داود حسین‌زاده نویسنده کتاب «دختر قالی‌باف» در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات؛ با بیان اینکه این کتاب به شرحی از زندگی شهید گلابعلی حسینزاده و همسرش می‌پردازد، گفت: این کتاب توسط نشر شاهد در سال 1400 منتشر و در سال 1401 بعنوان 10 اثر برتر در حوزه دفاع مقدس انتخاب شد. در واقع راوی سوم شخص این کتاب را در 15 فصل روایت می کند و در مقدمه ای به کودکی شهید، ازدواج و آشنایی او با همسرش و زندگی مشترک آنها می پردازد.

وی افزود: شهید گلابعلی حسین‌زاده به همراه خانواده در یکی از روستاهای همدان زندگی می کرد و پس از آن به تهران می آید، متحمل سختی های فراوانی می شود؛ در ادامه به دلیل شرایطی که برای بینایی پدرش به وجود می آید، برای درمان به تهران می آید و ماندگار می شود.

نویسنده کتاب «دختر قالی‌باف» گفت: اوج کتاب نیز در زمانی است که گلابعلی در لحظات شهادت است؛ در آنجا رفت و برگشت خاطرات و در واقع مرور بر زندگی شهید وجود دارد.

حسین‌زاده اظهار کرد: زمانی که کتاب به دست رهبر انقلاب رسید، همه اعضای خانواده را دعوت کردند و در آنجا از همسر شهید تجلیل کرده و تقریظی بر کتاب به این شرح نوشتند که «فضل و صلوات خداوند بر بانوی صبور و مقاوم که در این کتاب معرفی شده است». رهبر انقلاب همچنین بیان کردند که همسران شهدا سختی ها و مرارتهایی که کشیدند کمتر از شهادت نبوده است.

وی ادامه داد: حضرت آقا همیشه بر این موضوع تاکید داشتند که به همسران شهدا کمتر پرداخته شده و همین موضوع انگیزه ای شد تا «دختر قالی باف» را بنویسم. تقریظ رهبری بر کتاب حس بسیار خوبی بود؛ معمولا حضرت آقا بر کتابها تقریظ میکنند و بعد اعلام می کنند؛ اما اینبار فضا متفاوت‌تر بود. به این صورت که همه اعضای خانواده شامل دختر، پسر، عروس، داماد و نوه ها را دعوت کردند و در حضور همه اعضای خانواده به جایگاه و مقام همسران شهدا پرداخته و بر کتاب تقریظ نوشتند.

نویسنده دفاع مقدس بیان کرد: یکی از دلایلی که باعث شد تا من این کتاب را بنویسم نقش همسران شهدا بود. در زمانی که چهلم پدرم تمام شد؛ مادر همه فرزندان که 6 نفر بودیم را دور خود جمع کرد و به خواهرمان که بزرگتر بود، گفت این موضوع را یادداشت کند که پدر شما فکر می کند نمره 20 را برده است؛ اما من به شما ثابت میکنم که بالاتر از 20 هم نمره هست.

حسین‌زاده افزود: پدرم از شهدای جامعه کارگری بودند و در یک مجموعه صنعتی کار می کرد. ایشان از شهدای دفاع مقدس است که در ارتفاعات بازی دراز به شهادت رسیدند. من فرزند دوم خانواده بودم و زمانی که ایشان به شهادت رسید 12 ساله بودم همیشه از ایشان خاطرات بسیار خوبی در ذهن دارم؛ خوب به یاد دارم زمانی که ما در کوچه بازی می کردیم ایشان می آمد و کنار ما بازی می کرد و همیشه ما را در کنار خود در کارهایی که نیاز به آموختن مهارت بود همراه می کرد.