به گزارش حیات، این طرح یکی از بزرگترین طرح های توسعه شهری است که با هدف بازسازی بافت فرسوده شهری در این مناطق و کاهش محدودیت های ترافیکی و همچنین جلوگیری از سوانح ناشی از برخورد عابرین و وسایل نقلیه جاده ای با وسایل نقلیه ریلی از سال ۱۳۸۶ آغاز شده است. این طرح در راستای مصوبات سفر استانی هیات دولت به استان تهران و ساماندهی مسیر خروجی قطارهای تهران - تبریز و حومه از ایستگاه تهران به غرب و همچنین تحقق اهداف طرح در چشم اندازی ۵۰ ساله در مناطق ۱۷ و ۱۸ شهر تهران، انجام شده است. این پروژه از پل نواب با یک رمپ یک هزار متری آغاز و وارد یک تونل به طول هشت کیلومتر می شود. این تونل پس از عبور از مناطق ۱۷ و ۱۸ شهری و گذرگاه های غرب تهران پس از پل کن به اتمام می رسد. از مشخصات این پروژه ۵۸۰ هزار متر مکعب بتن ریزی، ۷۰ هزار تن آرماتور بندی ، سه میلیون و ۵۰۰ هزار متر مکعب خاک برداری، ۹ هزار حلقه شمع و متوسط عمق هر شمع ۱۷ متر و تعداد هفت هزار قطعه تیر پیش ساخته به وزن هر قطعه ۱۷ تن است که تنها بخشی از عملیات زیرسازی این پروژه بزرگ و حیاتی برای پایتخت محسوب می شود. از دیگر مشخصات فنی و هندسی این پروژه می توان به طول تونل که هشت کیلومتر است و عرض داخلی تونل ۲۴ متر، طول رمپ ورودی ۶۰۰ متر ، طول رمپ خروجی یک کیلومتر، طول بخش دو طبقه سه و نیم کیلومتر، عرض خارجی تونل ۲۶ متر و ارتفاع گاباری تونل هفت متر و تعداد خط عبوری چهار خط، ۳۲ کیلومتر طول (دو خط در هر دهانه)، سیستم تهویه ۳۲ اکسل فن و سیستم کنترلی اسکادا اشاره کرد. کاهش آلودگی های زیست محیطی، ایجاد امکان توسعه خط ریلی تهران - تبریز در آینده نزدیک و ارتقای کیفی خطوط راه آهن موجود، کاهش مشکلات ناشی از همجواری تراکم مسکونی با راه آهن، کاهش چشم انداز شهری در حاشیه خط آهن و کاهش تاثیرات غیرمستقیم تردد ریلی در منطقه و تبعات حاصل از آن از مهمترین مزایای اجرای این طرح است. این پروژه با اعتباری بالغ بر ۵۰۰ میلیارد تومان توسط قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء(ص) اجرا شده است.