواست تا او را به عملیات بفرستند، به یاد دارم یکی از همرزمانش می گفت که علی چهارصد متر سینه خیز در برودت هشت درجه زیر صفر طی کرده تا منطقه عملیاتی دشمن را شناسایی کند و پس از آن که برگشته بود، به اتفاق چند تن از نیروهای سوری و تعدادی از هم رزمان خود در منطقه خان طومان به خط می زنند و در آن جا تعدادی از بچه ها شهید می شوند و زمانی که مهمات جدید به منطقه می رسد، به قدری مه غلیظ در فضای منطقه حاکم بوده که عملا شرایط برای ادامه مبارزه محیا نبوده است و ما از تاریخ 23 دی ماه سال 94  تا امروز هیچ خبر و اثری از پسرمان نداریم.   در واقع، پدر شهید علی عبدالهی وقتی به پرتره پسرش نگاه می کرد، گویی جوانی خود را می دید که در مبارزه با منافقین به جانبازی رسیده بود و فرزند شهیدش را در راه اسلام و انقلاب تقدیم کرده بود.   گزارش از پوریا بهرادکیان

برچسب‌ها