به گزارش گروه اجتماعی حیات، امروز جو سیاره زهره به گرمی یک فر و خشکتر از خشکترین بیابان روی زمین است، اما سیاره همسایه ما همیشه این طور نبود.
به نقل از کانورسیشن، میلیاردها سال پیش، زهره به اندازه زمین امروز آب داشت. اگر آن آب موجود در آن زمانی مایع بوده باشد، زهره احتمالا زمانی قابل سکونت بوده است.
با گذشت زمان، تقریبا همه ذخایر آب سیاره زهره از بین رفته است. فهمیدن این که زهره چگونه، چه زمانی و چرا ذخایر آب را از دست داد، به دانشمندان سیارهشناسی کمک میکند تا بفهمند چه چیزی یک سیاره را قابل سکونت میکند یا چه چیزی میتواند یک سیاره قابل سکونت را به یک سیاره غیرقابل سکونت تبدیل سازد.
دانشمندان نظریههایی دارند که توضیح میدهند چرا بیشتر ذخایر آب ناپدید شدهاند، اما میزان آب ناپدیدشده در واقع بیشتر از اندازه پیشبینیشده است.
منظومه شمسی یک منطقه قابل سکونت دارد. این منطقه یک حلقه باریک به دور خورشید است که در آن سیارات میتوانند آب مایع را روی سطح خود داشته باشند. زمین در وسط منطقه قابل سکونت، مریخ بیرون از آن در سمت خیلی سرد و زهره بیرون در سمت خیلی گرم قرار دارد. جای یک سیاره در این طیف قابل سکونت، به میزان انرژی دریافتی سیاره از خورشید و همچنین میزان انرژی ساطعشده از سیاره بستگی دارد.
نظریه چگونگی از دست رفتن ذخایر آب سیاره زهره با این تعادل انرژی مرتبط است. نور خورشید در زهره اولیه، آب موجود در جو آن را به هیدروژن و اکسیژن تجزیه کرد. هیدروژن اتمسفر یک سیاره را گرم میکند و عملکرد آن مانند داشتن پتوهای زیاد روی تخت در فصل تابستان است.
منبع: ناسا
نظر شما