به گزارش حیات آنچه در زیر می خوانید آخرین نوشته نویسنده وبلاگ تااو است پیرامون مادر شهیدی که سالهاست مشغول بیابان گردی است:زن است ! مادر است! آنهم چه مادری! باید لیلا باشد ولی دست زمانه او را مجنون به عشقی نموده که در انتهای وصال به محبوبی بی مثال!جا خوش نموده است؛ لیلایی که  در جای مجنون بیابانگرد خاک را به عشق وصل حبیبش  بو می کند و جان می گیرد برای زندگی کردن!با او!خیلی ها او را دیده اند و خواسته اند برای او این مسیر را آسان کنند ولی او امتناع ورزیده و خواسته که وصالش بی هیچ منتی باشد! وبا سکوت خود خوش زمزمه کرده :"چون عشق حرم باشد  ..."فاطمه است؛ شاهوردی ؛ مادر شهید پرویز شهیکی هرهفته پنج ساعت بیابانگردی می کندبرای رسیدن به یادمان عزیزی که به قول خودش بی همراهی او تحمل این راه برایش سخت است!از خودم می پرسم چرا؟ مگر شهید او همراهش نیست؟ اما بعد به خودم نهیب می زنم که او دارد عشق را فریاد می زند؛تا همه ی عالم بدانند که او با عشق که باشد دنیا برایش سهل است او دارد محبت مادرانه را داد می زند ؛برای ... برای چه کسانی ؟آهای برادر مرآتی ! که دنبال سوژه ی ناب از ایثارگرانی !آهای آقای نجف زاده ! که از بعضی عزیزان تهران نشین گزارش هایی می گیری غیر واقعی با استفاده از بازیگر سینما و ملتی را سر کار می گذاری! حسینی بای جان گرامی !و...کجایید برادران که این عشق را به تصویر بکشید!خانه ی این لیلای مجنون! روستای علی‌آباد پشت‌ریگ شهرستان ریگان است و فرزند شهیدش در روستای محمدآباد دهگاوی شهرستان فهرج دفن شده است 20 . سال است هر پنجشنبه در مسیری ریگ‌زار و سخت‌گذر در گرمای طاقت‌فرسای تابستان  و در سرمای سوزناک زمستان در سخت‌ترین شرایط آب و هوایی گرم و یا سرد، توفان‌های شدید شن و مسیر صعب‌العبور تنها به عشق فرزند شهیدش و برای زیارت قبر مطهر فرزند شهیدش حدود 5 ساعت گام بر می دارد و فرشتگان بالهایشان را برای او فرش راه می کنند .شاید این تصاویر بتواند ذره ای ازعظمت این عشق الهی را نشان دهد!